به گزارش ایسنا، نوش‌آفرین انصاری - دبیر شورای کتاب کودک - در نخستین همایش دوسالانه «طرح با من بخوان » که در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد، با اشاره به سابقه فعالیت این موسسه، گفت: شورای کتاب کودک توانسته است از آغاز کار خود تا کنون به مدد موسسات اقماری‌اش، مولد فعالیت‌های مختلفی باشد. در دهه اخیر، مدرسه طبیعت دماوند تاسیس شده و فکر کتاب سبز شکل گرفته و دنباله‌دار  است.

او ادامه داد: ادبیات ما مملو از گنجینه‌هایی است که می‌تواند به رشد و تداوم جامعه کمک کند، منوط به این‌که کتابداران در کتابخانه های ثابت ساکن باشند. دعا می‌کنم شورا پیوسته پایدار باشد و طرح‌های مختلفی را از سوی ملت و دولت مطرح می‌شود، دنبال کند و بتواند با ارائه طرح‌هایی مثل «با من بخوان» ایران را به جهان و جهانیان معرفی کند.

زهره قائینی، از نویسندگان ۱۰ جلدی تاریخ ادبیات کودکان ایران نیز در این مراسم ضمن تسلیت به‌مناسبت درگذشت توران میرهادی، به این جمله او اشاره کرد که «باید همیشه از غم‌های بزرگ کارهایی بزرگی ساخت» و گفت: امیدواریم بتوانیم مولد بخشی از ایده‌ها و آرمان‌های ایشان باشیم.

او با قدردانی از مسئولان کتابخانه ملی برای در اختیار گذاشتن مکانی به منظور برپایی همایش دو روزه «طرح با من بخوان»، گفت: این همایش بیش از پنج سال است که اجرا می‌شود و توانسته است در طول این ایام به دستاوردهای خوبی برسد و حرفی برای گفتن داشته باشد. این طرح امسال جایزه‌ی «ای‌بی آساهی» را از آن خود کرد و در سی و پنجمین کنگره کتاب برای نسل جوان از آن تقدیر شد.

وی که در زمره نمایندگان حاضر در سی و پنجمین کنگره بین‌المللی  کتاب برای نسل جوان به منظور تقدیر از این طرح بوده است، ادامه داد: ما از این‌که در یک نشست بین‌المللی، نام ایران برای دریافت چنین جایزه‌ای اعلام شد به خود می‌بالیم. روزی که این هسته در زمین ایران کاشته شد؛ ما چیزی به‌جز امید نداشتیم. امید به سامان رساندن کودکانی که به حال خود رها شده بودند، این هسته کاشته شد و امروز به یاری شما به بهره‌برداری رسیده و این درخت توانایی گستر هر چه بیشتر بارور می شود.

قائینی گفت: مخاطبان طرح «با من بخوان»، کودکان محروم و دوره افتاده‌ای هستند که دیده نمی‌شوند و جامعه هیچ برنامه ای برای دیده شدن آن‌ها ندارد. ما بر این باوریم که کودکان حق داشتن زندگی با کیفیت را دارند. آنان می توانند به مدد استفاده از فرهنگ غنی کشورشان زندگی همراه با مدارا، کرامت و برابری را داشته باشند. کودکانی که در جنگند، بی سرپناهند، بی سرپرستند  و درگیر مسائلی چون اعتیاد و فحشا.

این کارشناس فرهنگی اظهار کرد: طرح «با من بخوان» برنامه‌ای است برای نگریستن از نوع دیگر. این طرح می کوشد همه آنانی را که توانمندند و می توانند با برنامه‌های‌شان تلاش کنند تا کودکان دیده‌نشده این سرزمین دیده شوند، با دگرگونی اندیشه‌هایش‌ان وارد میدان کنند. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم سنت درمان، بر پیشگیری در جامعه ما غلبه دارد؛ ولی بر این باوریم که این کودکان درگیر مشکلات می توانند و باید از طریق آموزش های مختلف توانایی خود را برای حل مشکلات‌شان به‌دست آورند. این کار در برنامه‌هایی مثل طرح «با من بخوان» با دادن الگو و توانمند کردن جامعه های محلی تا کنون توانسته است به خوبی بر این مشکلات فائق آید. جامعه‌های محلی که تاکنون دیده نمی‌شدند، خود می‌توانند بستری برای حل بسیاری از مسائل متنابه جامعه باشند، به شرط آن‌که آموزش ببینند.

