به گزارش ایسنا، جاناتان کوک برای میدل ایست آی نوشت: انگار که تحت هدایت یک رهبر ارکستر پنهان، بریتانیا، فرانسه و کانادا - متحدان کلیدی ایالات متحده - این هفته با همصدایی در محکومیت اسرائیل به پا خاستند. آنها برنامه‌های اسرائیل برای با خاک یکسان کردن آخرین بقایای غزه که هنوز پابرجا بودند را "نامتناسب" خواندند، در حالی که تشدید گرسنگی چندین ماهه بیش از دو میلیون غیرنظامی فلسطینی توسط اسرائیل "غیرقابل تحمل" بود.

تغییر لحن با عباراتی جدید و تندتر علیه اسرائیل از سوی مطبوعات غربی همراه بود. روایت رسانه‌های جریان اصلی ابتدا باید تغییر می‌کرد، به طوری که ابراز ناگهانی نگرانی‌های اخلاقی و سیاسی در مورد رنج غزه از سوی نخست وزیر بریتانیا، کر استارمر، رئیس جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون و نخست وزیر کانادا، مارک کارنی - پس از بیش از یک سال و نیم بی‌تفاوتی - خیلی ناگهانی یا خیلی عجیب به نظر نرسد.

آنها اکنون طوری رفتار می‌کنند که انگار در نسل‌کشی صهیونیستی، گوشه‌ای از ماجرا باز شده است. اما نسل‌کشی‌ها گوشه و کنار ندارند. آنها بی‌وقفه پیش می‌روند تا زمانی که متوقف شوند.

رسانه‌ها و سیاستمداران با دقت هرگونه ناهماهنگی شناختی را برای عموم مردم خود مدیریت می‌کنند. اما واقعیت عمیق‌تر این است که پایتخت‌های غربی هنوز در مورد «انتقادات» خود از نسل‌کشی صهیونیست ها در غزه با تل آویو و واشنگتن هماهنگ هستند - همانطور که قبلاً حمایت خود را هماهنگ کرده بودند. این همان چیزی است که یک مقام ارشد اسرائیلی در روزنامه هاآرتص اعتراف کرد.

او با اشاره به تغییر ناگهانی لحن روزنامه گفت: «۲۴ ساعت گذشته همگی بخشی از یک کمین برنامه‌ریزی‌شده بود که ما از آن مطلع بودیم. این یک سلسله اقدامات هماهنگ‌شده پیش از نشست اتحادیه اروپا در بروکسل بود و به لطف تلاش‌های مشترک سفرای ما و وزیر امور خارجه، ما موفق شدیم نتیجه را تعدیل کنیم.»

این دست به دست هم دادن‌ها فقط بخش دیگری از صحنه‌سازی است که تفاوت چندانی با ترکیب قبلی سکوت و صحبت در مورد «حق دفاع از خود» اسرائیل ندارد. و هدف آن همان است: خرید زمان برای اسرائیل تا «کار را تمام کند» - یعنی نسل‌کشی و پاکسازی قومی غزه را تکمیل کند.

غرب هنوز در حال ترویج «بحث‌های» ساختگی است که کاملاً توسط تل آویو ساخته شده است، در مورد اینکه حماس کمک‌ها را می‌دزدد، کمک‌های کافی چیست و چگونه باید این کمک‌ها تحویل داده شود. همه اینها به عنوان سر و صدا در نظر گرفته شده است تا ما را از تنها مسئله مرتبط منحرف کند: اینکه اسرائیل با قتل عام و گرسنگی دادن به جمعیت غزه مرتکب نسل‌کشی می‌شود، در حالی که غرب به این نسل‌کشی کمک و آن را تشویق کرده است.

