امین ضمیری در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: کودکان و نوجوانان از راه الگوگیری و تقلید اجتماعی مطالب بسیار زیادی می آموزند. بر این اساس نیز طرز نگرش و رفتار اولیا و مربیان ورزش تأثیر عمیقی بر نوع و مقدار شرکت فرزندان آنها و مقدار لذت بردن از فعالیت ورزشی و نیز کسب ارزش‌ها و باورها، پذیرش و تحمل استرس‌ها و ادراک و تعبیر آنها از پیشرفت، موقعیت و شکست، توقعات و توانایی‌های آن‌ها می‌گذرد.

وی بیان کرد: بیشتر پدران و مادران به وجود فرزندان خود افتخار کرده و تا حدی با آنها همانندسازی می‌کنند ولی گاهی فراموش می‌کنند که کودکان آنها از لحاظ رشد جسمی و روانی در چه مرحله و سنی هستند. برخی از اولیا با داشتن انتظارات و توقعات افراطی سبب ایجاد استرس و اضطراب در کودکان می‌شوند و به جای کمک به پیشرفت آن‌ها جلوی پیشرفت را می‌گیرند.

مسئول کمیته روانشناسی هیات پزشکی ورزشی خوزستان گفت: گاهی اولیا، فرزندان خود را برای موقعیت‌هایشان مورد پذیرش و توجه قرار می‌دهند و کودکان با این باور رشد می‌کنند که ارزش وجودی آنها به مقدار موقعیت آنها بستگی دارد، موضوعی که در ورزش نیز دیده می‌شود و گاها حتی ممکن است فشار آنها بر کودک سبب ایجاد عامل استرس‌زای بیمارگونه شود.

او خاطرنشان کرد: یکی از نوجوانانی که به تازگی شروع به گرفتن کشتی کرده بود، حالت اضطراب داشت و به همین دلیل به روانشناس مراجعه می‌کند. روانشناس از او می‌پرسد که علت اضطراب چیست؟ نوجوان گفت، می‌ترسم در مسابقات کشتی این هفته اشتباه کنم و ببازم. روانشناس می‌گوید، می‌دانی که غلامرضا تختی هم گاهی اشتباه می‌کرد و می‌باخت؟ نوجوان می‌گوید این را می‌دانم ولی فکر نمی‌کنم تختی پدر پرتوقعی مثل پدر من داشت! پس همان طور که اشاره شد طرز نگرش و رفتار بزرگسالان نقش زیادی در ورزش کودکان و نوجوانان دارد.

انتهای پیام