به گزارش ایسنا، پس از چهار سال ریاست جمهوری «جو بایدن»، خبرنگاران بسیاری به بررسی ساختار قدرت در کاخ سفید پرداختند.
در همین راستا، «جیک تَپِر» از شبکه آمریکایی «سی‌ان‌ان» و «الکس تامپسون» خبرنگار پایگاه خبری آمریکایی «آکسیوس» با شرکت در برنامه «هفته واشنگتن» با مجری‌گری «جفری گلدبرگ» سردبیر نشریه آتلانتیک، درباره کتاب جدید خود با عنوان «گناه اصلی: افول جو بایدن، لاپوشانی آن و تصمیم فاجعه‌بارش برای نامزدی مجدد» گفت‌وگو کردند.
بر اساس یافته‌های این ۲ خبرنگار، در مراحل پایانی دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن، او دیگر شخصاً اداره آمریکا را بر عهده نداشت، بلکه گروهی کوچک و محدود از نزدیکان و مشاوران خانواده بایدن و «هانتر بایدن» پسر او، قدرت اجرایی را در دست گرفته و ضمن پنهان‌کاری درباره وخامت وضعیت رئیس‌جمهور آمریکا و توانایی اندک او برای کنترل افکار خود، کشور را به نیابت از او اداره می‌کردند.
در ابتدای این میزگرد، خبرنگار سی‌ان‌ان و مجری مناظره مشهور ترامپ و بایدن گفت که بایدن در مناظره ۲۰۲۴، عملاً از کنترل ذهنی لازم برای پاسخ‌گویی برخوردار نبود.
تپر تصریح کرد: «ما رئیس‌جمهوری را دیدیم که دیگر قادر به انجام کاری نبود.»
او خطاب به گلبدرگ تصریح کرد: «باورم نمی‌شد. همه دیده بودیم که بایدن سالخورده شده، اما این یک چیز دیگر بود. او نمی‌توانست افکار خود را دنبال کند.»
تامپسون نیز افزود: «با اینکه نگرانی‌ها را شنیده بودم، انتظار نداشتم او این‌قدر ضعیف ظاهر شود.»
تپر نیز در پاسخ به سوال گلدبرگ درباره مشخص شدن دروغ‌های کاخ سفید در این لحظه که فاش شده بایدن به سرطان مبتلا شده، گفت: «من درباره وضعیت بایدن شک و تردید داشتم. گزارشات ما نشان می‌دهد که وضعیت او از تابستان ۲۰۲۳ شروع به بحرانی‌تر شدن کرده بود. حرف دیگران را درباره خوب بودن وضعیت بایدن باور نمی‌کردم. اما سندی نداشتم. اما پس از مناظره، مشابه خیلی از دموکرات‌ها، پرسیدم که دقیقاً چه کسی آمریکا را مدیریت می‌کند؟!.»
فروپاشی شوکه‌کننده در برابر چشمان همگان
در همین راستا، طبق کتاب نوشته شده تپر و تامپسون، گروهی تحت عنوان «پولیتبورو»، اصطلاحی برگرفته از ساختار بسته و متمرکز قدرت در رژیم‌های اقتدارگرا و متشکل از افراد نزدیک به خانواده بایدن، زمام آمریکا را به دست گرفتند.
طبق مطالب منتشر شده در کتاب مذکور که به گفته ۲ نویسنده آن با استناد به اظهارات بیش از ۲۰۰ منبع و اعضای کابینه بایدن نگاشته شده است، این حلقه، مشاوران قدیمی بایدن مانند «مایک دونیلون»، «استیو ریشتی»، «بروس رید» و «ران کلین»، اعضای خانواده‌اش مانند «جیل بایدن» (همسر جو بایدن) و «هانتر بایدن»، و کارکنان معتمد او چون «آنتونی برنال» و «آنی توماسینی» را شامل می‌شد. این گروه تعیین می‌کرد چه کسانی به رئیس‌جمهور دسترسی داشته باشند، او چه بگوید، کجا ظاهر شود، و چه تصمیماتی به‌نام او گرفته شود.
تپر گفت: «اما جو بایدن کاملا بی‌اختیار نشده بود. او تا حدی اختیار داشت ولی می‌دانست که اطرافیانش مانع دسترسی دیگران به او می‌شوند. کابینه نیز به بایدن اعتمادی نداشت. به باور آن‌ها بایدن هرگز نمی‌توانست به شرایطی اورژانسی در ساعت ۳ بامداد واکنشی نشان دهد.»
معماری لاپوشانی
تپر و تامپسون در ادامه میزگرد خود با سردبیر آتلانتیک گفتند که این پنهان‌کاری هدفمند و ساختاریافته بود، به‌طوری‌که «کاخ سفید حضور بایدن در برنامه‌ها را به رویدادهای کاملاً نوشته‌شده محدود کرد. جلسات بدون متن حذف شد. حتی در دیدارهای خصوصی با اهداکنندگان کمک‌های مالی نیز از تله‌پرومتر استفاده شد.»
