مبلغان مسیحی برای نخستین‌بار درسال ۱۲۷۶شمسی (۱۸۹۷ میلادی) در قالب یک گروه منسجم نظامی، به سرپرستی دکتر «دادسان» که یکی از پزشکان نظامی ارتش بریتانیا بود، وارد کرمان شدند. این گروه شامل پرستاران و بهیاران و پزشکان مسیحی چند سال بعد از حضور در ایران از مظفرالدین شاه قاجار اجازه گرفتند تا بیمارستانی را در کرمان به نام «مرسلین» احداث کنند. بیمارستان با هدف ارائه خدمات درمانی به مردم کرمان و مناطق اطراف آن ساخته و از همان ابتدا به عنوان یکی از نخستین «مراکز پزشکی مدرن در جنوب‌شرق ایران» شناخته شد.

نام «مرسلین» از واژه‌ای مسیحی به معنای «رسولان» یا «فرستادگان» گرفته شده و به ارتباط این مرکز با میسیونرهای پزشکی انگلیسی اشاره دارد. در آن زمان، این بیمارستان به‌عنوان یکی از مراکز پیشرفته درمانی در ایران و نخستین بیمارستان کرمان خدمات متنوعی از جمله جراحی، زایمان و درمان بیماری‌های واگیردار را ارائه می‌داد. با گذشت زمان و تغییرات در سیستم درمانی کشور، بیمارستان مرسلین به تدریج از کاربری پزشکی خارج شد و به دلیل کمبود بودجه به مرور به یک متروکه تبدیل شد.

اما با توجه به قدمت و ارزش تاریخی آن، این بنا در سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید هر چند به دلیل عدم نظارت و کافی نبودن بودجه برای مرمت این بنا و نبود سرمایه‌گذار مناسب، نه تنها به تدریج بخشی از بیمارستان به صورت عمدی تخریب شد، بلکه مرور زمان نیز باعث تجمع افراد بی‌خانمان و معتادان متجاهر شده که این مسئله مشکلات متعددی را برای ساکنان اطراف این بنای تاریخی ایجاد کرده است. با تخریب شدن بخش‌هایی از دیوارهای بیمارستان، عبور و مرور افراد غیرمجاز به داخل ساختمان تسهیل شده است و این بنا که سال‌هاست به عنوان یکی از نمادهای میراث فرهنگی شهر محسوب می‌شود در آستانه نابودی کامل قرار گرفته است. با وجود تخریب‌های اخیر، هنوز هم امکان نجات این بیمارستان تاریخی و 100 ساله وجود دارد و حتی کارشناسان میراث فرهنگی پیشنهاداتی برای حفظ و احیای این بنا ارائه داده‌اند.