«اناربار» یا همان «قم‌رود» که نام های دیگری چون «گل‌افشان، لعل‌بار و لهل‌رود» هم دارد، از زردکوه استان چهارمحال بختیاری و ارتفاعات زاگرس سرچشمه می گیرد، در مسیر خود از گلپایگان، خمین، محلات، دلیجان می گذرد و با طولی در حدود ۳۱۵ کیلومتر در انتها پس از ورود و عبور از سدهای «گلپایگان، کوچری و ۱۵ خرداد» به دریاچه نمک استان قم می ریزد. رودخانه «اناربار» رودخانه‌ای است که روستائیان جلماجرد، قیدو و مزاین در شهرستان خمین و  روستاهای جودان، چهل رز، باقرآباد، امیر آباد، نخجیروان، لریجان و چند روستای دیگر در شهرستان محلات حقشان از منابع سرشار آبی را که پشت سد «کوچری» در استان اصفهان ذخیره می شود را می خواهند. آنها که سابقه تاریخی منطقه شان را مدیون گذر اناربار از این منطقه و سندی بر حق برخورداری از این آب می دانند می‌گویند که حقابه‌ای که اسناد امروزی مکتوب هم برای برخورداری از آن دارند، به آنها تخصیص نمی‌یابد و دریچه‌های سد «کوچری» براساس آنچه در این سند ذکر شده به روی آنها باز نمی‌شود و همین امر باعث از بین رفتن باغات و کوچ فرزندانشان شده است. کشاورزان می گویند بخشی از زمین‌های زراعی آنها در اثر کم آبی خشک شده و حالا به عرصه هایی پوشیده از علف های هرز و به مکانی برای چرای گوسفندان تبدیل شده است. آنها انتظار دارند حال که به نظر می رسد دوران سخت خشکسالی گذشته و آسمان روی خوش به زمین نشان می دهد، به صورت کامل از این حقابه برخوردار شوند تا بتوانند مزارع و باغات خود را از مرگ برهانند. اختصاص نیافتن حقابه زیست محیطی اناربار نیز معضلی دیگر برای این منطقه است که هزاران ماهی و دیگر زیستمندان کوچک این رودخانه را در برکه‌های کوچک باقی مانده در مسیر این رودخانه گرفتار کرده و با گرم شدن هوا و تبخیر آب باقی مانده در این برکه ها مرگ آنها رقم خواهد خورد. این معضل بی گمان محیط زیست حاشیه این رودخانه و مابقی زیستمندان را نیز گرفتار خواهد کرد.