به گزارش ایسنا، در سایه بمباران اخیر مدارس آنروا (آژانس امداد و کار سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی) واقع در جبالیا در شمال غزه، به آتش کشیدن یک مدرسه در اردوگاه پناهندگان و ویران شدن سه مدرسه در مرکز غزه و به آتش کشیده شدن یکی دیگر در محله الزیتون شهر غزه تا اواسط ماه مه، سازمان ملل اعلام کرده است ۸۰ درصد مدارس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در غزه ویران شدهاند.
در این گزارش که در روزنامه گاردین منتشر شده، آمده است: ویران کردن سازمانیافته اماکن آموزشی فلسطینی از روز نکبت را میتوان نابودی آموزش و تحصیل دانست. در آخرین جنگی که میان فلسطینیها و رژیم صهیونیستی در گرفته و از سوی دیوان بینالمللی دادگستری (دادگاه لاهه) نسلکشی تلقی شده است، نابودی آموزش و تحصیل از تخریب سازمانیافته به حذف کلی آموزش رسیده است.
در ۱۰۰ روز اول این جنگ، تمام ۱۲ دانشگاه در غزه بمباران شده و به طور کامل یا بخشی از آنها ویران شد. علاوه بر این موارد، کتابخانهها، مراکز آرشیو، چاپخانهها، مراکز فرهنگی، موزهها، کتابفروشیها، گورستانها و بناهای یادبود نیز به ویرانه تبدیل شدهاند. حمله به مراکز آموزشی و علمی فلسطینی و ویران کردن آنها، غارت آثار باارزش، کتابها، کتیبهها و کالاهای فرهنگی و تاریخی تازگی ندارد و از روز نکبت در ۱۹۴۸ (تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی) مشهود است.
اخیرا، سربازان صهیونیست بخشهای باقیمانده کتابخانه دانشگاه الاقصی در غزه را به آتش کشیده و از خودشان، در حالی که مقابل کتابهای در حال سوختن نشسته بودند، عکس گرفتند. در اقدام مشابه دیگری، یک سرباز اسرائیلی از خود، در حالی که در میانه ویرانههای دانشگاه الازهر قدم میزد و با تمسخر نابودی آموزش و تحصیل را مینگریست، از ویران شدن این دانشگاه طی اشغالی ابراز خوشحالی میکرد.
نابودی آموزش و تحصیل به واسطه ویران کردن زیرساختهای آموزشی و فرهنگی، ابزارهایی را که گروهی، که در این مورد فلسطینیان هستند، بتوانند با آن فرهنگ، دانش، تاریخ، خاطرات، هویت و ارزشهایشان را در گذر زمان حفظ و منتقل کنند، از بین میبرد. این کار یکی از ویژگیهای بارز نسلکشی است.
در ادامه این مطلب آمده است: کارشناسان سازمان ملل و وزارت آموزش و آموزش عالی فلسطین اعلام کردهاند عملیاتهای ارتش اسرائیل تا آوریل ۲۰۲۴ حداقل، ۵ هزار و ۴۷۹ دانشآموز، ۲۶۱ معلم و ۹۵ استاد دانشگاه، همچنین فعال مدنی و کتابدار را کشته است. ناظران و کارشناسان معتقدند که برخی از این افراد، درست مانند سابقه اسرائیل در ترور فرهیختگان و چهرههای فرهنگی مرتبط با سازمان آزادیبخش فلسطین، به طور عمدی هدف قرار گرفتهاند.
آموزش نزدیک به ۹۰ هزار دانشجوی فلسطینی به حالت تعلیق درآمده است؛ بسیاری از آنها به واسطه این نسلکشی، به اجبار، آواره خواهند شد، چراکه غزه غیر قابل سکونت شده است. این موضوع، در صورت رانده شدن اجباری مردم غزه به شبهجزیره سینا میتواند بهعنوان یکی از عوامل تجزیه جغرافیایی این شهر عمل کند.
نابودی آموزش و تحصیل در کرانه باختری و قدس شرقی هم تشدید شده است؛ ارتش رژیم صهیونیستی معمولا به مراکز آموزشی حمله کرده، دانشآموزان و دانشجویان را بازداشت کرده و تردد دانشآموزان و دانشگاهیان را محدود کرده و با بستن دانشگاهها، آزادی محیط دانشگاهی را محدود کرده است.
برای فلسطینیها، اماکن آموزشی از دیرباز، دارای اهمیتی در آموزش، مبارزات انقلابی، صیانت فرهنگی، ارتباط میان مناطق از هم گسیخته داشته و سنگ بنای قدرت بخشیدن به جامعه در جهت آزادیبخشی، بهویژه برای پناهندگان بوده است. این هنوز هم صادق است، چراکه دانشگاهیان فلسطینی و دانشآموزان غزه هنوز هم بهرغم ویرانی زیرساختها و از دست دادن نیروهای آموزشی و دانشآموزان و دانشجویان، به زندگی ادامه میدهند.
انتهای پیام
نظرات