به گزارش ایسنا، این دستگاه در حال حاضر توسط دانشمندان دانشگاه «کارنگی ملون» به رهبری پروفسور هاوی چوست(Howie Choset) و دانشمند محقق لو لی(Lu Li) در حال توسعه است. این ربات به گونه‌ای طراحی شده که از طریق خطوط لوله راه خود را طی کند و از یک کابل برای ارسال ویدیو در لحظه به خدمه مستقر در روی زمین و دریافت دستورات از آنها استفاده می‌کند.

به نقل از نیواطلس، در قلب ربات ماژول تحرک آن قرار دارد که به چند چرخ دو اینچی در پایین و یکی در بالا مجهز شده است. این سه چرخ به دیواره داخلی خط لوله فشار می‌آورند و کشش لازم برای جابه‌جایی هر چیز را فراهم می‌کنند.

این ربات با وزن بالقوه تا ۶۰ پوند(۲۷ کیلوگرم)، شامل یک ماژول باتری و یک ماژول نقشه برداری که از یک حسگر نوری HD استفاده می‌کند، می‌شود و همچنین به یک لیزر برای اندازه‌گیری و تصویربرداری سه بعدی از سطح داخلی خط لوله و یک ماژول تعمیر مجهز است.

در نسخه کنونی، ماژول دوم از یک نازل چرخان تشکیل شده که به طور پیوسته از رزین هواگیر با قدرت سخت‌ شدن سریع بر دیواره لوله در صورت نیاز استفاده می‌کند تا هرگونه ترک یا ایراد دیگر را ببندد. خدمه چنین وجود مشکلاتی را از طریق خروجی ماژول نقشه‌برداری، با کمی کمک از یک سیستم تجزیه و تحلیل تصویر هوش مصنوعی تشخیص می‌دهند.

سایر ماژول‌های تعمیر به طور بالقوه می‌توانند برای انجام کارهایی مانند جوشکاری درزهای نشتی بین بخش‌های مختلف لوله استفاده شوند.

این ربات در حال حاضر می‌تواند حدود ۹ مایل(۱۴.۵ کیلومتر) از یک لوله با قطر ۱۲ اینچ(۳۰۵ میلی متر) را در مدت هشت ساعت بازرسی کند یا تقریبا ۱.۸ مایل(سه کیلومتر) را در همان مدت زمان با رزین بپوشاند. بُرد اتصال آن به سطح زمین ۲۰۰ فوت(۶۱ متر) است، اگرچه دانشمندان امیدوارند که در نهایت این رقم را به دو کیلومتر(۱.۲ مایل) برسانند. آنها همچنین در حال کار بر روی یک نسخه کوچکتر از ربات، برای لوله‌های ۶ اینچی(۱۵۲ میلی‌متر) هستند.

وزارت انرژی ایالات متحده که بودجه این پروژه را تامین می‌کند، تخمین می‌زند که استفاده از این ربات برای تعمیر خطوط لوله از داخل ممکن است در نهایت ۱۰ تا ۲۰ برابر ارزان‌تر از حفاری و جایگزینی آنها باشد.

انتهای پیام