تأثیر فناوری‌های نوین بر مدیریت انرژی در سال‌های اخیر به‌شدت افزایش یافته است. با توجه به چالش‌های جهانی مانند تغییرات اقلیمی و افزایش تقاضا برای انرژی، استفاده بهینه از منابع انرژی و کاهش مصرف آن به یکی از مهم‌ترین اولویت‌های جهانی تبدیل شده است. در این زمینه، استفاده از فناوری‌های نوین می‌تواند به مدیریت بهتر منابع انرژی و بهبود بهره‌وری آن کمک کند.
بهینه‌سازی مصرف انرژی به‌وسیله تکنولوژی‌های پیشرفته می‌تواند از هدررفت انرژی جلوگیری کند و مصرف آن را با تولید آن هم‌راستا سازد. این امر علاوه بر کاهش هزینه‌های انرژی، می‌تواند به حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی کمک کند، همچنین با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی، بادی و آبی، می‌توان وابستگی به منابع فسیلی را کاهش داد و از تولید انرژی به شیوه‌های پایدارتر و تمیزتر بهره برد.
یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های تکنولوژیکی در این راستا، هوش مصنوعی(AI) است که می‌تواند با تحلیل داده‌ها و پیش‌بینی الگوهای مصرف انرژی، به تصمیم‌گیری‌های بهینه برای مصرف و توزیع انرژی کمک کند. هوش مصنوعی می‌تواند در مدیریت شبکه‌های هوشمند انرژی نقش مهمی ایفا کند، جایی که به‌طور خودکار و در زمان واقعی مصرف انرژی تنظیم می‌شود. علاوه بر آن، اینترنت اشیاء(IOT) می‌تواند با اتصال دستگاه‌ها به یکدیگر و به شبکه، امکان جمع‌آوری داده‌ها و نظارت دقیق‌تر بر مصرف انرژی را فراهم کند. در آینده، ترکیب این فناوری‌ها می‌تواند به‌طور چشمگیری در بهبود کارایی، کاهش هزینه‌ها و ارتقای پایداری محیط زیست مؤثر باشد. این تحولات نه‌تنها در بهینه‌سازی مصرف انرژی تأثیرگذار خواهند بود، بلکه در راستای کاهش تغییرات اقلیمی و حفاظت از منابع طبیعی نیز نقشی کلیدی ایفا خواهند کرد.
در همین راستا با ساسان صفریان، دکترای مدیریت و آینده‌پژوهی انرژی به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه حاصل آن را می‌خوانید:
پیش‌بینی شما از آینده فناوری‌های هوشمند در کاهش هزینه‌ها و بهینه‌سازی مصرف سوخت چیست؟
فناوری‌های هوشمند نقش مهمی در کاهش هزینه‌ها و بهینه‌سازی مصرف سوخت ایفا می‌کنند و آینده‌ای روشن در صنایع مختلف دارند. اتصال سیستم‌ها از طریق اینترنت اشیاء(IOT) به بهینه‌سازی خودکار مصرف انرژی کمک می‌کند، به‌ویژه در حمل‌ونقل که خودروها می‌توانند براساس شرایط لحظه‌ای سوخت کمتری مصرف کنند. رشد خودروهای برقی و هیبریدی با بهبود باتری‌ها، هزینه‌های سوخت و تعمیرات را کاهش می‌دهد. در بخش انرژی، سیستم‌های هوشمند با پیش‌بینی شرایط و مدیریت تولید و ذخیره‌سازی، وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کم می‌کنند. شبکه‌های هوشمند(Smart Grids) هم با کنترل و توزیع بهینه انرژی، جلوی هدررفت را می‌گیرند