خیّر بزرگوار سیدحسین فلاح نوشیروانی بانی امور خیر و موسس ده‌ها مرکز عام المنفعه، از چهره‌های ماندگار کشور و استان مازندران است که در تاریخ همواره از ایشان به نیکی و به عنوان اسوه و الگوی نیکوکاران یاد می‌شود.
بی شک در رأس مراکز متعدد فرهنگی و درمانی که ایشان ایجاد کرده‌اند، نام دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل به عنوان یک مرکز علمی شاخص با تلالو خاصی در جهان می‌درخشد. دانشگاهی که نتیجۀ تفکر و اندیشه‌های والای ایشان بود، اکنون به عنوان یکی از دانشگاه‌های بزرگ کشور و جهان در عرصه‌های علمی و پژوهشی به خوبی مطرح است.
نوشیروانی در روز ۱۵ آبان ۱۲۸۱ خورشیدی در روستای نوشیروان کلا بابل به دنیا آمد و در سن ۶۹ سالگی در روز ۲۳ اسفند ۱۳۵۰ در اثر بیماری قلبی درگذشت و در زادگاهش، در صحن مسجدِ روستای نوشیروان کلا به خاک سپرده شد. شیفتگان زنده یاد نوشیروانی با گذشت سالهای طولانی از زمان فوتش، همه ساله در روزهای تولد و درگذشت نوشیروانیِ بزرگ بر مزارش حضور می‌یابند و با نثار شاخه‌های گل و مراسم ویژه‌ای، یادش را گرامی می‌دارند.
نوشیروانی بزرگ مرد نیکوکار و نیک اندیش استان مازندران و به ویژه شهرستان بابل، که حدود چهار پنجم از داراییِ زندگی خودش را صرف امور خیریه وعمران و آبادانی شهرستان بابل و برخی نقاط دیگر کشور کرده است، و در راس آنها، حدود ۱۷ هکتار از بهترین زمین‌های این شهر را خریداری و ضمن ایجاد مرکزی با ۱۱ هزار متر مربع فضای آموزشی به منظور ایجاد دانشگاه فنی و مهندسی، همه آنچه را که داشت در طبق اخلاص نهاده و در مقابل «یک سیر نبات» به مردم بابل و وزارت فرهنگ و آموزش عالی واگذار و اهدا کرده است.
مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی یک الگوی وارسته و یک اسوه بود. پروردگار متعال او را خلق کرد تا نشان دهد که در دنیای نامردمی‌ها و ناباوری‌ها، یک عبد صالح و یک انسان فروتن و متواضع چه کارهایی را می‌تواند برای جامعه انجام دهد.
انسانی که بنا به گفته خودش، قریب به ۵۰ سال زادگاهش را ترک کرده بود، ولی همواره به یاد زادگاه خویش بود و دلش برای وطن مألوف می‌تپید و مصداق اعتقاد کامل به حدیث نبوی «حب الوطن من الایمان بود.»
ایشان برای احداث ساختمانی که قرار بود دانشگاه شود، مشکلات زیادی را در رژیم پهلوی متحمل شد، و تا روزی که زنده بود نتوانست مراسم افتتاح و بهره برداری از این مرکز آموزش عالی را به چشم خودش ببیند، و در این آرزو بود که در روز ۲۳ اسفند ۱۳۵۰ درگذشت، اما سرانجام در سال ۱۳۵۲ با پذیرش ۵۰ دانشجو، این مرکز بزرگ آموزش عالی، ابتدا به عنوان مرکز تربیت دبیر فنی مورد بهره‌برداری قرار گرفت و روح بزرگوارش شادمان شد. نوشیروانی نشان داد که فقط کار نیک است که نام‌ها و نشان‌ها را مانا و جاویدان نگه می‌دارد.
بهره‌برداری از این مرکز آموزشی علاوه بر ارتقا علمی و تخصصی چند نسل، موجب ارتقا علمی و اشتغال زایی نیز در جامعه شده است.
