این مستند که اخیراً با اکران عمومی در سینما خلیج فارس یزد رونمایی شد، در تابستان سال ۱۳۹۹ و در اوج شیوع ویروس کرونا، تصویربرداری شده و در بستر خانه‌ها و قلعه‌های تاریخی ابرکوه، روستاهای اطراف و مناظر کویری به بررسی ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی این مرد سالخورده می‌پردازد.

حاج بریر اسحاقی، مؤذن و مکبر باسابقۀ مسجد جامع ابرکوه، فرزند خانواده‌ای مذهبی و کم‌درآمد است که از کودکی با سختی‌های زندگی آشنا شده است. او سنت اذان‌گویی، مناجات‌خوانی و وضو را از پدر و مادرش آموخته و در کنار تحصیل در مدرسۀ ابتدایی، از سنین پایین به انجام مشاغل مختلفی چون گیوه‌دوزی، آجرپزی، نانوایی، شیرینی‌پزی و نجاری برای کمک به تأمین معاش خانواده مشغول بوده است.

فیلم، نگاهی فراتر از روایت زندگی شخصی دارد و موضوعاتی مانند مذهب، اخلاق، میراث فرهنگی، جنگ، طبیعت و موسیقی را نیز در دل خود جای داده است.

یکی از نکات برجستۀ فیلم، پرداختن به خاطرات دوران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و فعالیت‌های حاج بریر در کمیته انقلاب، حضور در جبهه‌های جنگ تحمیلی و همکاری با کمیته امداد امام خمینی(ره) است. این روایت‌ها به‌صورت زنده و با تصاویر گویای معماری تاریخی، بافت قدیمی شهر، قنات‌ها و سرو کهنسال ابرکوه  که بیش از ۴۵۰۰ سال عمر دارد، به تصویر کشیده شده‌اند.

سهراب دریابندری کارگردان این مستند متولد ۱۳۵۳ تهران، عکاس و فیلمساز خود آموخته است که به مدت بیش از ۲۵ سال در زمینه‌های مختلف عکاسی فعالیت کرده و از سال ۱۳۸۰ نیز به کارگردانی، تهیه، فیلمبرداری و تدوین فیلم‌های مستند روی آورده است. وی که در دو فیلم «دمام» و «شروه» به دو آیین محلی بوشهر با محوریت موسیقی پرداخته است، با فیلم مستند «این پیکان» در جشنواره فیلم ایرانی سانفراسیسکو در سال ۲۰۱۷ برنده جایزه سپنتا شد.

دریابندی به همراه محمدصادق اسحاقی، پژوهشگر و خوانندۀ موسیقی اصیل ایرانی که متولد ۱۳۵۷ در ابرکوه است، تدوین موذن را نیز برعهده داشته است.

اسحاقی نیز که دانش‌آموختۀ رشتۀ صنایع‌ دستی از دانشگاه شیراز است، شاگرد استادانی همچون ایرج بسطامی، محسن کرامتی و بیژن کامکار بوده و سال‌هاست به عنوان سرپرست گروه موسیقی «هنر و موسیقی نیای» در ایران، دانمارک، سوئد، اردن و چند کشور دیگر به اجرای کنسرت و برگزاری کارگاه‌های آموزشی پرداخته است.

در پایان فیلم، مخاطب شاهد دیدار حاج بریر با همسرش در باغی کوچک است؛ در این بخش، همسر او با زبانی ساده و صمیمی بخشی از خاطرات زندگی مشترک‌شان را روایت می‌کند و چند بیت از نغمه‌ها و لالایی‌های قدیمی منطقه را برای بیننده می‌خواند.

موذن تنها یک مستند زیستی نیست بلکه آیینه‌ای است از سرگذشت مردمی که در دل سختی‌ها، در شهری خشک و کم‌آب، با طبیعت و تاریخ درگیر بوده‌اند و در عین حال ایمان، محبت و همبستگی را سرلوحه زندگی خود قرار داده‌اند.

این فیلم نمایی از کوچه‌های خاطره‌انگیز، آوای اذانی که هر روز از مسجد جامع ابرکوه به گوش می‌رسد و روایتی از نسل‌هایی است که با کمترین امکانات، عمیق‌ترین ارزش‌های انسانی را زنده نگه داشته‌اند.

موذن اثری است درباره حقیقت، ایثار و صداقت در زندگی مردمانی که شاید کمتر دیده شده‌اند اما ارزش‌هایشان همواره در تار و پود این سرزمین جاری بوده است.

انتهای پیام