نهضت قریشی، از دیگر کارشناسان ادبیات کودک و نوجوان، نیز با موضوع «تقویت سواد پایه در مناطق محروم » در این همایش گفت: براساس طرح «پرلز» که سومین دوره خود را پشت سر می‌گذارد فقط یک درصد بچه‌های ما، در سطح سواد شاخص قرار دارند. تجربیات و مشاهدات ما حاکی از آن است که این کودکان پیش از آن‌که وارد مدرسه شوند و مورد آموزش رسمی قرار گیرند، خوب شنیدن را نمی دانند. چراکه در آموزش سنتی  ما سواد یعنی خواندن و نوشتن. در حالی که آموزش متکی بر چهار رکن گوش کردن، سخن گفتن، خواندن و نوشتن است.

او ادامه داد: متاسفانه در کشور ما بچه‌ها پیش از آن‌که خوب دیدن و خوب سخن گفتن را بیاموزند، در سن هفت سالگی وارد آموزش رسمی می‌شوند که با دایره لغت‌های وسیعی مواجه است و همین مساله درک مطلب را برای آنان که خوب دیدن و خوب شنیدن را نیاموخته‌اند مساله‌ساز می‌شود. باید آموزش را برای کودکان لذت بخش کرد و این ممکن نمی‌شود مگر به کمک شکستن سد آموزش معلم محور.

وی گفت: ما در طرح «با من بخوان» ضمن آموزش معلمان و آموزش خلاق از راه ادبیات، توانسته‌ایم، شیوه گفت‌وگو و تعامل معلم با دانش‌آموزان را در مدارس باب کنیم و بچه‌ها از این منظر ضمن آن‌که توانسته اند متون درسی خود را راحت تر بفهمند، آموزش نیز برای‌شان لذت‌بخش‌تر شده است. وارد کردن ادبیات به متون درسی از هنرهای این درس است. هر کجا که بحث دوره کردن متون درسی مطرح بود، این کار به‌صورت بی‌روح انجام می شد، ولی ما در طرح مذکور این ضرورت را با بازهای زبانی، داستانک ها و چیستانک ها و ... پیوند داده‌ایم.

ماریت تورن کویست، تصویرگر هلندی، نیز با حضور در این همایش به بحث درباره «داستان‌های پنهان» پرداخت و با طرح این‌که چطور می‌شود به کودکان کمک کرد تا از داستان‌های پنهانی وجود خود حرف بزنند، گفت: من به‌عنوان یک معلم نمی خواهم به بچه ها در این زمینه فشار بیاورم. باید بچه‌ها آمادگی این را داشته باشند تا داستان‌های پنهانی وجود خود را با ما در میان بگذارند. یکی از روش‌هایی که من از آن برای این منظور استفاده می‌کنم، آموزش نقاشی و طراحی است. مثلا از بچه ها می خواهم دایره ای بکشند و میوه های مورد علاقه خود را در آن قرار دهند.

او توضیح داد: یکی از دستاوردهای من در این زمینه آن بود که وقتی این پروژه در کلاس اجرا شد، متوجه شدم بیشتر بچه های سوئد، در این دایره سیب زمینی سرخ‌شده را که مورد علاقه بچه‌های سوئدی است، تصویر می کنند، اما یکی از بچه ها «سوشی» را کشیده بود، وقتی علت این مساله را از او سوال کردم، گفت پدر من برای ما «سوشی» درست می‌کرد و من وقتی سوشی را می‌کشم به یاد او می‌افتم. این موضوع باب گفت‌وگویی شد بین من و او و توجه دوستان او معطوف به مشکل این کودک شد. پدر این کودک بیمار بوده و سال‌ها پیش مرده بود. همه می‌دانستند که او پدر ندارد، اما قصه زندگی او چیزی بود که به مدد فضاهای دیگر ایجاد شد. فضایی که باعث ساماندهی داستان فراتر از رویا شد.

همایش دو روزه طرح «با من بخوان» از صبح امروز (پنجشنبه، ۲۰ آبان‌ماه) به‌مدت دو روز سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برپاست.

انتهای پیام