به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک موشک «لانگ مارچ ۷ای»(Long March ۷A) روز جمعه سوم نوامبر ساعت ۱۰:۵۴ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی از «مرکز پرتاب فضایی ون‌چانگ»(Wenchang) بلند شد. «شرکت علوم و فناوری هوافضای چین»(CASC) یک ساعت پس از پرتاب اعلام کرد که بار موشک، ماهواره «TJS-۱۰» است.

رسانه دولتی چین موسوم به «شینهوا»(Xinhua) گزارش داد که این ماهواره عمدتا برای آزمایش‌های فناوری ارتباطی چندباندی و پرسرعت به کار خواهد رفت.

این ماهواره در «مدار انتقالی زمین‌ایستا» قرار دارد و در آینده نزدیک خود را به «مدار زمین‌ایستا» در حدود ۳۵ هزار و ۷۸۶ کیلومتر بالاتر از زمین خواهد رساند.

شرکت علوم و فناوری هوافضای چین و شینهوا هیچ‌کدام جزئیات بیشتری را در مورد این ماهواره ارائه نکردند. کمبود اطلاعات در مورد فعالیت‌های مداری ماهواره‌های TJS، توجه تحلیلگران را به خود جلب کرده و ممکن است نام پوششی ماهواره‌ها برای طیف گسترده‌ای از کاربردها باشد.

ماهواره «TJS-۳» که آن هم به عنوان یک ماهواره آزمایشی ارتباطی توصیف می‌شود، در دسامبر ۲۰۱۸ پرتاب شد. ظاهرا این ماهواره به ماهواره‌های سایر کشورها نزدیک شده و آنها را بررسی کرده است. گمانه‌زنی‌ها حاکی از این هستند که سایر ماهواره‌های سری TJS برای آزمایش‌های هوشمند سیگنال و هشدار اولیه موشکی پرتاب شده‌اند.

این ماهواره جدید مانند ماهواره‌های پیشین TJS، توسط «آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای»(SAST) توسعه یافته که یکی از زیرمجموعه‌های بزرگ فضایی شرکت علوم و فناوری هوافضای چین است.

لانگ مارچ ۷ای یکی از موشک‌های گروه لانگ مارچ ۷ با ارتفاع ۶۰ متر است که برای پرتاب فضاپیما به مدار انتقالی زمین‌ایستا طراحی شده و یک جایگزین برای موشک «لانگ مارچ ۳بی»(Long March ۳B) به شمار می‌رود. لانگ مارچ ۷ استاندارد برای پرتاب کردن فضاپیمای باری به ایستگاه فضایی «تیانگونگ»(Tiangong) چین استفاده می‌شود.

پرتاب روز جمعه، پنجاه و یکمین پرتاب امسال چین بود. طرح‌های چین که در اوایل سال جاری منتشر شدند، نشان می‌دهند که این کشور قصد دارد بیش از ۲۰۰ فضاپیما را در حدود ۷۰ ماموریت طی سال ۲۰۲۳ به فضا پرتاب کند.

انتهای پیام