و هزینه‌ها را پایین می‌آورند، همچنین هوش مصنوعی با تحلیل الگوهای مصرف، راهکارهای کاهش هزینه و مصرف را به‌طور خودکار پیشنهاد می‌دهد. در حمل‌ونقل نیز، سامانه‌های مدیریت هوشمند با بهینه‌سازی مسیرها و زمان‌بندی، مصرف سوخت و هزینه‌ها را کاهش می‌دهند. به‌طور کلی، این فناوری‌ها علاوه‌بر صرفه‌جویی اقتصادی، به حفاظت از محیط‌زیست و کاهش آلودگی کمک می‌کنند و به سرعت در صنایع در حال گسترش هستند. تمام مواردی که ذکر شد، در حوزه هوش مصنوعی مستلزم فراهم کردن یک‌سری زیرساخت‌ها و قوانین است. کشورهایی که نتوانند این زیرساخت‌های هوش مصنوعی را آماده کنند، در دنیای آینده جایگاهی نخواهند داشت. با این سرعت پیشرفت، می‌توان گفت که تکنولوژی به سمتی می‌رود که مدیریت هزینه‌ها هوشمند می‌شود؛ یعنی شما می‌توانید با کمترین هزینه، بهترین محصولات را تولید کنید. کشورهایی که به این سمت حرکت نکنند و این زیرساخت‌ها را ایجاد نکنند، در آینده هیچ جایگاهی نخواهند داشت. دنیای آینده، دنیای هوش مصنوعی است؛ دنیایی که می‌توان از آن تعبیر به برده‌داری جدید کرد. اگر ما نمی‌خواهیم که برده‌های آینده کشورهای دیگر باشیم، باید حتماً به این سمت حرکت کنیم، سرمایه‌گذاری کنیم، زیرساخت‌ها را آماده کنیم، قوانین مناسب تدوین کنیم و خودمان را تجهیز کنیم. باید پله‌پله خود را به این قافله برسانیم تا در آینده سهمی داشته باشیم.
به نظر شما، هوش مصنوعی چه تأثیری بر افزایش بهره‌وری نیروگاه‌های تجدیدپذیر در ایران خواهد داشت؟
هوش مصنوعی می‌تواند بهره‌وری نیروگاه‌های تجدیدپذیر در ایران را به‌طور چشمگیری افزایش دهد. این فناوری با پیش‌بینی دقیق شرایط آب‌وهوایی و بهینه‌سازی تولید انرژی، به مدیران کمک می‌کند تولید انرژی را با شرایط متغیر به‌خوبی تطبیق دهند، همچنین با مدیریت هوشمند شبکه‌های برق و سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی، نوسانات تولید را کنترل کرده و از هدررفت انرژی جلوگیری می‌کند. AI با پیش‌بینی خرابی‌ها و اجرای نگهداری پیش‌بینی‌شده، از توقف‌های ناگهانی و هزینه‌های اضطراری جلوگیری کرده و عمر تجهیزات را افزایش می‌دهد، همچنین با مدیریت تقاضا و بهینه‌سازی مصرف انرژی در صنایع و منازل، تعادل میان تولید و مصرف را برقرار می‌کند و هزینه‌ها را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر، هوش مصنوعی با تحلیل داده‌ها، به طراحی بهینه نیروگاه‌ها و انتخاب بهترین مکان‌ها برای نصب تجهیزات کمک می‌کند. این فناوری ابزار قدرتمندی برای سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی انرژی با استفاده از تحلیل داده‌های کلان فراهم می‌آورد. در نتیجه، هوش مصنوعی می‌تواند با بهبود عملکرد، کاهش هزینه‌ها و افزایش سهم انرژی‌های پاک، نقش کلیدی در توسعه پایدار و کاهش وابستگی ایران به سوخت‌های فسیلی ایفا کند.
