به گزارش ایسنا، دکتر امیر موسوی در کارگاه و نشست مسائل ایمنی زیستی مرتبط با موجودات تغییر یافته ژنتیکی در دانشگاه تبریز، اظهار کرد: نگرش صفر و صد به محصولات اصلاح شده ژنتیکی درست نیست، در فناوری زیستی جدید از اسید نوکلئیک به نفع خودمان استفاده می‌کنیم و برای گیاهان تراریخته نیز به جای رقم یا واریته از Event یا رخداد استفاده می‌شود.

وی در ادامه با اشاره به مطرح شدن بحث ایمنی زیستی در سال ۱۹۹۳ در کنوانسیون تنوع زیستی (CBD) افزود: اولین تفاهم‌نامه بین‌المللی در این خصوص تحت عنوان پروتکل کارتاهنا در ۲۹ ژانویه ۲۰۰۰ در مونترال کانادا آماده و در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۳ لازم‌الاجرا شد.

موسوی در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر ارزیابی مخاطرات احتمالی موجودات تغییر ژنتیکی یافته، تصریح کرد: این محصولات باید از نظر سلامت غذایی برای انسان و دام، مخاطرات احتمالی برای محیط زیست و کشاورزی مورد بررسی قرار بگیرند، همچنین در ماده دو قانون ایمنی زیستی نیز آمده است که تمام امور مربوط به تولید، رهاسازی، نقل و انتقال داخلی و فرامرزی، صادرات، واردات، خرید و فروش و مصرف محصولات تغییر ژنتیک یافته با رعایت مفاد این قانون مجاز بوده و دولت مکلف است تمهیدات لازم برای اجرای این امور را از طریق بخش‌های غیردولتی فراهم آورد.

این متخصص ژنتیک اضافه کرد: مسایل اخلاقی در توسعه محصولات تغییر ژنتیک یافته، رعایت حقوق همسایگان، انجام مراحل ارزیابی مخاطرات، ارزیابی پرونده و استنادات مربوط به ارزیابی مخاطرات و صدور مجوز فعالیت، برچسب‌گذاری در طی صادرات و در بازار مصرف و دنباله‌گیری حقوق مصرف کننده در تولید محصولات تراریخته باید مورد توجه قرار بگیرد.

وی در ادامه با اشاره به محصولات تراریخته در دنیا گفت: طبق آمارهای موجود، ۸۰ درصد پنبه‌ها، ۷۷ درصد از محصولات سویا، ۳۲ درصد ذرت‌ها و ۳۰ درصد از کلزاها در دنیا تراریخته هستند.

موسوی با تاکید بر منافع تولید محصولات تراریخته، بیان کرد: افزایش درآمد ناشی از این صنعت، کاهش میزان co۲، مبارزه با فقر و محافظت از تنوع زیستی از جمله منافع تولید این محصولات به شمار می‌آید.

عضو کارگروه ایمنی زیستی وزارت علوم در ادامه با تأکید بر این‌که محصولات تراریخته برای اخذ مجوز، هفت خوان رستم را طی می‌کنند، خاطرنشان کرد: تولید محصولات تراریخته آسان نبوده و تنها در صورت طی مراحل قانونی و اخذ مجوزهای لازم به بازار عرضه می‌شوند.

وی در پایان با بیان اینکه هیچ ژنی فی‌نفسه نمی‌تواند خطرناک باشد، متذکر شد: نمی‌توانیم بگوییم اگر ژنی از یک موجود دیگر به انسان منتقل شود، خطرناک است؛ چرا که شباهت بین ژن‌ها در این میان نادیده گرفته نشده است.

انتهای پیام