گرامی می‌داریم یاد همه آزادمردان و نیک اندیشان را که برای امنیت و آرامش و آسایش و رفاه و سلامت مردم از همه وجودشان گذشتند و الان در یادها و دلها هستند.
به مناسبت ۱۵ آبان سالروز تولد خیّر بزرگوار و چهرۀ ماندگار زنده یاد نوشیروانی پای صحبت‌های دلنشین و صمیمی دکتر «مرتضی بزرگی» مدیر عامل مرکز معلولین نوشیروانی بابل نشستیم و نظر ایشان را در مورد ویژگی‌های ممتاز نوشیروانی که او را اینچنین بین مردم الگو و محبوب دلها کرده است، جویا شدیم.
بزرگی در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: گرامی می‌داریم یاد همه آزادمردان و نیک اندیشان را که برای امنیت و آرامش، آسایش، رفاه و سلامت مردم از همه وجودشان گذشتند و الان در یادها و دلها هستند.
روز ۱۵ آبان سال ۱۲۸۱ شمسی، انسانی از بزرگمردان تبار نیکان چشم به جهان گشود. آن مرد عزیزی که بعدها با اعمال نیک و افکارش برای همیشه ماندگار ماند. یادگار ایشان همان بس که از همۀ سرمایه ها و اندوخته هایش برای مردم گذاشت و با نیت و خواسته‌ای که خودش از ۱۳ سالگی داشت، و ایشان در یک مکان یا تجارتخانه‌ای، شاگرد آهن فروشی شده بود، از آنجا وقتی که به عنوان یک فرزند یتیم در آنجا پذیرفته شده بود، چون از کوچکی پدر و مادرش را از دست داده بود، با خدای خود عهد می‌بندد که من بیشتر سرمایه‌های خودم را برای مردم، نه برای شهر و استان خودش، بلکه برای مردم کشورش بدهد.
لذا با توجه به وجود چنین مرد بزرگی روز ۱۵ آبان را به عنوان «روز بابل» نامیدند. روز خیّران نامیدند. چون زنده یاد نوشیروانی بزرگ در این روز زاده شد.
من می‌گویم نوشیروانی دو تولد داشت، یک روز که به دنیا آمد و روزی که از دنیا رفت. چرا؟
ما به ظاهر می‌گوییم که نوشیروانی پرواز کرد و رفت، اما نوشیروانی زنده است. چون زندگی، تکرار فردای ماست. می‌رسد به روزی که ما هم نیستیم، «آنچه میماند زما، نقش نکوست، نقش میماند زما، ما نیستیم».
چون نقش نکویی که خلق کرد؛ مدارس و دانشگاهی که ساخت، همان زایشگاهی که ساخت، پرورشگاه یا مرکز معلولین نوشیروانی را که ساخت، یعنی همه آنچه را که ساخت، همه اینها به عنوان یادگار در دل و یاد مردم الان زنده مانده است و به همین خاطر مردم بابل عشق و ارادت عجیبی به ایشان دارند.
مدیر عامل مرکز نوشیروانی یادآور شد: رمز ماندگاری آقای نوشیروانی این بود؛ آنچه را که داشت، برای مردم اهدا کرد. زیرا چیزی را برای خودش نگذاشت، و این است که آقای نوشیروانی در دل هر فردی با هر نگاهی که داشته باشد، بسیار محبوب و عزیز است. ان شاءالله ما هم بتوانیم ادامه دهندۀ راهش باشیم.
دکتر فرامرز ابوالحسنی درونکلا رئیس هیئت مدیرۀ مرکز معلولین نوشیروانی بابل نیز به مناسبت روز ۱۵ آبان سالروز تولد زنده یاد نوشیروانی و روز بابل گفت: مرحوم نوشیروانی به نظر بنده، تبلور خدمت رسانی است. یعنی به خصوص در شهر بابل که شهر خیرین هم هست؛ و ما خیّران بسیاری در بابل داریم.
وی افزود: اما شاید همۀ این خیرین ما در کنار تأسی از آموزه‌های دینی، اخلاقی و انسانی، به خوبی از این مرد بزرگ یاد گرفتند که چگونه به همنوعشان کمک کنند. چگونه به نیازمندان و کسانی که به این کمک‌ها نیاز دارند مساعدت کنند.
