حمید کاظمی امروز ۳۱ فروردین ماه، در نشست تخصصی «خطرپذیری و توانمندسازی آثار تاریخی در برابر زلزله در مشهد» به مناسبت روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی در موزه بزرگ خراسان اظهار کرد: بحث اصلی خطرپذیری و توانمندسازی آثار تاریخی در برابر زلزله است. اگرچه زلزله موضوع اصلی این همایش است، اما می‌دانیم که قبل از وقوع زلزله نیز بسیاری از کشورها به ‌ویژه ایران به ‌دلیل محدودیت منابع مالی و فرسودگی بناهای قدیمی و تاریخی‌مان به‌ شدت در معرض تهدید هستند.

عضو کمیسون فنی و بررسی طرح‌های شهرداری مشهد اضافه کرد: در واقع زلزله شاید به ‌عنوان یک عامل ثانویه تلقی شود و مسئله‌ از بین رفتن آثار تاریخی در همه جا وجود دارد. برای مثال در آمریکا ۷۰ درصد آثار سینمایی صامت و غیر صامتِ اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم از بین رفته‌اند؛ بنابراین این مشکل جهانی است.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد ادامه داد: در فرآیند حفظ بناها دو موضوع اهمیت دارد که یکی از آن‌ها فرسودگی و بلایای طبیعی یا انسانی است. البته برخی منتقدان «بلایای طبیعی» را اصطلاح دقیقی نمی‌دانند و معتقدند انسان‌ها در تبدیل زلزله به بلا نقش دارند و می‌توانند از آن به عنوان فرصتی برای پیشرفت و تفکر استفاده کنند.

مفاهیم کلیدی خطرپذیری لرزه‌ای

وی عنوان کرد: هدف اصلی بررسی تفاوت بین خطرپذیری و خطر و در نهایت، رسیدن به مفهوم مدیریت ریسک است. در واقع ریسک یا خطرپذیری، به احتمال آسیب ناشی از زلزله به یک بنا گفته می‌شود و دارای مولفه‌های تحلیل خطر لرزه‌ای، تحلیل آسیب‌پذیری لرزه‌ای، پیامدهای ناشی از زلزله و  مدیریت و ظرفیت‌سازی است.

کاظمی ادامه داد: این عوامل در هم ضرب و تقسیم می‌شوند و ریسک یا خطرپذیری را ایجاد می‌کنند. در مناطقی با خطر بالا، آسیب‌پذیری زیاد و پیامدهای وسیع و ظرفیت‌های پایین، ریسک به طور تصاعدی افزایش می‌یابد. متاسفانه در ایران به دلیل محدودیت‌های مدیریتی و مالی، این ریسک معمولاً بسیار بالا است.

وی بیان کرد: فرآیند تغییر خطر لرزه‌ای، فرایندی کاملاً علمی است که به بررسی چگونگی حرکت زمین در هر نقطه و نحوه وارد شدن نیرو به سازه‌ها می‌پردازد. بسترهای سنگی ارتعاشات فرکانس بالا ایجاد می‌کنند که سازه‌های سخت را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در مقابل بسترهای آبرفتی عمیق مانند شمال مشهد ارتعاشات متفاوت با امواج پریود بلند ایجاد می‌کنند که سازه‌های نرم‌تر را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهند.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد گفت: وقوع زلزله ناشی از حرکات زمین و تکتونیک صفحه‌ای است. نقشه خطر لرزه‌ای جهان نشان می‌دهد که ایران یکی از لرزه‌خیزترین کشورهای جهان است. این نقشه بر اساس پارامترهای زمین‌شناسی، حرکات صفحه‌ای، زلزله‌های تاریخی و دستگاهی، توپوگرافی، لایه‌های زمین و خاک، گسل‌ها و پارامترهای کاهندگی تهیه شده است.

وی افزود: خطر، خارج از حیطه اختیارات انسان است و به ماهیت رویدادهای روی زمین باز می‌گردد. نقشه گسل‌های ایران و زلزله‌های گذشته، نشان‌دهنده لرزه‌خیز بودن استان‌های مختلف است. خراسان ترکیبی از ایران مرکزی و کپه داغ است. شهرهای نیشابور، سبزوار، قوچان و باجگیران در این ناحیه قرار دارند و مشهد شرایط متفاوتی دارد.