با توجه به اینکه ذخایر غذایی غزه به دلیل محاصره کاملاً تمام شده است، تام فلچر، رئیس امور بشردوستانه سازمان ملل، روز سه‌شنبه به بی‌بی‌سی گفت که حدود ۱۴۰۰۰ نوزاد ممکن است در عرض ۴۸ ساعت در غزه بدون رسیدن کمک‌های فوری جان خود را از دست بدهند. پیش‌بینی بلندمدت‌تر از این هم ناامیدکننده‌تر است.

روز دوشنبه، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت با آزادسازی پنج کامیون، که برخی حاوی شیر خشک نوزاد بودند، از هزاران وسیله نقلیه‌ای که اسرائیل نزدیک به سه ماه در نقاط ورودی نگه داشته بود، کمک‌های کمی وارد کند. این کمتر از یک درصد از تعداد کامیون‌هایی بود که کارشناسان می‌گویند باید روزانه فقط برای جلوگیری از گرسنگی کشنده وارد شوند. روز سه‌شنبه، با افزایش هیاهو، تعداد کامیون‌های کمکی که اجازه ورود به غزه را داشتند، طبق گزارش‌ها به نزدیک به ۱۰۰ کامیون - یا کمتر از یک پنجم حداقل - افزایش یافت. گزارش نشده است که هیچ یک از این کمک‌ها تا زمان نگارش این مطلب به جمعیت این منطقه محاصره شده رسیده باشد.

برای عموم مردم اسرائیل روشن بود که او این کار را از روی هیچ انگیزه بشردوستانه‌ای انجام نمی‌دهد. او گفت که این صرفاً یک مانور روابط عمومی برای مهار پایتخت‌های غربی بود. هدف، کاهش درخواست‌های مردم کشورهای غربی از رهبرانشان برای مجازات اسرائیل و توقف کشتار مداوم مردم غزه بود. یا همانطور که نتانیاهو گفت: «بهترین دوستان ما در سراسر جهان، طرفدارترین سناتورهای اسرائیل [در ایالات متحده] آنها به ما می‌گویند که تمام کمک‌ها، سلاح‌ها، حمایت‌ها و حفاظت‌ها را در شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه می‌دهند، اما نمی‌توانند از تصاویر گرسنگی گسترده حمایت کنند.»

اسموتریچ، وزیر دارایی صهیونیستی، حتی واضح‌تر گفت: «در مسیر نابودی حماس، ما هر آنچه را که از نوار [غزه] باقی مانده است، نابود می‌کنیم.» او همچنین از «پاکسازی» این منطقه محصور صحبت کرد.

«بازگشت به عصر حجر»

مردم غرب در ۱۹ ماه گذشته شاهد این تخریب بوده‌اند - یا حداقل تصاویر جزئی از آن را دیده‌اند، زمانی که رسانه‌های غربی زحمت گزارش این کشتار را به خود دادند. اسرائیل به طور سیستماتیک هر آنچه را که برای بقای مردم غزه لازم بود، از جمله خانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها، نانوایی‌ها، سیستم‌های آب و آشپزخانه‌های عمومی، ریشه‌کن کرده است. اسرائیل سرانجام آنچه را که ۲۰ سال تهدید می‌کرد در صورت امتناع از پاکسازی قومی از سرزمین مادری خود، با مردم فلسطین انجام خواهد داد، عملی کرد. این کشور آنها را "به عصر حجر بازگرداند". یک نظرسنجی از محققان برجسته نسل‌کشی جهان که هفته گذشته توسط روزنامه هلندی NRC منتشر شد، نشان داد که همه به طور قطعی موافقند که اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی می‌شود. اکثر مردم فکر می‌کنند که نسل‌کشی به مراحل پایانی خود رسیده است.

این هفته، یائیر گولان، رهبر حزب میانه‌رو اصلی رژیم صهیونیستی و معاون سابق رئیس ارتش این رژیم ، همین احساسات را به شکلی واضح‌تر بیان کرد. او دولت را به «کشتن نوزادان به عنوان یک سرگرمی» متهم کرد. همانطور که قابل پیش‌بینی بود، نتانیاهو گولان را به «یهودستیزی» متهم کرد.