خیران عزیز ما آموخته‌اند که به مجموعۀ کسانی که انتظار دارند به آنها کمک شود، یاری نمایند، و ما به همین خاطر و داشتن بزرگمردی مانند نوشیروانی، بابل و استان ما و کشور ما یاد گرفته اند که این کار نیک اندیشانه و بزرگ را انجام دهند و کار خیر، مساعدت و نوعدوستی را انجام دهند.
ابوالحسنی افزود: به نظر من بابل از این نظر در رتبه برتر کشوری قرار دارد که فردی همچون مرحوم نوشیروانی را به عنوان اسوه و الگوی دارد. آموخته‌اند که مرحوم نوشیروانی شاید ۵۰ تا ۶۰ سال پیش به ما یاد داده است؛ به کسانی که نیاز دارند باید به آنها کمک و مساعدت شود. در حقیقت درسی به مردم خوب ما داد که قطعا ما هم درس گرفتیم و آموختیم و میراث دار این نگاه خوب و ارزشمند نوشیروانی هستیم.
برای همین است که بابل همواره از این نظر موفقیت کسب می‌کند. در مرکز نوشیروانی که ما خدمت می‌کنیم؛ به دلیل اینکه نام مرحوم نوشیروانی بر روی آن است، کمک‌های ارسالی برخی اوقات آنقدر زیاد می‌شود که قدردان مردم نیکوکار از همه عنایت و توجه آنان می‌شویم.
رئیس هیئت مدیرۀ مرکز معلولین نوشیروانی بابل تصریح کرد: امیدوارم که این نگاه خوب و نیک اندیشانه همچنان ادامه داشته باشد و ما شرمنده نیازمندان نباشیم و نزد خدا خجالت نکشیم. این کمک‌ها را برای خودمان نمی‌خواهیم، هر چه هست و داریم برای مردم و برای رفاه آنان می‌خواهیم. جا دارد تا از تمام کسانی که در امور خیریه پیشقدم می‌شوند صمیمانه تشکر و قدردانی کنیم.
احمد حاجی احمدی دبیر بازنشست آموزش و پرورش بابل نیز دو خاطره از زنده یاد نوشیروانی را چنین بیان کرده است؛
آقای محمد رضاپور متولد۱۳۱۹بابل از خیرین شهرمان می‌گفت: ابتدا در «برج بن بابل» به پیرایشگری مشغول بودم. نوشیروانی جهت اصلاح سرِ بچه‌های پرورشگاه به مغازه آمدند و من بدون دریافت وجهی به همراه ایشان به پرورشگاه می‌رفتم. پس از اصلاح هریک از بچه‌ها ایشان سرش را روی سر بچه‌ها می‌گذاشت، نوازش می‌کرد و به شدت می‌گریست.
آقای منوچهر کمالی(از موسسه قلم چی شهر بابل) نقل می‌کرد؛ سالگرد زنده یاد نوشیروانی سال ۹۲ در مسجد قریه نوشیروان کلا در حضور شرکت کنندگان از طرف دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل برای ادای احترام آقای امامعلی حبیبی نمایندۀ سابق مجلس و پهلوان نام آور کشتی ایران (ببر مازندران) پشت تریبون ضمن قدردانی از مدعوین فرمودند که روزی آقای نوشیروانی سال ۴۱یا ۴۲ به من گفتند؛ که امروز ناهار مهمان من هستید. من خوشحال شدم که امروز ناهار در منزل آقای نوشیروانی هستم. ایشان مرا سوار ماشین کرد و به پرورشگاه رفتیم. همین که وارد پرورشگاه شدیم بچه‌ها با ذوق و شوق گفتند: بابا، به ما نزدیک شدند، یکی از بچه‌ها از آقای نوشیروانی خواست من سوار پشت شما شوم، من (حبیبی) ناظر بودم که آقای نوشیروانی دولا شدند به صورت سجده نماز خواندن، بر پشت نوشیروانی سوار شد و چند قدمی رفتند. من از آن کار تعجب کردم، خیلی تحت تاثیر انسانیت ایشان واقع شدم و در واقع درسی بود که من از آن بزرگوار آموختم.