عضو کمیسون فنی و بررسی طرح‌های شهرداری مشهد خاطرنشان کرد: عمق زلزله‌ها در ایران معمولاً کم است (بین ۸ تا ۲۷ کیلومتر) که باعث انتقال انرژی زیادی به سطح و افزایش خطر لرزه‌ای می‌شود.

بناهای خشتی و سنگی آسیب‌پذیری بالایی دارند

وی افزود: سازه‌های سنگی و ساختمان‌های عمدتاً آجری با یا بدون کلاف و یا ساختمان های ترکیبی از سنگ و خشت و چوب، به طور کلی آسیب پذیری بالایی دارند. این آسیب پذیری به دلیل تاریخی بودن و فرسودگی و همچنین ضعف‌های ذاتی و یا اشکالات سیستمی این سازه‌ها است. در ادامه به این سیستم‌ها اشاره خواهد شد. بناهای سنگی، خشتی و آجری متعددی در نقاط مختلف ایران وجود دارند که هر کدام آثار ارزشمندی با قدمت چند هزار ساله در تاریخ کشورمان هستند.

کاظمی با بیان ویژگی‌های سازه‌های بنایی و نقاط ضعف آن‌ها اظهار کرد: به دلیل قطعه قطعه بودن مصالح و کلاف‌بندی‌های غیر اصولی، فرم‌های نامنظم و ناهمگنی ایجاد می‌شود از طرفی مقاومت کششی این سازه‌ها بسیار پایین و تقریباً نزدیک به صفر است.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه مقاومت فشاری محدود بوده و رفتار سازه ترد و غیر شکل‌پذیر است. در نتیجه اتلاف انرژی در این سازه‌ها وجود ندارد، همچنین جرم این سازه‌ها بالاست اما سختی آنها کم است و خصوصیات دینامیکی مناسبی ندارند.

عضو کمیسون فنی و بررسی طرح‌های شهرداری مشهد به نامنظمی هندسی و عدم انسجام سازه‌ها اشاره و اظهار کرد: این سازه‌ها دارای نامنظمی در هندسه بوده و انسجام کافی بین اجزا وجود ندارد و به شدت در معرض مخاطرات ژئوتکنیکی قرار دارند و به مرور زمان دچار فرسودگی بیشتری می شوند.

وی با اشاره به آجری بودن برخی از بناهای تاریخی بیان کرد: مصالح آجری ناهمگن بوده و مقاومت بسیار پایینی دارند. مقایسه مقاومت فشاری بتن معمولی (۲۵ تا ۳۰ مگاپاسکال) با خشت (۱.۲ مگاپاسکال) نشان می‌دهد که مقاومت فشاری خشت حدود ۲۰ تا ۲۵ برابر ضعیف‌تر است. مقاومت کششی خشت نیز به همین نسبت از بتن معمولی کمتر و تقریباً نزدیک به صفر است. مقاومت فشاری آجرهای قدیمی و ملات های مختلف نیز بسیار پایین (در محدوده یک تا پنج مگاپاسکال) است.

عضو کمیسون فنی و بررسی طرح‌های شهرداری مشهد به شکنندگی این سازه‌ها اشاره کرد و افزود: سازه‌های مصالح بنایی فاقد سیستم مستهلک کننده انرژی هستند. در نتیجه، نیروهای زیاد سبب ایجاد خسارت کلی و فروریزش می شوند، در حالی که سازه‌های شکل پذیر خسارت‌های جزئی‌تری را تجربه می‌کنند.

کاظمی تصریح کرد: عدم پیوستگی کافی بین دیواره‌ها و پی، یکی از مشکلات جدی در سازه‌های تاریخی و مصالح بنایی است. در هنگام زلزله این عدم پیوستگی باعث می‌شود که دیوارها مانند قطعات یخ از هم جدا شده و پرتاب شوند. حفظ انسجام از طریق مقاوم سازی و بهسازی، می‌تواند به رفع این مشکل کمک کند.

انتهای پیام