بیانیه مشترک استارمر، ماکرون و کارنی البته بسیار ملایم‌تر بود - و نتانیاهو با واکنشی نسبتاً خاموش مبنی بر اینکه این سه رهبر به حماس «جایزه بزرگی» می‌دهند، از آن استقبال کرد. در بیانیه آنها آمده است: «سطح رنج انسانی در غزه غیرقابل تحمل است.» احتمالاً تاکنون، آنها جهنمی را که فلسطینی‌های غزه به مدت یک سال و نیم تحمل کرده‌اند، «قابل تحمل» می‌دانستند.

دیوید لمی، وزیر امور خارجه بریتانیا که در بحبوحه نسل‌کشی از گرفتن عکس در حال دست دادن با نتانیاهو خوشحال بود، این هفته در پارلمان اظهار داشت که غزه با «مرحله تاریک جدیدی» روبرو است. این تعبیر مناسبی برای اوست. در حقیقت، مدت زیادی است که در غزه نیمه‌شب است.

یک منبع ارشد دیپلماتیک اروپایی که در مذاکرات بین این سه رهبر دخیل بود، به بی‌بی‌سی گفت که لحن جدید آنها منعکس‌کننده «احساس واقعی خشم سیاسی فزاینده از وضعیت انسانی، از خط قرمزی که زیر پا گذاشته شده و از اینکه به نظر می‌رسد این دولت اسرائیل با مصونیت از مجازات عمل می‌کند» است.

این باید یادآوری کند که تاکنون، پایتخت‌های غربی با تمام خطوط قرمزی که تل آویو از آنها عبور کرده بود، از جمله تخریب اکثر خانه‌های غزه؛ ریشه‌کن کردن بیمارستان‌ها و سایر زیرساخت‌های ضروری بشردوستانه غزه؛ هجوم غیرنظامیان فلسطینی به مناطق «امن» و بمباران آنها در آنجا؛ کشتار و ناقص‌العضو کردن ده‌ها هزار کودک؛ و گرسنگی دادن فعال به جمعیتی بیش از دو میلیون نفر، مشکلی نداشتند.

بازی با احمق‌ها

سه رهبر غربی اکنون تهدید می‌کنند که «اقدامات مشخص‌تری» علیه رژیم صهیونیستی از جمله آنچه آنها «تحریم‌های هدفمند» می‌نامند، انجام خواهند داد. اگر این مثبت به نظر می‌رسد، دوباره فکر کنید. اتحادیه اروپا و بریتانیا دهه‌هاست که در مورد اینکه آیا و چگونه کالاهای وارداتی از شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل در کرانه باختری اشغالی را برچسب‌گذاری کنند، مردد بوده‌اند. وجود این شهرک‌های رو به گسترش که در سرزمین‌های دزدیده شده فلسطین ساخته شده‌اند و مانع ایجاد یک کشور فلسطینی می‌شوند، یک جنایت جنگی است؛ هیچ کشوری نباید به آنها کمک کند.

در سال ۲۰۱۹، دیوان دادگستری اروپا حکم داد که باید برای مصرف‌کنندگان اروپایی روشن شود که کدام محصولات از سرزمین های اشغالی و کدام محصولات از شهرک‌ها می‌آیند. در تمام این مدت، مقامات اروپایی هرگز ممنوعیت محصولات شهرک‌ها را در نظر نگرفتند، چه رسد به «تحریم‌های هدفمند» علیه اسرائیل، اگرچه غیرقانونی بودن شهرک‌ها واضح است. در واقع، مقامات به راحتی کسانی را که خواستار تحریم اسرائیل هستند، به عنوان «متنفران از یهودیان» و «یهودی‌ستیز» معرفی کرده‌اند.

حقیقت این است که رهبران غربی و رسانه‌های جریان اصلی، بار دیگر، درست مانند ۱۹ ماه گذشته، ما را احمق جلوه می‌دهند.