تحلیل‌هایی که درباره نقش هوش مصنوعی در افزایش بهره‌وری انرژی‌های تجدیدپذیر ارائه می‌شود، در شرایطی معتبر است که ما زیرساخت‌های هوش مصنوعی را در کشور داشته باشیم، اما وقتی ما زیرساخت‌های AI را نداریم و به‌طور لوکال و سنتی در حال تولید انرژی تجدیدپذیر هستیم، چه در حوزه باد (Wind) و چه خورشید (Solar)، عملاً این صنعت را از قابلیت‌های هوشمند و اتوماتیک هوش مصنوعی دور نگه داشته‌ایم. در واقع، قابلیت‌هایی که در سیستم‌های اسمارت (هوشمند) انتظار داریم، در این شرایط دیگر قابل دستیابی نیست، چون شبکه برق ما فاقد زیرساخت‌های هوشمند است. متأسفانه این یعنی راندمان و بهره‌وری که کشورهای دیگر در حوزه تجدیدپذیر به دست می‌آورند، ما نمی‌توانیم به آن برسیم. وقتی بخش مربوط به هوش مصنوعی در کشور ابتر باقی بماند، نمی‌توان در حوزه‌های مختلف، به‌ویژه در انرژی تجدیدپذیر، از آن استفاده کرد. تا زمانی که زیرساخت‌های اسمارت (هوشمند) وجود نداشته باشد، شما قادر نخواهید بود از تمام قابلیت‌ها، از جمله جمع‌آوری داده‌ها (Data Gathering) و استفاده بهینه از نیروگاه‌های تجدیدپذیر، بهره ببرید. به نظر می‌رسد که این تغییرات به این زودی هم اتفاق نخواهد افتاد، چون ما حتی در بخش قانون‌گذاری هم با مشکلات و گرفتاری‌هایی مواجهیم، چه برسد به مسائل تکنولوژیکی و سایر زیرساخت‌های مرتبط.
آیا هوش مصنوعی می‌تواند به حل مشکلات آلودگی هوا در شهرهای ایران از طریق بهینه‌سازی مصرف سوخت کمک کند؟
هوش مصنوعی می‌تواند نقش مهمی در کاهش آلودگی هوای شهرهای ایران از طریق بهینه‌سازی مصرف سوخت ایفا کند. با مدیریت هوشمند ترافیک، AI می‌تواند جریان خودروها را بهینه کند و از ترافیک سنگین و مصرف بالای سوخت جلوگیری کند. در صنایع و نیروگاه‌ها نیز با تحلیل داده‌ها و شبیه‌سازی فرآیندها، اتلاف سوخت کاهش می‌یابد، همچنین هوش مصنوعی می‌تواند حمل‌ونقل عمومی را با برنامه‌ریزی بهینه‌تر کند و مردم را به استفاده کمتر از خودروهای شخصی ترغیب کند. در ساختمان‌ها هم، سیستم‌های هوشمند تهویه و کنترل انرژی می‌توانند مصرف سوخت و آلایندگی را کم کنند. AI با تحلیل و پیش‌بینی کیفیت هوا به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا اقدامات به موقع برای کاهش آلودگی انجام دهند، همچنین با بهینه‌سازی شبکه‌های انرژی، می‌تواند استفاده از منابع پاک را افزایش داده و وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد. در مجموع، این فناوری می‌تواند با همراهی سیاست‌های زیست‌محیطی و زیرساخت‌های شهری، بهبود پایدار کیفیت هوا و زندگی در شهرهای ایران را ممکن سازد. تمام پیشنهادهایی که امروز درباره بهبود وضعیت انرژی یا کیفیت هوا مطرح می‌شود، تماماً نیازمند زیرساخت‌های اساسی است. وقتی که این زیرساخت‌ها را در کشور نداریم، فقط می‌توانیم عناوین و سرفصل‌ها را مطرح کنیم؛ یعنی صرفاً توضیح دهیم که در صورت وجود هوش مصنوعی، مثلاً در ایران، چگونه می‌توان برای بهبود کیفیت هوا تلاش کرد. چون زیرساخت‌ها هنوز فراهم نیست، در حال حاضر، در حد سرفصل‌ها و طرح‌های روی کاغذ باقی می‌ماند. با این حال، همین سرفصل‌ها می‌تواند مورد توجه مسئولان قرار بگیرد تا براساس آن، روی هر کدام از این موضوعات قوانینی وضع شود. سپس می‌توان در سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف شهری، وظایف مشخصی تعریف کرد تا بتوانیم به آن اهدافی که در قوانین مدنظر است، گام به گام نزدیک شویم.
