به نقل از ارث، گونه‌های مهاجم گیاهان، حیوانات یا حتی میکروب‌های کوچکی هستند که اغلب از طریق فعالیت‌های انسانی مانند سفر یا تجارت به مکان جدیدی معرفی می‌شوند.

وقتی این گونه‌های غیربومی، محیطی مساعد در خانه جدید خود پیدا می‌کنند، فقدان شکارچیان طبیعی، انگل‌ها یا رقبا می‌توانند به آنها اجازه تکثیر سریع و گسترش تهاجمی را بدهد. این رشد غیرقابل کنترل جمعیت بر گونه‌های بومی فشار وارد می‌کند زیرا مهاجمان برای منابع ضروری مانند غذا، آب و فضا رقابت می‌کنند. گونه‌های مهاجم می‌توانند زیستگاه‌ها را تغییر، تنوع زیستی را کاهش دهند حتی می‌توانند منجر به کاهش یا انقراض گونه‌های بومی شوند.

پیامدهای اکولوژیکی می‌توانند شدید و طولانی‌مدت باشند و اساسا تعادل اکوسیستم‌های بومی را تغییر دهند.

فعالیت‌های انسانی فراتر از معرفی گونه‌های مهاجم، بر یخچال‌های طبیعی در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. در اینجا روش‌های کلیدی تأثیر اعمال انسان بر یخچال‌های طبیعی آورده شده است.

نتیجه فعالیت اولیه انسانی که بر یخچال های طبیعی تأثیر می‌گذارد، انتشار گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسیدکربن و متان است. این گازها گرما را در جو به دام می‌اندازند و منجر به گرم شدن کره زمین و آب شدن سریع یخچال‌ها می‌شوند.

فعالیت‌هایی مانند سوزاندن سوخت‌های فسیلی، چوب و زیست توده، کربن سیاه (دوده) را در جو آزاد می‌کنند. هنگامی که روی یخچال‌ها می‌نشیند، سطح آنها را تیره کرده و جذب خورشید را افزایش می‌دهد و ذوب را تسریع می‌کند.

صنایع، به ویژه صنایع بخش معدن و حفاری، می‌توانند با افزایش دمای محلی، انتشار آلاینده‌ها و تغییر فیزیکی مناظر یخچال‌ها، به‌طور مستقیم بر یخچال‌های طبیعی تأثیر بگذارند.

پیست‌های اسکی و سایر امکانات تفریحی روی یا نزدیک یخچال‌ها اغلب منظره را از طریق ساخت‌وساز تغییر و آلودگی محلی را افزایش می‌دهند و به کاهش یخچال‌ها کمک می‌کنند.

کشاورزی به آلودگی آب و انتشار گازهای گلخانه‌ای مانند متان و اکسید نیتروژن کمک می‌کند. علاوه بر این، شیوه‌های آبیاری می‌تواند جریان و در دسترس بودن آب را تغییر دهد و به‌طور غیرمستقیم بر یخچال‌های طبیعی تأثیر بگذارد.

شهرنشینی و سایر تغییرات کاربری زمین می‌تواند آب‌وهوای محلی و چرخه هیدرولوژیکی را تغییر دهد و به‌طور غیرمستقیم از طریق تغییر در الگوهای بارش و دما بر یخچال‌های طبیعی تأثیر بگذارد. اثر تجمعی این فعالیت‌ها ذوب یخچال‌ها را تسریع می‌کند که منجر به بالا آمدن سطح دریا، تغییر ذخایر آب و تغییر در الگوهای آب‌وهوایی جهانی می‌شود.

کاهش ردپای انسان از طریق اقدامات پایدار و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای برای حفظ یخچال‌های طبیعی و اکوسیستم‌ها و جوامع انسانی که به آنها وابسته هستند، حیاتی است.

نتایج این تحقیق در نشریه NeoBiota منتشر شده است.

انتهای پیام