«اقدامات مشخص بیشتر»

در حال حاضر اقدامات مشخصی علیه اسرائیل اعمال شده است. این همان اسرائیلی است که اخیراً در مسابقه آواز یوروویژن دوم شد. معترضانی که خواستار حذف اسرائیل از رقابت هستند - همانطور که با روسیه به دلیل حمله به اوکراین این کار را کردند - بدنام و محکوم می‌شوند. وقتی رهبران غربی حتی نمی‌توانند یک مجازات نمادین معنادار علیه اسرائیل اعمال کنند، چرا باید باور کنیم که آنها قادر به انجام اقدامات اساسی علیه آن هستند؟

روز سه‌شنبه، مشخص‌تر شد که منظور بریتانیا از «اقدامات ملموس» چیست. سفیر اسرائیل به دلیل آنچه به ما گفته شد، توهین احضار شد. او حتماً به خود لرزیده و بریتانیا مذاکرات در مورد یک توافقنامه تجارت آزاد جدید، که پیشنهاد گسترش روابط تجاری گسترده بریتانیا با اسرائیل را داشت، به حالت تعلیق درآورد - یعنی به تعویق انداخت. بدون شک این مذاکرات می‌تواند چند ماه طول بکشد.

در همین حال، ۱۷ عضو اتحادیه اروپا از ۲۷ عضو به بررسی مبنای قانونی توافقنامه انجمن اتحادیه اروپا و اسرائیل - که به اسرائیل وضعیت تجاری ویژه می‌دهد - رأی دادند، اگرچه برای لغو واقعی آن به اجماع بسیار بعیدی نیاز است. چنین بررسی برای اینکه ببینیم آیا اسرائیل «احترام به حقوق بشر و اصول دموکراتیک» را نشان می‌دهد یا خیر، صرفاً اتلاف وقت است.

تحقیقات سال گذشته نشان داد که اسرائیل مرتکب جنایات و فجایع گسترده علیه بشریت شده است. لمی در سخنرانی خود در پارلمان بریتانیا گفت: «اقدامات دولت نتانیاهو این امر را ضروری کرده است.» «اقدامات ملموس» بسیار جدی‌تری وجود دارد که بریتانیا و دیگر پایتخت‌های غربی می‌توانستند انجام دهند و می‌توانستند ماه‌ها پیش انجام دهند. بریتانیا و اتحادیه اروپا روز سه‌شنبه با اعلام تحریم‌های گسترده اضافی علیه روسیه - نه به خاطر ارتکاب نسل‌کشی، بلکه به خاطر تردید در مورد آتش‌بس با اوکراین - چاشنی ماجرا را فراهم کردند.

در نهایت، غرب می‌خواهد مسکو را به دلیل امتناع از بازگرداندن سرزمین‌های اشغالی در اوکراین مجازات کند - چیزی که قدرت‌های غربی هرگز به طور معناداری از اسرائیل نخواسته‌اند، حتی با اینکه اسرائیل دهه‌هاست سرزمین‌های فلسطینی را اشغال کرده است. تحریم‌های جدید علیه روسیه، نهادهایی را که از تلاش‌های نظامی و صادرات انرژی آن حمایت می‌کنند، هدف قرار می‌دهد - علاوه بر تحریم‌های شدید اقتصادی موجود و تحریم نفتی.

هیچ چیز حتی مبهمی قابل مقایسه با آن برای اسرائیل پیشنهاد نشده است. بریتانیا و اروپا می‌توانستند از ارائه سلاح به اسرائیل برای قتل عام کودکان فلسطینی در غزه دست بردارند. در ماه سپتامبر، استارمر قول داد که فروش سلاح به اسرائیل را حدود هشت درصد کاهش دهد - اما دولت او در واقع در سه ماه پس از آن، سلاح‌های بیشتری برای تسلیح نسل‌کشی اسرائیل نسبت به آنچه محافظه‌کاران در کل دوره بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ ارسال کردند، ارسال کرد.

