قرنطینه‌های اجباری، دوری کودک از دوستان و عزیزان خود، دوری از محیط اجتماعی و تفریحات متناسب سنی آن‌ها، موجب بی‌تابی و بی‌قراری کودک در دوران سخت قرنطینه خواهد شد.

زندگی در خانه‌های آپارتمانی، تک فرزندی، نبود مکان مناسب برای بازی کودکان، محدودیت‌های زندگی در آپارتمان و ... از جمله مشکلاتی است که کودکان و والدین در دوران قرنطینه با آن روبه‌رو هستند.

حقیقت تلخ این است که کودک در دنیای کودکی خود نمی‌تواند تصوری از یک ویروس به نام کرونا داشته باشد و گاه خستگی والدین و دغدغه‌های ذهنی و شغلی مانع توجه والدین به این مسئله خواهد شد.

بی‌توجهی والدین و سردرگمی کودک از اینکه به چه دلیل در خانه حبس شده است، سبب بی‌تابی کودک و حتی زمینه‌ساز بیماری‌های جسمی و روحی بسیاری خواهد شد؛ لذا والدین باید از پنهان‌کاری دست کشیده و با بیان و لحن مناسب کودک را از شرایط موجود آگاه کنند.

اولین قدم: آگاه‌سازی کودک از شرایط فعلی

یک مشاور روانشناختی در سنندج در خصوص چگونگی تعریف بحران برای کودکان گفت: توضیح‌دادن و بحث کردن درباره اینکه در حال حاضر در چه مقطع بحرانی قرار داریم، نیازمند مهارت خاص و ویژه‌ای از سوی والدین است.

شیوا ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: آگاه سازی کودک از شرایط بحرانی باتوجه به این که دانستن موضوع آسیبی به روح و روان کودک وارد نکند؛ روش ارتباطی متناسب با خود را می‌طلبد.

وی عنوان کرد: والدین باید از تحکم رفتاری و سرزنشی خودداری و متناسب با ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی کودک شرایط را برای کودکان خود توضیح دهند.

ابراهیمی با تاکید بر این موضوع که کودکان از بزرگسالان برای درک دنیا بهره می‌برند گفت: تحکم رفتاری و اجبار در رابطه با کودک نتیجه عکس خواهد داشت و کودک به مقابله با والدین خود می‌پردازد، بنابراین نحوه رفتار و نوع بیان والدین در برخورد با کودک بسیار موثر و نتیجه‌بخش است.

دومین قدم: از کودک درباره بحران پیش آمده نظرخواهی کنید

این مشاور روانشناختی یکی از راه‌های مناسب آگاه‌سازی کودکان را درگیر کردن کودکان با مسئله و نظرخواهی کردن از او درباره بحران پیش‌آمده دانست و افزود: تکریم و احترام والدین به کودک موجب همکاری کودک با والدین خود خواهد شد و کودک بیشتر احساس مسئولیت خواهد کرد و همین خود تفکری کودک سبب افزایش مشارکت او در کارها و حفظ سلامت خود و دیگران می‌شود.

شیوا ابراهیمی اظهار کرد: بهتر آن است در دوران قرنطینه ساعاتی از روز را به طرح مسائل و نظرخواهی و نظر سنجی اعضاء خانواده اختصاص داد و به کودک اجازه داد نظرات خود را هرچند نادرست بیان کند.

وی با اشاره به اینکه این حق مسلم کودک است که بداند به چه دلیل از دوستان و تفریحات مورد علاقه‌اش دور شده است، تصریح کرد: با به کار بردن جملات و کلمات آنچنانی کودک را نترسانید! برای آگاه سازی کودک از بحران پیش آمده بهتر است از جملات و بیان کودکانه استفاده شود.