چقدر مهم است که ایران در این زمینه فناوری بومی خود را توسعه دهد؟ چه منابع یا حمایت‌هایی برای این هدف لازم است؟
توسعه فناوری بومی در زمینه بهینه‌سازی مصرف سوخت و کاهش آلودگی هوا برای ایران از اهمیت زیادی برخوردار است. این امر نه‌تنها می‌تواند به بهبود وضعیت زیست‌محیطی کشور کمک کند، بلکه در تقویت استقلال فناوری و اقتصاد ملی نیز نقش کلیدی خواهد داشت. برای رسیدن به این هدف، دلایل مهمی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. اول اینکه، با توسعه فناوری‌های بومی، ایران می‌تواند وابستگی خود را به فناوری‌های خارجی کاهش دهد. فناوری‌های خارجی معمولاً هزینه‌بر هستند و به شرایط سیاسی و اقتصادی بین‌المللی وابسته‌اند، بنابراین با توسعه فناوری‌های بومی، ایران می‌تواند از وابستگی به کشورهای دیگر در زمینه‌های انرژی و محیط زیست مستقل شود و به خودکفایی دست پیدا کند، همچنین فناوری‌های بومی بهتر می‌توانند با شرایط جغرافیایی و اقلیمی ایران سازگار شوند و مشکلات خاص کشور را رفع کنند. از سوی دیگر، این فناوری‌ها می‌توانند به ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی در داخل کشور کمک کرده و زمینه‌ساز افزایش توانمندی‌های علمی و تحقیقاتی کشور شوند. برای تحقق این اهداف، منابع و حمایت‌های مختلفی لازم است. یکی از اصلی‌ترین منابع، سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه(R&D) است. دولت و بخش خصوصی باید در زمینه ایجاد آزمایشگاه‌ها، مراکز تحقیقاتی و پروژه‌های پژوهشی در حوزه‌های مرتبط با فناوری‌های سبز و بهینه‌سازی مصرف انرژی سرمایه‌گذاری کنند، همچنین حمایت از استارتاپ‌ها و نوآوری‌های فناورانه می‌تواند نقشی کلیدی در ایجاد فناوری‌های بومی ایفا کند. تسهیل دسترسی به منابع مالی، مشاوره و بازارهای داخلی و بین‌المللی برای این شرکت‌ها، به رشد و توسعه فناوری‌های نوآورانه کمک خواهد کرد. علاوه بر این، توسعه نیروی انسانی متخصص نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. برای موفقیت در توسعه فناوری‌های بومی، باید برنامه‌های آموزشی و دوره‌های تخصصی در زمینه‌های مختلف طراحی و اجرایی شوند. همکاری بین دانشگاه‌ها و مراکز علمی با صنایع مختلف نیز برای تسریع در توسعه فناوری‌های بومی ضروری است. دانشگاه‌ها می‌توانند به‌عنوان مراکز تحقیقاتی پیشرفته به پژوهش و توسعه فناوری‌های نوین کمک و پروژه‌های مشترک با صنایع مختلف را راه‌اندازی کنند. ایجاد زیرساخت‌های قانونی و مقرراتی برای حمایت از نوآوری‌های بومی نیز اهمیت دارد. دولت باید قوانینی وضع کند که تسهیل‌کننده سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها باشد و به شرکت‌های تحقیقاتی و پروژه‌های سبز و تجدیدپذیر کمک کند. در نهایت، همکاری‌های بین‌المللی نیز می‌تواند در تسریع فرایند نوآوری و پیشرفت در این زمینه‌ها مؤثر باشد. با همکاری با کشورهای پیشرفته و تبادل دانش و فناوری، می‌توان به تسریع فرایند توسعه فناوری‌های بومی کمک کرد. در