ابراهیم محمدحسینی، امروز سه شنبه(۲اردیبهشت) در جلسه نشست روابط عمومی ادارات سقز با محور جایگاه اطلاع رسانی در نظام ارتباطی، با اشاره به اهمیت ارتباطات رسانه ای اظهار کرد: روابط عمومی و روزنامه نگار، در کنار هم نه مقابل هم با رویکرد مشترک اطلاع رسانی در جامعه، تلاش می کنند و نگاه روابط عمومی به رسانه ها بایستی چون نظر به یک شهر زنده و پویا و مکانی برای تعامل باشد. 

محمدحسینی، اطلاع رسانی، تبلیغ و ترغیب، مشارکت جویی و همگرایی و بهینه سازی امور را از جمله وظایف اصلی روابط عمومی برشمرد و بیان کرد که بایستی دغدغه های مردم به سیاست های سازمان تبدیل شود.

وی، با اشاره به ضرورت تدوین استراتژی در هر سازمان به ویژه روابط عمومی ها، اضافه کرد: استراتژی به ما می گوید که چطور در جامعه اطمینان بخشی ایجاد کنیم که افکار عمومی نسبت به ما بی اعتماد و نامطمئن نشوند.

این کارشناس حوزه ارتباطات، با تقسیم بندی انواع روابط عمومی به توجیه گر، تبیین گر و تحلیل گر، ادامه داد: روابط عمومی توجیه گر، سازمان محور و مدیر محور است و به سمت، تحریف و پنهان کاری پیش می رود و شیوه برقراری ارتباط هم یک سویه است. 

وی، ادامه داد: در روابط عمومی تبیین گر هم، روابط عمومی فاقد برنامه استراتژیک و اجرایی است و دارای روحیه محافظه کارانه و بدون انگیزه است در حالی که، امروز بایستی به سمت روابط عمومی تحلیل گر حرکت کنیم زیرا، این نوع روابط عمومی، به دنبال تقویت درک متقابل با مخاطبان است.

محمدحسینی، بیان کرد: کارشناسان روابط عمومی بایستی دارای شایستگی های عمومی شامل ادراکی، اقتضایی و اجرایی، شایستگی های اجتماعی مانند کارگروهی، رهبری و شبکه سازی و شایستگی های وظیفه ای چون مدیریت رابطه سازمان – عموم، مدیریت رویداد، مدیریت ارتباطات بحران و مدیریت وجهه باشند. 

وی، در ادامه با اشاره به سیاست های دولت، خواستار تلاش برای ارتقای سرمایه گذاری، تنظیم بیانیه موضوعی در کنار بیانیه های خبری، در نظرگفتن نظرات مشتری و مخاطب به جای رسانه مداری، شد. 

در این نشست، همچنین پیرامون ضرورت خواستار تولید اخبار ابتکاری از طریق اصول تشابه، تعارض و تعمیم، چالش های روابط عمومی از جمله؛ وابستگی صرف روابط عمومی به مدیریت سازمان و خطر مدیریت مداری، آمیختگی تشکیلاتی، ناآشنایی و نداشتن تخصص کافی مدیران روابط عمومی در زمینه دانش روابط عمومی و ارتباطات اجتماعی، نامشخص بودن جایگاه و تشکیلات روابط عمومی درمجموعه سازمان، نداشتن نیروی انسانی متخصص، تخصیص ندادن و نبود بودجه و اعتبارات لازم و کافی، جابه جا شدن وظایف،گسترش یافتن وظایف، ناهمگون بودن وظایف و موازی بودن وظایف و ضرورت توجه به جایگاه آموزش در روابط عمومی ها بحث و بررسی شد.

انتهای پیام