سومین قدم: خلق محیطی آرام و با نشاط در دوران قرنطینه خانگی

ابراهیمی یکی از راه‌های افزایش تاب‌آوری کودکان در قرنطینه را اینگونه بیان کرد و افزود: بدیهی است که ماندن مداوم در خانه و به دور از دوستان و آشنایان کودک را بی‌قرار و مضطرب کند؛ لذا والدین با افکار و ایده‌های جذاب و خلاقانه می‌توانند محیطی شاد و آرام را برای کودکان خود در خانه فراهم کنند.

به گفته این مشاور روانشناختی، بازی درمانی یکی از راه‌های افزایش تاب‌آوری کودکان در زمان قرنطینه خانگی است و والدین می‌توانند با انجام بازی‌های فکری، تمرکزی و بازی‌های بومی و تمرینات آرام سازی کودک را سرگرم کرده و خانه را به محیطی شاد و آرام برای کودک تبدیل کنند.

قدم چهارم: از دنبال کردن مداوم اخبار و حوادث تلخ بپرهیزید

ابراهیمی تاکید کرد: بدون شک هر میزان والدین در محیط خانه به اخبار و حوادث تلخ بپردازند، به همان اندازه میزان تاب‌آوری کودک کاهش پیدا می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: از سرزنش و اجبار و تحکم رفتاری پرهیز کنید؛ به جای آن که مدام کودک را قانع کنید که نگران اوضاع پیش آمده نباشد؛ برای نظرات آن‌ها دو گوش شنوا داشته باشید و در مورد موارد جلوگیری از ابتلا به بیماری موجود به بحث و گفت‌وگو بپردازید.

شیوا ابراهیمی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: از اطمینان دادن بیش از حد به کودکان خودداری کنید! زیرا هر چیزی که از حد طبیعی خود فراتر رود سبب بیخیالی کودک خواهد شد و زمانیکه کودک اطمینان صددرصدی داشته باشد که ما از او مراقبت می‌کنیم، میزان مشارکت کودک با والدین کاهش یافته و در مقابل محافظت از خود احساس مسئولیت نخواهد کرد.

وی با تاکید بر اینکه والدین الگوهای رفتاری کودکان هستند؛ اضافه کرد: والدین می‌توانند بهترین الگوی رفتاری و بهداشتی کودکان باشند.

قدم پنجم: سرگرم کردن کودکان در دوران قرنطینه

این روانشناس بر ایجاد فضای شاد خانوادگی در این شرایط بحرانی تاکید و اظهار کرد: گاه فیلم‌های کمدی، جوک و مطالب خنده‌دار سبب ایجاد فضای شاد و محیطی نسبتا آرام خواهد شد.

وی خاطرنشان کرد: در این روزهای بحرانی برای رهایی فرزندان از تنهایی و انزوا باید با سپردن مسئولیت‌هایی هرچند کوچک آن‌ها را سرگرم و از گوشه‌گیری و انزوا برهانیم؛ مشاعره، نقاشی، بازی‌های بومی محلی، کارهای آموزشی و ایجاد سینمای خانگی در سرگرم کردن افراد خانواده نقش بسزایی دارد.

وی بر تخلیه انرژی و هیجانات کودکان تاکید کرد و یادآور شد: کودکان در هر حال و در هر زمانی نیازمند تخلیه هیجانات خود هستند لذا با انجام بازی‌های مناسب کودکان سعی در سرگرم کردن آنان داشته باشیم.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: همچنین با دریافت نکات بهداشتی به‌روز و بیان آن به شیوه‌ای کودکانه و جذاب سعی در آموزش رعایت نکات بهداشتی به کودکان به شیوه‌ای که استرس را به آنها القا نکند، داشته باشیم.

شیوا ابراهیمی در پایان بر تاثیر موسیقی بر روح و روان آدمی تاکید و یادآور شد: گوش سپردن به موسیقی و یا انجام ورزش‌های خانگی همراه با موسیقی از جمله مواردی است که در ایجاد فضایی شاد و آرام در خانواده نقش بسزایی دارد.

انتهای پیام