آخرین روزهای شهریور سال ۵۹، رژیم بعث عراق در راستای انجام ماموریتی که دولت‌های استکباری به سردمدارانش سپرده بود، جنگی را با ایران اسلامی که در سال‌های آغاز انقلابی بزرگ قرار داشت، آغاز کرد، نمی‌دانست که این اقدامش گامی در راستای نابودی کامل آن رژیم مستبد خواهد بود.     

اولین روزهای آغاز جنگ تحمیلی، تحت عنوان هفته دفاع مقدس، به پاس رشادت‌ها و پایمردی‌ها و ایثار رزمندگانی که از جان گذشتند تا انقلاب و نظام و کشور اسلامی خود را حفظ کنند، همه ساله گرامی داشته می‌شود تا زمینه‌ای برای حفظ و نشر آثار ارزشمند آن دوران را فراهم کنیم.

امسال اما، در چهلمین سالگرد دفاع مقدس، اهمیت پاسداشت ارزش‌های آن دوران و تبیین و نشر و گسترش آن بیش از هر زمانی مشهود است؛ 

طی این سالها، یکی از اقدامات بصری انجام شده در حوزه دفاع مقدس، نقاشی و درج تصاویر شهدا و رزمندگان دفاع مقدس، بر در و دیوارهای شهرها بوده است؛ تصاویری که بعضی از آنها نوستالژی شهروندان آن شهر(شیراز) است.

چه زیباست که با شهدا دوست و رفیق باشیم و در فراز و نشیب زندگی از آن‌ها یاد کنیم و به آن‌ها متوسل شویم تا شهدا همواره از ما دستگیری کنند؛ چراکه آنان همچون چراغی فروزان مسیر کمال را به انسان نشان می‌دهند. با شهادت خود کمال انسان را با زیباترین وجه، در برگ‌های زرین تاریخ به تصویر می‌کشند.

طی دهه‌های پس از انقلاب اسلامی، نقاشی دیواری، ضمن حفظ رابطه با مراکز قدرت، از فضاهای بسته و سنتی خود به میدان ها و خیابان ها نقل مکان کرد و جامعه مخاطب آن به عموم مردم جامعه بسط یافت. از سوی دیگر، گستره موضوعی آثار دیواری نیز تنوع چشمگیری پیدا کرد و نقاشی به ابزار فرهنگی مهم و مؤثری برای ایجاد ارتباط و بیان محتوا تبدیل شد.