نتیجه، توسعه فناوری بومی در ایران می‌تواند به کاهش آلودگی هوا، بهینه‌سازی مصرف سوخت و ارتقای سطح کیفیت زندگی در کشور کمک کند. برای دستیابی به این هدف، سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، حمایت از استارتاپ‌ها، ارتقای نیروی انسانی متخصص و ایجاد زیرساخت‌های قانونی و مقرراتی نیاز است. این اقدامات می‌توانند ایران را به یکی از پیشگامان در زمینه فناوری‌های سبز و هوشمند تبدیل کنند، شاید زیباترین سؤال در این مصاحبه، این سؤال باشد که می‌توان آن را به‌عنوان راهکاری برای دولت تعریف کرد. خلاصه این سوال این است که اگر تحقیق و توسعه در حوزه قانون‌گذاری و بومی‌سازی انجام دهیم و سپس آن را به یک لایحه تبدیل کرده و به قانون تبدیل کنیم، می‌توانیم در چهارچوب این قانون حرکت کنیم. من این سوال را بسیار دوست دارم، زیرا بسیاری از مشکلاتی که در سوالات قبلی مطرح کردیم، به نوعی به این موضوع مرتبط است. در واقع، اگر ما در حوزه قانون‌گذاری و تحقیق و توسعه در سطح بومی سرمایه‌گذاری کنیم و آن را به یک قانون تبدیل کنیم، می‌توانیم زیرساخت‌های مورد نیاز برای استفاده بهینه از فناوری‌ها را فراهم کرده و به بهترین شکل ممکن از این فناوری‌ها بهره‌برداری کنیم.
اگر قرار باشد یک سیستم هوشمند طراحی کنید، اولویت‌های اصلی شما در مدیریت انرژی‌های تجدیدپذیر چیست؟
در طراحی سیستم هوشمند مدیریت انرژی‌های تجدیدپذیر، اولویت‌ها باید به گونه‌ای تنظیم شوند که به بهینه‌سازی مصرف انرژی، یکپارچه‌سازی منابع مختلف انرژی و استفاده بهینه از داده‌ها و پیش‌بینی‌ها بپردازد. اولویت اول، بهینه‌سازی مصرف انرژی است. سیستم باید قادر باشد مصرف انرژی را با تولید آن تنظیم کند تا از هدر رفتن انرژی جلوگیری شود. این امر می‌تواند از طریق مدیریت هوشمند بار و تحلیل الگوهای مصرف انجام شود. دومین اولویت، یکپارچه‌سازی منابع مختلف انرژی است. سیستم باید توانایی ترکیب منابع انرژی تجدیدپذیر(خورشیدی، بادی، هیدروالکتریک) برای ایجاد یک شبکه انرژی پایدار و کارآمد را داشته باشد. پیش‌بینی شرایط آب و هوایی نیز اولویت مهمی است. منابع انرژی تجدیدپذیر به شدت تحت تأثیر شرایط آب و هوایی قرار دارند. سیستم باید از الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای پیش‌بینی دقیق شرایط آب و هوایی بهره ببرد تا تولید انرژی را بر اساس این پیش‌بینی‌ها تنظیم کند. ذخیره‌سازی انرژی از اولویت‌های دیگری است که باید مدنظر قرار گیرد. سیستم باید قادر باشد انرژی را در زمان‌های اوج تولید ذخیره و در زمان‌های کمبود تولید از آن استفاده کند. این ذخیره‌سازی می‌تواند در قالب باتری‌ها یا سیستم‌های ذخیره‌سازی حرارتی یا مکانیکی انجام شود. پایداری و قابلیت اطمینان یکی دیگر از اولویت‌ها است. سیستم باید در برابر نوسانات تولید و تقاضا مقاوم باشد. برای مثال، اگر تولید از منابع تجدیدپذیر کاهش یابد، انرژی باید از منابع دیگر مانند شبکه برق یا انرژی ذخیره‌شده تأمین شود تا از قطع انرژی جلوگیری شود. مدیریت