نور ورزشگاه‌ها یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر تجربه تماشاگران، عملکرد بازیکنان و حتی کیفیت پخش تلویزیونی است، اما در ایران، این موضوع اساسی همچنان در حاشیه قرار دارد و ورزشگاه‌های ما از داشتن نورپردازی استاندارد و حرفه‌ای محروم‌اند. این مسئله نه‌تنها جذابیت مسابقات ورزشی را کاهش می‌دهد، بلکه میزبانی ایران در رویدادهای بین‌المللی را نیز به چالش می‌کشد. کافی است به تصاویری که از ورزشگاه‌های ایران در ساعات شبانه یا حتی غروب پخش می‌شود نگاهی بیندازید؛ سایه‌های سنگین، نوری کم‌کیفیت و ناتوانی در نمایش جزئیات بازی، همگی نشان از مشکلات عمیقی دارند که در زیرساخت‌های ورزش کشور ریشه دوانده است.

ماجرا تنها به کیفیت پایین نور محدود نمی‌شود. استانداردهایی که از سوی فدراسیون‌های جهانی مثل فیفا یا اتحادیه بین‌المللی دوومیدانی تعیین شده‌اند، حداقل‌هایی را برای شدت و توزیع نور ورزشگاه‌ها مشخص می‌کنند. برای مثال، روشنایی مناسب برای یک زمین فوتبال بین‌المللی بایدحداقل ۱۲۰۰ لوکس باشد. این استانداردها برای تضمین وضوح تصاویر تلویزیونی و سهولت تصمیم‌گیری داوران و بازیکنان تعریف شده‌اند، اما واقعیت تلخ این است که بسیاری از ورزشگاه‌های ما حتی به نیمی از این مقدار هم نمی‌رسند. این ضعف، نه‌تنها کیفیت مسابقات داخلی را کاهش می‌دهد، بلکه هر بار که قرار است میزبان یک رقابت بین‌المللی باشیم، به بحرانی تازه تبدیل می‌شود.

نور مناسب تنها یک مسئله فنی نیست، بلکه یک عامل استراتژیک است که می‌تواند به جذاب‌تر کردن مسابقات و افزایش درآمدزایی کمک کند. استادیوم‌های پیشرفته دنیا با طراحی‌های خلاقانه و استفاده از نورپردازی‌های هنری، تماشاگران را نه‌تنها برای دیدن مسابقه، بلکه برای تجربه‌ای ماندگار به ورزشگاه‌ها می‌کشانند. در مقابل، ورزشگاه‌های ما اغلب تنها به نصب چند پروژکتور قدیمی اکتفا می‌کنند، بدون آنکه توجهی به زیبایی یا کارآمدی داشته باشند.

ایران دارای ظرفیت‌های بومی ارزشمندی است که اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرند، می‌توانند این وضعیت را تغییر دهند تا اتفاقات نگران‌کننده‌ای چون خاموشی نور در دیدار بین‌المللی جام جهانی که ایران میزبان امارات بود، تکرار نشود.

با این حال، سوال اینجاست که چرا با وجود چنین ظرفیت‌هایی، همچنان شاهد وابستگی به واردات تجهیزات خارجی با قیمت‌های نجومی هستیم؟ یکی از عوامل اصلی این مسئله، ضعف در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی است. در بسیاری از موارد، تصمیم‌گیران به جای حمایت از تولید داخلی، ترجیح می‌دهند بودجه‌های کلان را صرف خرید از برندهای خارجی کنند. این تصمیمات نه‌تنها منابع مالی کشور را هدر می‌دهد، بلکه باعث می‌شود فرصت رشد و توسعه برای شرکت‌های داخلی از بین برود.

از سوی دیگر، نبود آگاهی و دانش کافی در بین مدیران ورزشی نیز مزید بر علت است. بسیاری از مدیران حتی از وجود شرکت‌های توانمند داخلی بی‌خبر هستند و گمان می‌کنند تنها راه حل، استفاده از تجهیزات خارجی است، البته نباید از وجود برخی رانت‌ها در این زمینه نیز چشم‌پوشی کرد. در برخی موارد، سودجویی و منافع شخصی باعث می‌شود واردات تجهیزات خارجی بر تولیدات داخلی ترجیح داده شود.

محمد امینی، مدیرعامل شرکت و رئیس هیئت‌مدیره باشگاه ورزشی گلنور در این خصوص اظهار می‌کند: درباره استانداردهای نور ورزشگاه‌ها، نور ۱۷۰۰ لوکس برای مسابقات استاندارد است که در سالن‌های‌ بسکتبال استفاده می‌شود، این استاندارد برای برگزاری تمرینات از ۵۰۰ لوکس شروع می‌شود؛ در فوتبال قبلاً ۱۲۰۰ لومن نور استاندارد بود، اما در سال جدید به ۲۰۰۰ و ۲۵۰۰ رسید. 

وی می‌افزاید: بخش‌ نور ورزشگاه فولادشهر از AFC نمره کامل را دریافت کرد و توانایی این را داریم که مطابق با استانداردهای روز دنیا ورزشگاه‌های ایران را تجهیز کنیم. 

به گزارش ایسنا، این شرایط در حالی است که با یک برنامه‌ریزی منسجم و حمایت از تولیدکنندگان داخلی، می‌توان این مشکل را به فرصتی برای رشد تبدیل کرد. سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، آگاهی‌بخشی به مدیران ورزشی و ارائه تسهیلات مالی به ورزشگاه‌هایی که از تولیدات داخلی استفاده می‌کنند، می‌تواند راه را برای بهبود وضعیت نورپردازی ورزشگاه‌ها هموار کند.

مسئله نور ورزشگاه‌ها چیزی فراتر از یک چالش فنی است؛ این موضوع به‌طور مستقیم با اعتبار ورزشی کشور، جذابیت مسابقات و حتی امنیت تماشاگران گره خورده است. اگر بخواهیم روزی ایران را در قامت یک میزبان حرفه‌ای برای مسابقات بین‌المللی ببینیم، باید از همین امروز برای حل این مشکل قدم برداریم. راه‌حل‌های بسیاری در دسترس است؛ از ظرفیت‌های بومی گرفته تا دانش جهانی. تنها چیزی که نیاز داریم، یک اراده جدی و نگاه بلندمدت است.

انتهای پیام