بریتانیا همچنین می‌تواند حمل سلاح‌های سایر کشورها و انجام پروازهای نظارتی بر فراز غزه به نمایندگی از اسرائیل را متوقف کند. اطلاعات ردیابی پرواز نشان داد که در یکی از شب‌های این هفته، بریتانیا یک هواپیمای ترابری نظامی که می‌تواند سلاح و سرباز حمل کند را از پایگاه نیروی هوایی سلطنتی در قبرس به تل‌آویو فرستاد و سپس یک هواپیمای جاسوسی را بر فراز غزه فرستاد تا برای کمک به اسرائیل در قتل عام، اطلاعات جمع‌آوری کند. البته بریتانیا می‌تواند "اقدامات مشخص" به رسمیت شناختن کشور فلسطین را انجام دهد، همانطور که ایرلند و اسپانیا قبلاً انجام داده‌اند - و می‌تواند این کار را در یک لحظه انجام دهد.

بریتانیا می‌تواند تحریم‌هایی را علیه وزرای دولت اسرائیل اعمال کند. می‌تواند آمادگی خود را برای اجرای دستگیری نتانیاهو به جرم جنایات جنگی، مطابق با حکم بازداشت دادگاه بین‌المللی کیفری، در صورت بازدید او از بریتانیا اعلام کند. و می‌تواند دسترسی اسرائیل به رویدادهای ورزشی را ممنوع کند و آن را به یک دولت منفور تبدیل کند، همانطور که با روسیه انجام شد. و البته، بریتانیا می‌تواند تحریم‌های اقتصادی گسترده‌ای را علیه اسرائیل اعمال کند، همانطور که با روسیه انجام شد. می‌تواند اعلام کند که هر بریتانیایی که از خدمت سربازی در غزه بازگردد، در معرض دستگیری و پیگرد قانونی به دلیل جنایات جنگی قرار دارد. همه این "اقدامات مشخص" و موارد دیگر، می‌توانند به راحتی اجرا شوند. حقیقت این است که هیچ اراده سیاسی برای انجام این کار وجود ندارد. صرفاً تمایل به روابط عمومی بهتر، برای جلوه دادن بهتر همدستی بریتانیا در نسل‌کشی‌ای که دیگر نمی‌توان پنهان کرد، وجود دارد.

افشاگری گرگ

مشکل غرب این است که اسرائیل اکنون از لباس بره که دهه‌ها توسط پایتخت‌های غربی آراسته شده بود، بیرون آمده است. اسرائیل کاملاً آشکار است که یک گرگ درنده است. رفتارهای وحشیانه و استعماری آن نسبت به مردم فلسطین کاملاً آشکار است. هیچ جایی برای پنهان شدن وجود ندارد. به همین دلیل است که نتانیاهو و رهبران غربی اکنون درگیر یک تانگوی فزاینده و دشوار هستند. پروژه استعماری، آپارتاید و نسل‌کشی اسرائیل - دست‌نشانده و قلدر نظامی غرب در خاورمیانه نفت‌خیز - باید محافظت شود.

تا به حال، این شامل منحرف کردن انتقادات از جنایات اسرائیل توسط رهبران غربی مانند استارمر و همچنین همدستی بریتانیا بود. این شامل تکرار بی‌پایان و بی‌فکر «حق دفاع از خود» اسرائیل و لزوم «حذف حماس» بود.

اما پایان نسل‌کشی اسرائیل شامل گرسنگی دادن به دو میلیون نفر تا سر حد مرگ - یا بیرون راندن اجباری آنها از غزه، هر کدام که زودتر اتفاق بیفتد - است. هیچ‌کدام با اهدافی که سیاستمداران غربی به ما فروخته‌اند، سازگار نیست. بنابراین روایت جدید باید مسئولیت شخصی نتانیاهو را در قبال این قتل عام برجسته کند - گویی نسل‌کشی نقطه پایان منطقی هر کاری که اسرائیل برای چندین دهه با مردم فلسطین انجام داده است، نیست. اکثر اسرائیلی‌ها نیز با این نسل‌کشی موافق هستند. تنها صداهای معنادار مخالفت از سوی خانواده‌های اسیران اسرائیلی است - و عمدتاً به دلیل خطری که حمله اسرائیل برای عزیزانشان ایجاد کرده است.

