به گزارش ایسنا، طنز و طنازی هرگز در ارتباطات علمی جای خود را پیدا نکرده است. دانشمندان اغلب از استفاده از یک رویکرد همراه شوخ‌طبعی پرهیز کرده‌اند، به این دلیل که استفاده از شوخی در طول ارتباطات علمی ممکن است اعتبار آنها یا اعتبار یافته‌های آنها را تضعیف کند.

با این حال، یک پژوهش جدید این مفهوم را به چالش می‌کشد. مطالعه الکساندرا لین فرانک(Alexandra Lynn Frank)، دانشجوی دکترا در کالج ارتباط جمعی گرِیدی دانشگاه جورجیا نشان داد که شوخ‌طبعی مناسب می‌تواند هم دوست داشتنی و ارتباط دهنده باشد و هم درک مخاطب از مشروعیت پیام علمی دانشمندان را افزایش دهد.

مطالعه فرانک و همکارانش مبتنی بر تحقیقات قبلی است که نقش شوخ‌طبعی در ارتباطات علمی، به ویژه در زمینه پست‌های رسانه‌های اجتماعی توسط دانشمندان را بررسی می‌کند. هدف آن پر کردن این شکاف با بررسی نحوه واکنش افراد به طنز و در عین حال ارائه بینش‌های عملی برای ارتباط‌دهندگان علم است.

این پژوهش همچنین بر روی محتوای مرتبط با هوش مصنوعی، با استفاده از کاریکاتورهایی که توسط یک دانشمند خیالی به نام دکتر جیمی دوون(Jamie Devon) در شبکه اجتماعی X پست شده بود، متمرکز شد.

طنز به کار رفته در این محتواها به سه دسته تقسیم می‌شود. اول طنز ملایم، دوم انسان‌گرایی (به تصویر کشیدن حیوانات یا اشیاء با ویژگی‌های انسانی) . سوم، ترکیبی از هر دو.

روش‌شناسی

این مطالعه از یک نظرسنجی آنلاین با یک آزمایش داخلی استفاده کرد که در آن شرکت‌کنندگان از انجام یک نظرسنجی اطلاع داشتند، اما از جنبه آزمایشی آن بی‌اطلاع بودند. برای اطمینان از یک نمونه متنوع، 2212 شرکت‌کننده با استفاده از نمونه‌گیری سهمیه‌ای همسو با داده‌های سرشماری ایالات متحده انتخاب شدند.

به هر یک از شرکت کنندگان یکی از هشت نسخه از یک مکالمه خیالی توسط دکتر «دوون» نشان داده شد که شامل یک کارتون در مورد هوش مصنوعی بود. طنز آن در چهار دسته بدون شوخ طبعی، انسان‌گرایانه، شوخی و ترکیبی از هر دو دسته‌بندی می‌شد.

شرکت‌کنندگان پس از مشاهده محتوا میزان خنده‌دار بودن آن را ارزیابی کردند و گفتند که چقدر این دانشمند را دوست‌داشتنی می‌دانند و اینکه آیا محتوای مشاهده شده را شکل معتبری از ارتباط علمی می‌دانند یا خیر.

یافته‌های مطالعه

فرانک می‌گوید سیاستمداران، سرگرمی‌ها و تبلیغ‌کنندگان از طنز برای ارتباط با مردم استفاده می‌کنند، زیرا انتقال ایده‌ها با رویکردی ساده‌تر، احتمال کمتری دارد که موجب استدلال و رد پیام یا شخص ارائه‌دهنده آن شود.

وی گفت: طنز می‌تواند به تلاش‌های ارتباطی دانشمندان کمک کند، اما تنها در صورتی که مردم هم فکر کنند آنها خنده‌دار هستند.

با این حال، فرانک اضافه کرد که طنز باید مؤثر باشد و واقعاً باعث خشنودی مخاطب شود، در غیر این صورت می‌تواند اثر معکوس داشته باشد.

این مطالعه اشاره کرد که اشکال خشن طنز را می‌توان تهاجمی دانست که ممکن است اعتبار منبع اطلاعات علمی را تضعیف کند.

فرانک خاطرنشان کرد که بینش‌های حاصل از این مطالعه مهم هستند، زیرا می‌توانیم به دانشمندان در توسعه استراتژی‌های ارتباط عمومی کمک کنیم.

این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که استفاده از کنایه یا هدف قرار دادن مستقیم افراد باید متوقف شود. زمانی که شوخ‌طبعی به طور متفکرانه به کار رود، می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا با مردم ارتباط برقرار کنند و ایده‌های پیچیده را در دسترس‌تر و جذاب‌تر کنند.

در ادامه این مطالعه آمده است که این کار نه تنها حسن نیت ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند با اطلاعات نادرست به روشی غیر تقابلی مبارزه کند.

علاوه بر این، طنز، پتانسیل ایجاد کنجکاوی را دارد و افراد را تشویق می‌کند تا موضوعات علمی را بیشتر بررسی کنند.

انتهای پیام