به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، در دل یخ‌های دائمی سیبری، ماموتی یک‌ساله به نام «یانا» برای هزاران سال در سکوت و سرما مدفون شده بود. تا اینکه تغییرات اقلیمی این یخ‌زدگی را ذوب کرد و لاشه‌اش را به دنیای امروز بازگرداند. بدن او، که از اجزای مختلف کاملاً حفظ شده، شامل بخش‌هایی از دستگاه گوارش و معده است.

این یافته‌ها به پژوهشگران اجازه داد تا نمونه‌هایی از آخرین غذای او را استخراج کنند. آن‌ها از بوی خاص لاشه‌ یانا که ترکیبی از گوشت و خاک تخمیر شده بود، صحبت کردند.

ارتفاع یانا در شانه‌ها به ۱.۲ متر و وزن او به حدود ۱۸۰ کیلوگرم می‌رسید. سر و خرطومش به‌خوبی سالم مانده و دندان‌های شیری او که همانند دندان‌های شیری در انسان‌ها می‌افتند، به وضوح قابل مشاهده است. این کشف، برای دانشمندان نه‌تنها یک فرصت برای بررسی بافت‌ها و ارگان‌های داخلی این حیوان باستانی است، بلکه گامی به سوی شناخت باکتری‌های منحصر به فردی است که در محیط‌های باستانی رشد کرده‌اند.

پژوهشگران امیدوارند که این یافته‌ها به آن‌ها کمک کند تا به ارتباط بین میکروارگانیسم‌های باستانی و مدرن پی ببرند. اگرچه دلیل مرگ یانا هنوز روشن نیست، اما دانشمندان به‌طور قطعی می‌دانند که انسان‌های مدرن در مرگ او دخالتی نداشتند، چراکه انسان‌های امروزی حداقل ۳۰ هزار سال پس از مرگ یانا به سیبری وارد شده‌اند. این کشف نه‌تنها ابعاد جدیدی از تاریخ طبیعی زمین را روشن می‌کند، بلکه به‌طور خاص درک ما از تغییرات محیطی و زیستی باستانی را نیز عمیق‌تر می‌سازد.

انتهای پیام