استان گیلان به دلیل داشتن خاک حاصلخیز و هوای مساعد به سرزمینی مستعد برای کشاورزی بسیاری از محصولات تبدیل شده است؛ این در حالی است که محصولاتی مانند برنج و چای در تمام کرانه جنوبی دریای خزر به عنوان محصولات نمادین کشاورزی این خطه شناخته می‌شوند. در محلات و روستاهای مختلف بر حسب شرایط جوی یا خاک و سایر عوامل بومی و فرهنگی، محصولاتی به صورت محلی کشت می‌شوند؛ البته بسیاری از این محصولات کمتر در کل کشور شناخته شده هستند و عموما در بازارهای سنتی و در بین بومی‌های گیلان طرفدار دارند.

استخراج شیره و شکر از گیاهانی مانند نیشکر و میوه‌جات، پیشینه تاریخی گسترده ای در این استان دارد. گیاه نیشکر از محصولات بومی صومعه‌سرا به شمار  می‌رود و روستای «شکرباغان» فقط به کشت این محصول اختصاص دارد و روستاهایی مانند قاضده، میانده و کلیدبر که همگی در اطراف محلی به نام شکرباغان واقع شده‌اند، همچنان به کاشت نیشکر مشغول هستند. بیش از ۱۳۰ سال است که نیشکرکاری و نیشکرپزی در شهرستان صومعه‌سرا مرسوم است این شهرستان قطب تولید نیشکر در کشور به شمار می‌رود. محصولی که در استان گیلان و در شهرستان صومعه‌سرا به آن شکر سیاه می‌گویند معادل شکر سرخ یا شکر قهوه‌ای است که تولید آن در استان‌های دیگر مانند مازندران و خوزستان نیز رایج است. در حال حاضر ۷۵ نیشکرکار صومعه‌سرایی در ۲۳ هکتار از اراضی روستایی برداشت نیشکر را انجام می‌دهند و در هر هکتار از باغات نیشکر ۶۰۰۰ کیلوگرم نیشکر(شکر لوله) استحصال می‌کنند که به صورت تقریبی ۱۱۵۰ گیلوگرم شکر سیاه و فرآورده‌های دیگر این محصول مانند دوشاب و کف از آن به دست می‌آید.