گلدبرگ و تپر همچنین افزودند: «رسانه‌ها عملاً به بایدن دسترسی نداشتند. او در طول ریاست‌جمهوری خود، هیچ مصاحبه‌ای با چهار رسانه بزرگ آمریکا، نیویورک تایمز، واشنگتن‌پست، وال‌استریت ژورنال و رویترز، انجام نداد. این اتفاق در تاریخ معاصر آمریکا بی سابقه بود.»
تامپسون گفت: «نه رسانه، نه کارکنان کاخ سفید، نه کابینه، هیچ‌کس با بایدن واقعی مواجه نمی‌شد.»
با این وجود، خبرنگار آکسیوس گفت که این اقدام از سوی افراد نزدیک بایدن، «غیرقانونی نبوده، بلکه غیرصادقانه بوده است. اما در مناظره بایدن با ترامپ، واقعیتی که ماه‌ها پنهان مانده بود، آشکار شد.»
ناکارآمدی با پیامدهای جهانی
این تغییر پنهانی در ساختار قدرت آمریکا، پیامدهای بسیار جدی در عرصه جهانی داشت. تیم بایدن، عملاً بدون نظارت مستقیم او، سیاست‌هایی را پیش برد که بحران‌های جهانی را تشدید کرد.
در غزه، دولت بایدن با حمایت نظامی و سیاسی از رژیم صهیونیستی در جریان جنگ غزه که از سوی بسیاری از نهادهای بین‌المللی به‌عنوان نسل‌کشی شناخته شده است، نقش مستقیم داشت. با وجود کشتار گسترده غیرنظامیان، کاخ سفید از ارائه پاسخ‌گویی طفره رفت و حتی فروش تسلیحات آمریکایی به رژیم صهیونیستی را بدون تأیید کنگره پیگیری کرد.
در اوکراین، صدها میلیارد دلار کمک نظامی در قالب جنگ نیابتی غرب علیه روسیه هزینه شد. بسیاری از منتقدان معتقدند که این سیاست‌ها جنگ را طولانی‌تر کرد، اروپا را در خطر انداخت و منافع شرکت‌های نظامی را به صلح ترجیح داد.
در پی اظهارات تپر و تامپسون درباره ناکارآمادی بایدن، گلدبرگ پرسید: «چرا کسی در حزب دموکرات حقیقت را نگفت؟ چرا اعضای کابینه یا کنگره سکوت کردند؟»
در پاسخ به سوال گلدبرگ، تپر گفت: «منطق دموکرات‌ها این بود که بایدن تنها کسی است که ترامپ را شکست داده است. ترامپ تهدیدی برای دموکراسی است. پس بایدن هرطور که شده، باید نامزد شود و همه گفتند که فقط از روز انتخابات عبور کنیم، بعدش هرچه شد، شد.»
تلاش رسانه‌ها برای لاپوشانی توانمندی محدود بایدن
تامپسون نیز در ادامه میزگرد آتلانتیک در پاسخ به سوال گلدبرگ درباره خشم رسانه‌های حامی «دونالد ترامپ» رئیس جمهور کنونی آمریکا از «مخفی‌کاری و دفاع رسانه‌ها از بایدن» تصریح کرد: «گرچه برخی رسانه‌ها را به پنهان‌کاری متهم می‌کنند، اما مشکل بسیار پیچیده‌تر است. سن بایدن توسط رسانه‌ها در قالب تحلیل انتخاباتی پوشش داده شد و تحقیقی درباره توانایی او برای ریاست بر آمریکا صورت نگرفت. اکنون پس از پایان یافتن دوران ریاست جمهوری او، بسیاری حاضر به صحبت کردن هستند.»
گلدبرگ در ادامه با اشاره به یکی از گزارش‌های نشریه آمریکایی «وال‌استریت ژورنال» در سال ۲۰۲۲ درباره «نگرانی‌های داخلی از توانایی‌های ذهنی بایدن» گفت: «وقتی وال‌استریت ژورنال گزارشی درباره نگرانی‌های داخلی منتشر کرد، بسیاری از خبرنگاران به جای بررسی محتوا، به نویسندگان حمله کردند. در همین حال، کاخ سفید تلاش کرد بخش‌های کلیدی گزارش رابرت هِر، بازرس ویژه، را حذف کند.»
«رابرت هِر» در گزارشی بایدن را «فردی سالخورده و با حافظه ضعیف» توصیف کرده بود.
میراثی خطرناک برای آمریکا
تپر در پایان این میزگرد هشدار داد که این اتفاق ممکن است دوباره تکرار شود.
او گفت: «این اتفاق ممکن است برای هر رئیس‌جمهور دیگری که پشت درهای بسته، در برابر نظارت پاسخ‌گو نباشد، دوباره تکرار شود.»
مجری سی‌ان ان تصریح کرد: «ما باید خواستار شفافیت کامل، به‌ویژه درباره وضعیت سلامتی رؤسای جمهور باشیم. سیاستمداران دروغ می‌گویند. کاخ سفیدها دروغ می‌گویند. قدرت اعتیادآور است.»
انتهای پیام
نظرات