انیس قنبری در گفت و گو با ایسنا، اظهارکرد: به طور کلی، یک ورزشکار با تجربه و متعهد فقط در یکی از سه شرایطی که به آن اشاره خواهم داشت، ممکن است از تمرین دست بکشد؛ ورزشکار در واقع ممکن است در دوره کاهش بار برنامه‌ریزی شده با هدف رسیدن به اوج عملکرد یا دوره ریکاوری از تمرین زدگی با یک استراحت کوتاه برنامه ریزی شده (مثلا مسافرت یا تعطیلات) یا یک دوره بی تمرینی غیر منتظره مثل بیماری یا آسیب دیدگی، دست از تمرین بکشد. 

او ادامه داد: این دوره به طور کلی در عملکرد ورزشکاران مبتدی و ورزشکاران نخبه تاثیرات متفاوتی دارد که فرد را از لحاظ فیزیولوژیکی و روانشناختی دچار آسیب‌هایی با شدت کم یا زیاد می‌کند. در این شرایط نیز درک مکانیسم‌های بی‌تمرینی و اجرای راهبردهای مدیریت مؤثر برای ورزشکاران که به دنبال حفظ دستاوردهای خود در دوره‌های عدم فعالیت هستند، بسیار مهم است و بزرگترین خطر در مرخصی یک هفته‌ای از ورزش، تاثیر ذهنی و روانی آن است. 

این فیزیولوژیست ورزشی بیان کرد: برای افراد مبتدی‌، ایجاد یک روتین ورزشی کار بزرگی است و ایجاد انگیزه پس از یک هفته تعطیلی ممکن است کمی سخت باشد. پس اگر هنوز ورزش در زندگی شما تبدیل به یک روتین، مشخص نشده، ترک ورزش خطرناک است و ممکن است به کنار گذاشتن کلی آن بینجامد و اما برای ورزشکاران نخبه تاثیر بی‌تمرینی فراتر از این است. 

او با با بیان اینکه رکود در انتظار ورزشکاران بی‌تمرین است، افزود: تاثیر بی‌تمرینی یا (The Detraining Effect) در مورد ظرفیت هوازی ورزشکاران نشان داده که این شاخص، در عرض ۲ تا ۳ هفته بعد از توقف تمرینات هوازی، حدود ۷۰ درصد افت خواهد کرد اما حدود ۲ ماه طول می‌کشد که به طور کامل VO2 (توان هوازی) خود را کاملاً از دست بدهند. از اثرات فیزیولوژیکی ناشی از بی تمرینی می‌توان به کاهش VO۲ max (توان هوازی)، کاهش حجم خون، کاهش حساسیت به انسولین، تغییرات نامطلوب در پروفایل (نیمرخ) چربی خون و در کل کاهش آمادگی قلبی عروقی و همچنین قدرت عضلانی و عملکرد فرد ورزشکار،اشاره کرد. 

قنبری گفت: البته این نکته حائز اهمیت است که بی‌تمرینی بخشی اجتناب‌ناپذیر از چرخه تمرین ورزشکاران است، اما اثرات آن را می‌توان با استفاده از راهبردهای مناسب مدیریت و کاهش داد. با درک اثرات فیزیولوژیکی بی‌تمرینی و اجرای روش‌های مؤثر، افراد می‌توانند سطح آمادگی خود را در دوره‌های کاهش فعالیت حفظ کرده تا بازگشتی ایمن و مؤثر به تمرین داشته باشند.

او ادامه داد: از جمله این عوامل راهبردی می‌توان به کاهش حجم تمرین با حفظ شدت آن، تمرینات جایگزین و همچنین راهبردهای تغذیه‌ای مثل مصرف پروتئین و آنتی اکسیدان و ویتامین‌ها به اندازه کافی اشاره کرد و از بعد روانشناختی نیز استفاده از تکنیک‌های تجسم ذهنی و آرام‌سازی می‌تواند به مدیریت استرس و حفظ انگیزه‌شان کمک کند.

انتهای پیام