تقاضا(Demand Response) نیز از بخش‌های مهم سیستم‌های هوشمند است. در این سیستم، مصرف‌کنندگان می‌توانند با سیستم ارتباط برقرار و مصرف خود را بهینه کنند، به خصوص زمانی که تولید انرژی تجدیدپذیر در بالاترین حد خود است. شفافیت و گزارش‌دهی از دیگر اولویت‌های مهم است. سیستم باید گزارشی دقیق و به‌روز از وضعیت تولید و مصرف انرژی فراهم کند تا کاربران و اپراتورهای سیستم بتوانند تصمیم‌گیری‌های بهتری در راستای بهینه‌سازی مصرف انرژی داشته باشند. امنیت سایبری نیز باید در طراحی سیستم در اولویت قرار گیرد. سیستم‌های هوشمند نیاز به ارتباطات دیجیتال و اینترنت دارند، بنابراین حفاظت از داده‌ها و جلوگیری از حملات سایبری از اهمیت زیادی برخوردار است. قابلیت مقیاس‌پذیری نیز یک ویژگی مهم است. سیستم باید به گونه‌ای طراحی شود که قابلیت گسترش به مقیاس بزرگتر با افزایش تعداد منابع تولید انرژی تجدیدپذیر یا کاربران را داشته باشد. تعامل با شبکه برق عمومی از دیگر ویژگی‌های ضروری است. سیستم باید توانایی تعامل هوشمند با شبکه برق عمومی را داشته باشد، به طوری که در زمان کمبود تولید انرژی تجدیدپذیر، انرژی مورد نیاز از شبکه تأمین شود و در زمان‌هایی که تولید مازاد است، انرژی به شبکه برق تزریق شود. در نهایت، پشتیبانی از فناوری‌های نوین مانند اینترنت اشیاء(IOT)، بلاک‌چین و هوش مصنوعی می‌تواند به بهبود کارایی و امنیت سیستم‌های هوشمند مدیریت انرژی کمک کند. این سیستم‌ها باید با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته، داده‌های هوشمند و برنامه‌ریزی دقیق، منابع مختلف انرژی را بهینه‌سازی کرده و به یک سیستم پایدار، کارآمد و مقیاس‌پذیر تبدیل شوند.
آیا می‌توان از هوش مصنوعی برای آموزش و تغییر رفتار مصرف‌کنندگان انرژی استفاده کرد؟ چگونه؟
هوش مصنوعی (AI) می‌تواند نقش مهمی در تغییر رفتار مصرف‌کنندگان انرژی و بهینه‌سازی مصرف ایفا کند. این فناوری از طریق تحلیل داده‌های مصرف گذشته، پیش‌بینی الگوهای آینده و ارائه پیشنهادات شخصی‌سازی‌شده می‌تواند به مصرف‌کنندگان کمک کند مصرف خود را با تقاضای شبکه یا قیمت‌های متغیر تنظیم کنند، همچنین هوش مصنوعی می‌تواند از طریق اپلیکیشن‌ها و سیستم‌های اطلاع‌رسانی به مصرف‌کنندگان آموزش دهد و آگاهی آن‌ها را درباره بهینه‌سازی مصرف افزایش دهد. این سیستم‌ها می‌توانند به مصرف‌کنندگان هشدارهایی در خصوص مصرف بالا ارائه دهند و پیشنهاداتی برای کاهش آن ارائه کنند. علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند به مدیریت هوشمند شبکه انرژی کمک کند، منابع را بهینه توزیع کرده و از مصرف بی‌مورد جلوگیری کند، همچنین با تشویق به استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و هماهنگ‌سازی مصرف با زمان‌های اوج تولید انرژی تجدیدپذیر، می‌توان مصرف را بهینه کرد. در نهایت، هوش مصنوعی با تحلیل رفتار مصرف‌کنندگان و طراحی کمپین‌های آموزشی و انگیزشی، می‌تواند به تغییر رفتار افراد و کاهش مصرف انرژی کمک کند.
