«ماداگاسکار» چیزی بیشتر از آنچه که در انیمیشن‌های کمپانی DreamWorks دیده‌ایم است. جزیره‌ای که روزگاری محل سکونت دایناسورها بوده و صاحب بزرگ‌ترین معادن طلا و سنگ‌های گرانبهاست، اما مردمش  دست‌کم هفتاد سال عقب‌تر از امروز زندگی می‌کنند. ویزای «ماداگاسکار» فرودگاهی صادر می‌شود. اگر کمتر از ۳۰ روز در آن اقامت داشته باشیم باید ۳۷ دلار بپردازیم و اگر اقامت توریستی تا ۶۰ روز طول بکشد باید ۴۵ دلار پرداخت کنیم. «ماداگاسکار» ۲۲ میلیون نفر جمعیت دارد و مردم آن به زبان فرانسوی و مالاگاسی حرف میزنند. واحد پول این کشور آریاری مالاگاسی نام دارد. حدود نیمی از مردم این کشور مسیحی و نیمی دیگر پیرو سنت‌های دینی بومی هستند. سنت دینی بومی این کشور بر پیوند میان زندگان و نیاکان درگذشته آن‌ها تمرکز دارد. مردم این کشور از اقوام گوناگونی تشکیل شدند که قوم مرینا ۲۶ درصد، قوم بتسیمیساراکا ۱۵ درصد و بقیه از اقوام مختلف دیگر هستند. برای رسیدن به «ماداگاسکار» مجبور بودیم از سه پرواز استفاده کنیم و در نهایت پس از گذشتن از دو کشور به این جزیره برسیم. برای خروج تجهیزات عکاسی به خصوص هلیشات باید در گمرک فرودگاه این تجهیزات رو ثبت کرد که زمان برگشت با مشکل مواجه نشویم. اولین پرواز از تهران به دوحه پایتخت کشور قطر، دومین پرواز از دوحه به «نایروبی» پایتخت کشور «کنیا» و سومین پرواز از نایروبی به مقصد «آنتاناناریوو» پایتخت «ماداگاسکار» بود که ۲۵ ساعت طول کشید. فاصله مستقیم این جزیره تا تهران ۶۲۰۰ کیلومتر هست. عکس‌ها این سفرنامه‌ نتیجه ۲۳ روز سفر در سرزمین بائوباب‌ها است.