مهم ترین خدمات ماندگار سید حسین فلاح نوشیروانی نیکوکار بزرگ بابلی
* احداث آب‌انبار در سال ۱۳۱۶ در شهر یزد به دلیل علاقه به مردم یزد و همسرش
* احداث دبستان شش کلاسه در روستای نوشیروان کلا بابل در سال ۱۳۲۳
* احداث مسجد در روستای نوشیروان کلا در سال ۱۳۲۴
* احداث و تکمیل حمام در روستای نوشیروان کلا در سال ۱۳۲۴
* لوله کشی آب شروب در روستای نوشیروان کلا
* تعمیر پل در روستای درویش خاک
* تعمیر پلِ روستای نقارچی محله بابل
* احداث دبستان در روستای آردکلا شهرستان بابل
* احداث درمانگاه در روستای دیوا بخش بندپی شهرستان بابل
* اهدا زمین به اداره آموزش و پرورش بابل که دو باب مدرسه مائده و شهید هاشمی نژاد (حمزه کلا) در آن واقع است.
* تأمین هزینه عروسی ده‌ها نوعروس و داماد
* اهدای خانه به صاحبِ خانه‌ای که در ایام کودکی به مدت دو سال در آنجا ساکن بود
* احداث ساختمان جذامیان در مشهد
* اهدای بورس تحصیلی به حدود ۱۰۰ نفر از دانشجویان
* احداث ۴ باب دبستان به نام چهار تن از دانشمندان در چهار شهر کشور
* احداث کارخانه قند در شهرهای خوی و ارومیه
* احداث زایشگاه ام‌البنین (به نام مادرش) در بابل، سال ۱۳۴۷
* ایجاد بانک خون در بابل، سال ۱۳۴۸
* ایجاد پرورشگاه در بابل، سال ۱۳۴۵
اکنون این پرورشگاه سالهاست که با انجام مراحل قانونی و سازمانی، تحت نظارت سازمان بهزیستی قرار گرفته‌است و به عنوان مرکز نگهداری معلولین ذهنی «زنده یاد نوشیروانی» در حال فعالیت است. بخش زیادی از هزینه‌های این مرکز توسط خیران و نیکوکاران تأمین می‌شود.
* تأسیس آموزشگاه حرفه‌ای در بابل، سال ۱۳۴۳
* کمک نقدی به دلیل سانحه آتش‌سوزی شهر ساری در سال ۱۳۴۶
* کمک نقدی به اردوی کار استان مازندران
* کمک نقدی به زلزله زدگان نقاط مختلف ایران
* کمک غیر نقدی برای ساخت مدرسه اسلامی در بابل
* ساخت مدرسه نوشیروانی در بابل
* ساخت مسجد نوشیروانی (امام حسن مجتبی (ع) در بابل)
* کمک برای ساخت پل روستای کله بست
* کمک به احداث پل بهنمیر
* تأسیس انستیتو تکنولوژی در شهر بابل
* احداث تجارتخانه روغن و صابون ماگارین (خروس نشان) در جاده ورامین
* حفر چاه عمیق آب شرب برای استفاده ساکنان کردکوی
* احداث کارخانه روغن کشی در کردکوی و کارخانه‌های پنبه پاک کنی در گنبد و گرگان
* اهدای ۲۰ هکتار زمین به منظور احداث پارک در حومه بابل
* ده‌ها اثر دیگر که برای مردم ساخته شده یا مرمت کرده است.
* دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل با۱۱۰ هزار متر مربع مساحت، علاوه ارزش چند میلیاردی آن، اکنون به عنوان یکی از مراکز علمی معتبر و دانشگاه های برتر ایران و جهان مطرح است.
۱۵ آبان سالروز تولد چهرۀ ماندگار، سیدحسین فلاح نوشیروانی و روز بابل گرامی باد
گزارش از صمد صالح طبری
انتهای پیام
نظرات