هدف استارمر، ماکرون و کارنی، ساختن روایتی جدید است که در آن ادعا می‌کنند که تنها با تأخیر متوجه شده‌اند که نتانیاهو «زیاده‌روی کرده» و باید مهار شود. سپس می‌توانند به تدریج سر و صدا علیه نخست‌وزیر اسرائیل را افزایش دهند، اسرائیل را برای تغییر رویه لابی کنند و وقتی مقاومت یا تردید می‌کند، به عنوان کسی که واشنگتن را برای «اقدام مشخص» تحت فشار قرار می‌دهد، دیده شوند.

روایت جدید، برخلاف روایت قدیمی و فرسوده، می‌تواند برای هفته‌ها یا ماه‌های بیشتری ادامه یابد - که ممکن است فقط به اندازه‌ای باشد که پاکسازی قومی نسل‌کشی غزه را یا از خط پایان عبور دهد، یا به اندازه‌ای نزدیک کند که هیچ تغییری ایجاد نکند. این امید - بله، امید - در پایتخت‌های غربی است. دست‌هایشان به خون آلوده است روایت ساختگی جدید استارمر، ماکرون و کارنی مزایای متعددی دارد. خون غزه را از دستان آنها می‌شوید. آنها فریب خوردند. آنها بیش از حد خیرخواه بودند. مبارزات حیاتی داخلی علیه یهودستیزی حواس آنها را پرت کرد.

این [گزارش] تقصیر را مستقیماً به گردن یک نفر می‌اندازد: نتانیاهو. بدون او، یک دولت آپارتاید، خشن و به‌شدت نظامی‌شده‌ی اسرائیل می‌تواند مانند گذشته ادامه یابد، گویی که این نسل‌کشی یک اشتباه تأسف‌بار در کارنامه‌ی بی‌عیب و نقص اسرائیل بوده است.

ما سال‌ها در معرض «منازعه» اسرائیل و فلسطین خواهیم بود که سرانجام به نقطه عطف خود نزدیک می‌شود. حتی اگر نتانیاهوی متنبه شده مجبور به کناره‌گیری شود، چوب را به یکی دیگر از هیولاهای برترپندار و نسل‌کش یهودی که در انتظارش هستند، خواهد داد. پس از نابودی غزه، سرکوب زندگی فلسطینیان در کرانه باختری و شرق بیت المقدس اشغالی به سادگی باید به سرعت قبلی و کندتری بازگردد - سرعتی که به آن اجازه داده است به مدت ۵۸ سال از رادار افکار عمومی غرب دور بماند.

آیا واقعاً اینگونه پیش خواهد رفت؟ فقط در تصورات نخبگان غربی. در حقیقت، دفن کردن تقریباً دو سال از یک نسل‌کشی که برای بخش بزرگی از افکار عمومی غرب بسیار مشهود است، کار بسیار دشوارتری خواهد بود. بسیاری از مردم در اروپا و ایالات متحده در ۱۹ ماه گذشته چشمان خود را باز کرده‌اند. آنها نمی‌توانند آنچه را که به صورت زنده برایشان پخش شده است، نادیده بگیرند یا آنچه را که در مورد طبقات سیاسی و رسانه‌ای خودشان می‌گوید، نادیده بگیرند.

استارمر و همکارانش همچنان با جدیت تمام از نسل‌کشی در غزه فاصله خواهند گرفت، اما راه فراری وجود نخواهد داشت. هر چه بگویند یا انجام دهند، رد خون مستقیماً به در خانه آنها می رسد.

انتهای پیام