مسجد نصیرالملک، که به “مسجد صورتی” نیز معروف است، یکی از زیباترین و مشهورترین مساجد تاریخی ایران در شهر شیراز است. این مسجد بین سال‌های ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۸ میلادی، در دوران قاجار، به دستور میرزا حسن علی نصیرالملک ساخته شد.
مهم‌ترین و خاص‌ترین ویژگی این مسجد، شیشه‌های رنگارنگ آن است که هنگام طلوع خورشید، نور را به شکل زیبا و جادویی درون شبستان منعکس می‌کنند. دیوارها، سقف‌ها و طاق‌های مسجد با کاشی‌های هفت‌رنگ و نقوش اسلیمی مزین شده‌اند. رنگ صورتی در این کاشی‌کاری‌ها بیشتر به چشم می‌خورد، به همین دلیل به “مسجد صورتی” معروف شده است.  برخلاف بسیاری از مساجد ایرانی، مناره‌های مسجد نصیرالملک بسیار بلند نیستند، اما با ظرافت خاصی طراحی و تزئین شده‌اند. در وسط حیاط مسجد، یک حوض زیبا قرار دارد که بازتاب کاشی‌ها و طاق‌های اطراف در آن، جلوه‌ای تماشایی ایجاد می‌کند.
برای تماشای زیبایی جادویی این مسجد، بهترین زمان صبح زود است، زمانی که نور خورشید از شیشه‌های رنگی عبور می‌کند و فضایی رؤیایی در داخل مسجد ایجاد می‌شود. این مسجد دارای دو ایوان است ایوان شمالی که با ارتفاع هشت متر ساخته شده و ایوان جنوبی که فاقد کاربری خاصی می‌باشد به منظور قرینه‌سازی با ایوان شمالی ایجاد شده. طاق نمای سمت ایوان جنوبی به علت وجود دو در که یکی به داخل اتاق کوچک ایجاد شده و دیگری به گلدسته‌ها راه دارد تقارن خود را از دست داده‌اند.این مسجد دو شبستان دارد یکی در غرب و دیگری در شرق شبستان شرقی یک شبستان زمستانی بوده که به سمت قبله است همچنین در هوای بسیار گرم تابستان می‌بایست مورد استفاده قرار می‌گرفت که جهت جلوگیری از تابش مستقیم نور آفتاب و گرم شدن شبستان طراحی شده‌است.در پشت این شبستان دری است که به چاه بزرگی باز می‌شود که به ان گاو چاه می‌گویند این قسمت محل نگهداری حیوان آبکش هدایت گردیده‌است آب چاه وارد حوضچه می‌شد و بعد از فواره حیاط مسجد فوران می‌کرد.