عروسی لُرها مثل زندگی روزمره‌شان آداب و رسومی دارد. اگرچه چرخ سریع زندگی شهری این آئین را هم زیر گرفته، اما هنوز هم گاه نوای ساز و دهلی که مردان و زنان لُر را با ریتمی آرام به حرکت درمی‌آورد از میان ولولۀ شادی عروسی‌ها شنیده می‌شود و می‌توان عروس را سوار بر اسب دید؛ آن هم در روزگاری که مرکب آهنیِ شب عروسی یکی از تجملی‌ترین بخش‌های ماجرای مراسم ازدواج شده است. زندگی لرها با رنگ، موسیقی و ریتم آمیخته شده، رقص «دستمال» و «سنگین سما» همراه با ضرب آهنگ ساز و دهل که اتحاد و پایداری این قوم را در جریان زندگی روزمره به نمایش می‌گذارد، بخش جدایی‌ناپذیر عروسی آن‌هاست. لباس مردم لرستان نیز بخشی از هویت این قوم است که تکه‌هایی از آن همچون روسری «گلونی» ثبت ملی شده است؛ لباسی که زن‌ها نه‌تنها در عروسی، که از زندگی عادی خود آن را حذف نکرده‌اند. حالا در این کشاکش تغییر بسیاری از آئین و رسوم گذشتگان، پدر یکی از خانواده‌های این قوم در خرم‌آباد تصمیم گرفته دامادی پسرانش را با رسم و رسوم سنتی اجدادشان برگزار کند تا شاید در این روزگار بتواند انگیزه‌ای لااقل برای همشهریان خود به وجود بیاورد.

"مراد امامی هابیلی" مردی از تیره هابیل ایل کولیوند از خطه خرم آباد این فرهنگ غنی را در مراسم عروسی پسر بزرگش ماندگار کرد تا در روزگار فراموشی، این سنت به خاطره ها نپیوندد و ارزش گذاری و احترام به دختر لر، پایدار شود.