به نظر شما، ترکیب هوش مصنوعی با فناوری‌هایی مانند اینترنت اشیاء(IOT) چه اثراتی در مدیریت انرژی خواهد داشت؟
ترکیب هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیاء(IOT) می‌تواند تحولی بزرگ در مدیریت انرژی ایجاد کند. این ترکیب به بهینه‌سازی مصرف انرژی، پیش‌بینی نیازهای انرژی و مدیریت منابع تجدیدپذیر کمک می‌کند. با تحلیل داده‌ها، AI می‌تواند مصرف انرژی را کاهش داده، پیش‌بینی‌های دقیقی از نیازهای آینده ارائه دهد و شبکه‌های انرژی را به‌طور هوشمندانه تنظیم کند، همچنین این فناوری‌ها می‌توانند در مدیریت ساختمان‌ها و شهرها به کاهش مصرف انرژی کمک کنند. در نهایت، این ترکیب به کاهش هزینه‌ها و تأثیرات منفی زیست‌محیطی منجر می‌شود و به سوی جامعه‌ای پایدارتر و کم‌هزینه‌تر حرکت می‌کنیم در خصوص اینترنت اشیاء(IOT) و ارتباطش با هوش مصنوعی (AI)، خوشبختانه در کشور ما پیشرفت‌های خوبی در این زمینه انجام شده است. به‌طور مثال، امروزه بسیاری از خانه‌های گران‌قیمت در شهرهای بزرگ مانند تهران، اصفهان، خراسان، شیراز و سایر شهرها به سیستم‌های هوشمند مجهز شده‌اند. بسیاری از این خانه‌ها از سیستم‌های اسمارت استفاده می‌کنند که امکان اتصال دستگاه‌هایی مانند لباسشویی، سیستم روشنایی، تلویزیون و سایر تجهیزات را به شبکه هوشمند خانه فراهم می‌آورد، اما نکته مهم این است که این سیستم‌ها معمولاً تنها در داخل خانه و به‌صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند. به عبارت دیگر، این خانه‌ها به سیستم‌های هوشمند متصل هستند، اما اگر شما از خانه بیرون بیایید و وارد شبکه عمومی شوید، دیگر امکان ارتباط با سیستم اسمارت و بهره‌برداری از هوش مصنوعی وجود ندارد. برای این که بتوان از این فناوری‌ها به صورت کارآمدتر و در سطح وسیع‌تری استفاده کرد، نیاز به زیرساخت‌های مناسب در کشور داریم. اگر این زیرساخت‌ها فراهم نشود، این سیستم‌ها همچنان محدود به استفاده فردی خواهند بود و از ظرفیت‌های واقعی خود بهره‌برداری نمی‌شود. در واقع، در حال حاضر تنها بخش اول این فرایند انجام شده است و بخش دوم که به اتصال خانه‌ها به شبکه‌های بزرگتر و بهره‌برداری از هوش مصنوعی در مقیاس کلان نیاز دارد، همچنان در دست انجام است.
آیا هوش مصنوعی می‌تواند به توسعه شبکه‌های هوشمند انرژی (Smart Grids) در کشور کمک کند؟
هوش مصنوعی(AI) در شبکه‌های هوشمند انرژی می‌تواند به بهینه‌سازی مصرف انرژی، پیش‌بینی بار، مدیریت منابع تجدیدپذیر و تشخیص خرابی‌ها کمک کند، همچنین با استفاده از AI، مصرف انرژی در ساختمان‌ها بهینه‌سازی شده، هزینه‌ها کاهش می‌یابد و تعامل بهتری بین مصرف‌کنندگان و اپراتورها برقرار می‌شود. این فناوری به مدیریت پایدار انرژی و کاهش گازهای گلخانه‌ای نیز کمک می‌کند. در نهایت، AI به افزایش کارایی، پایداری و کاهش هزینه‌ها در شبکه‌های هوشمند انرژی کمک می‌کند.
انتهای پیام
نظرات