به گزارش ایسنا و به نقل از وایرد، در نوامبر ۲۰۱۶، "سیریاک رودینگ"(Cyriac Roeding)، کارآفرین آلمانی-آمریکایی، مشخصات "سم گامبیر"(Sam Gambhir)، پزشک و دانشمند دانشکده پزشکی "دانشگاه استنفورد"(Stanford University) را در یک مجله خواند. گامبیر در این مقاله توضیح داده بود که چگونه کار خود را وقف تشخیص زودهنگام سرطان کرده اما "میلان"(Milan)، پسر نوجوان خود را در سال ۲۰۱۵ به دلیل ابتلا به یک تومور مغزی بسیار تهاجمی از دست داده است.

رودینگ، بنیانگذار و مدیرعامل سابق اپلیکیشن خرید موسوم به "شاپکیک"(Shopkick)، تحت تأثیر داستان گامبیر قرار گرفت و بلافاصله یک ایمیل برای او ارسال کرد و درخواست ملاقات داد. آنها چند ماه بعد با هم دوست شدند و گامبیر، راهنمای رودینگ در جهان پیچیده زیست‌شناسی و مهندسی شد.

یک روز، گامبیر ایده‌ای را مطرح کرد که تکان‌دهنده بود. رودینگ گفت: سم یک سوال ساده اما عمیق پرسید. او پرسید که چه اتفاقی می‌افتد اگر ما جستجوی سرطان را به طور کلی متوقف کنیم، دیگر آن را بررسی نکنیم و در عوض سرطان را مجبور کنیم تا خودش را نشان دهد.

در مورد سرطان، زمان بسیار مهم است. هر چه این بیماری سریع‌تر پیدا شود، بیمار بیشتر عمر خواهد کرد. تشخیص زودهنگام سرطان، به یک هدف کلیدی در سرطان‌شناسی تبدیل شده است. ده‌ها شرکت در حال کار کردن روی فناوری بیوپسی مایع هستند که نمونه‌های خون را برای یافتن بخش‌هایی از DNA که توسط سلول‌های سرطانی آسیب دیده‌اند، بررسی می‌کند اما این کار به اندازه کافی برای گامبیر خوب نبود. تجربه شخصی دردناک گامبیر به او گفت که انتظار کشیدن برای این که سرطان به اندازه‌ای برسد که در جریان خون قابل تشخیص باشد، بسیار کند است و هیچ چیزی در مورد این که کجا تومور را پیدا کنید، نمی‌گوید.

او به رودینگ گفت: ما نمی‌توانیم به سیگنال‌های سرطانی اعتماد کنیم که طبیعت ممکن است آنها را همیشه در اختیار ما قرار ندهد اما اگر سیگنال را مهندسی کنیم، تومورهای اولیه می‌توانند به طور مداوم قابل مشاهده باشند.

این فرضیه ورای استارت‌آپ "اِرلی"(Earli) است که رودینگ و گامبیر با هم در ژوئن ۲۰۱۸ راه‌اندازی کردند. این استارت‌آپ مستقر در کالیفرنیا قبلا ۴۰ میلیون دلار کمک‌هزینه از کارآفرین‌هایی مانند "اندریسن هوروویتز"(Andreessen Horowitz)، "مارک بنیوف"(Marc Benioff) و "خسلا ونچرز"(Khosla Ventures) دریافت کرده است.

روش ارلی اساسا سرطان را وادار می‌کند تا خود را نشان دهد. در این روش، DNA مهندسی‌شده زیستی به بدن تزریق می‌شود. وقتی DNA وارد سلول‌های سرطانی می‌شود، آنها را مجبور می‌کند تا یک نشانگر زیستی مصنوعی را تولید کنند که معمولا در انسان یافت نمی‌شود. اگر آزمایش‌های تنفس یا خون بتوانند ردپایی را از آن نشانگر زیستی پیدا کنند، این می‌تواند نشانه‌ای از سرطان باشد.

مرحله بعدی این است که مشخص شود سرطان دقیقا در کدام قسمت بدن قرار دارد. یک ترکیب تزریق‌شده، سلول‌های سرطانی را مجبور به تولید آنزیمی می‌کند که یک ردیاب رادیواکتیو را می‌بلعد و در اسکن با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. بومی‌سازی سرطان، آن را قابل درمان می‌کند و پزشکان می‌توانند از پرتوهای دقیق یا جراحی هدفمند برای خارج کردن آن استفاده کنند. همچنین، ارلی در حال برنامه‌ریزی برای استفاده از همین روش برای هدف قرار دادن سرطان، درمان آن و از بین بردن سلول‌های سرطانی پس از یافتن آنها است. این ایده هنوز در مراحل اولیه است.

طرح مورد نظر ارلی، استفاده از این روش در هر مرحله از پیشگیری و درمان سرطان است؛ از جمله برای نظارت تشخیصی بر گروه‌های پرخطر مانند افراد سیگاری، پیش‌درمانی، فهمیدن این موضوع که آیا سرطان در جای دیگری از بدن وجود دارد یا خیر، آسان‌تر کردن یافتن تومورها برای جراحان و تشخیص زودتر هر گونه سرطان عودکننده پس از درمان.

"شیوان سیواکومار"(Shivan Sivakumar)، پژوهشگر حوزه تشخیص زودهنگام سرطان در "دانشگاه آکسفورد"(University of Oxford) که به این شرکت وابسته نیست، گفت: فناوری ارلی، بسیار هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد. نیاز به این فناوری، ۱۰۰ درصد است اما ابتدا می‌خواهم آزمایش‌های بالینی مناسب را ببینم.

این آزمایش‌ها پس از آزمایش‌های موفقیت‌آمیز روی موش‌ها و سگ‌ها در ژوئن ۲۰۲۱ در ملبورن استرالیا آغاز شدند. نخستین شرکت‌کننده انسان، "تد کانینگهام"(Ted Cunningham) ۸۴ ساله، مهندس مبتلا به سرطان ریه در مراحل پایانی آن بود. هدف از آزمایش‌ها، نشان دادن بی‌خطر بودن این فناوری و توانایی آن برای یافتن سرطان در افرادی است که قبلا به عنوان بیمار تایید شده‌اند.

کانینگهام گفت: نسبتا دیر تشخیص داده شد که من سرطان دارم و این برای من بزرگترین مشکل بود. اگر کسی خیلی زود بفهمد که به این بیماری مبتلا شده است، می‌تواند برای افرادی که سعی در درمان او دارند، یک مزیت باشد.

گامبیر هرگز نتوانست ایده خود را در عمل ببیند زیرا شش ماه پس از تأسیس این استارت‌آپ، به سرطان مبتلا شد و فهمید که سرطان قبلا به مغز استخوان او سرایت کرده است. او ۱۶ ماه بعد، در ژوئیه ۲۰۲۰ درگذشت.

"دیوید سوهی"(David Suhy)، مدیر ارشد علمی ارلی گفت: در مورد مردی که تمام دوران حرفه‌ای خود را صرف تلاش برای جلوگیری از این اتفاق می‌کرد، طنز تلخ ماجرا برای ما از بین نمی‌رود.

رودینگ و سوهی احساس می‌کنند که فشاری برای عملی کردن رویکرد ارلی وجود دارد. رودینگ گفت: ما اینجا هستیم تا مشعل سام را حمل کنیم. ما باید کاری کنیم که این کار به هدف برسد.

انتهای پیام