رضا دریاکناری، عکاس پرتره (فاین‌آرت) و هنرمند تهرانی درباره نمایشگاه «وصله‌پینه» در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: برگزاری نمایشگاه «وصله‌پینه» به دعوت موزه هنرهای معاصر اصفهان اتفاق افتاد و اولین نمایشگاهی است که خارج از تهران ارائه می‌کنم. با ۱۶ اثر به اصفهان آمده‌ام که سه مورد آن‌ها حدوداً در ابعاد ۹۰ در ۱۵۰ و مابقی آثارم ۵۰ در ۷۰ هستند.

وی با نظر به تکنیک چاپ آثار «وصله‌پینه» افزود: کارهای من چاپ جوهر روی کنواس اپسون با وارنیش (یا درکل چاپ روی بوم) است. وقتی مخاطب، آثار را از نزدیک و بدون واسطه یک نمایشگر ببیند، حسی نقاشی‌گونه دریافت می‌کند، در واقع تأکید دارم که تجربه دیداری مخاطب با نسخه فیزیکی اثر می‌تواند متفاوت‌ و بسیار غنی‌تر باشد.

پرتره‌های با رویکرد فاین‌آرت و طراحی صحنه

این عکاس با تأمل در سبک و ژانر آثارش ادامه داد: آثاری که در نمایشگاه «وصله‌پینه» ارائه کرده‌ام، می‌توان گفت پرتره با رویکرد فاین‌آرت و با طراحی صحنه است. اگر درباره خود فاین‌آرت پرسش شود، باید توضیح بدهم که در رده عکس «استیجد» قرار می‌گیرد.

دریاکناری درباره استیجد چنین تبیین کرد: استیجد را به فارسی می‌توان معادل طراحی صحنه دانست، یعنی یک فضای خاص را جلوی دوربین طراحی، چیدمان و کارگردانی می‌کنیم. عناصر این صحنه ممکن است با سوژه‌های مختلفی چیده شود. نورپردازی کارم هم دراماتیک است. تقریباً بیش‌تر آثار عکاسی من در همین محدوده که توضیح دادم، قرار می‌گیرند.

 وصله‌پینه‌ها به داستان عکس راه دارند

وی سپس با نگاه به عنوان نمایشگاه یادآور شد: اما چرا اسم نمایشگاهم را «وصله‌پینه» گذاشتم؟ در هرکدام از عکس‌هایم object یا اجزای بسیار فراوانی به‌چشم می‌آید. این تکه‌ها هرکدام به طریقی در کنار هم قرار گرفته‌اند، یعنی به صحنه یا لباس یا مثلاً بر روی سرِ سوژه عکس وصله‌پینه شده‌اند. این آثار حدود یک هفته پیش، برای اولین بار در پایتخت به نمایش درآمد، در آنجا حتی ارائه اثر به‌گونه‌ای بود که کف گالری با تکه‌های فرش ایرانی تزیین شد، این اتفاق در اصفهان رخ نداد.

این عکاس با تأمل در وصله‌پینه‌ها توضیح داد: هرکدام از عکس‌ها یا تصاویر یک داستان یا تجربه و حس را روایت می‌کنند. برای اینکه هرکدام از این پیام‌ها به‌صورت فیزیکی انتقال و به مخاطب سر نخ داده شود، از اجزای کوچک و بزرگی استفاده کرده‌ام که اگر به دیدن‌شان بیایید آن‌ها را مشاهده و درک می‌کنید، برخی از آن‌ها الهام‌یافته از صنایع‌دستی ایران است. در یک جمع‌بندی باید توضیح دهم که وصله‌پینه‌ها به کپشن یا داستان خاصی که برای هر عکس نوشته شده، منتهی می‌شود.

از شربت‌خاتون تا میراث‌بان

دریاکناری سپس خاطرنشان کرد: در تصاویر نمایشگاه «وصله‌پینه» افرادی به‌چشم می‌آیند که انسان‌های امروزی‌اند و روایتشان هم به زمانه خودمان بازمی‌گردد. بااین‌حال، به‌لحاظ بصری اجرا و ارائه من وام‌گرفته از هنر عصر رنسانس و المان‌های نقاشی ایرانی است. فضاهای نقاشی‌گونه رنسانس که با المان‌های ایرانی ترکیب کرده‌ام، از نظر مصداقی به حال‌وهوای دوره قاجاریه شبیه می‌شود، گویی در این نمایشگاه مجموعه‌ای از پرتره‌های درباری در مقابل‌مان می‌بینیم. حتی عنوان‌بندی آثار، مثلاً «شربت‌خاتون»، «نغمه‌نشین» یا «میراث‌بان» به‌نوعی یادآور القاب قاجاری و درباری است. البته ذکر نام قاجار به معنای ارجاع به گذشته یا بازآفرینی دقیق تاریخی نیست، همه آنچه گفته شد، سمبلیک‌ به‌حساب می‌آید.

چرا رنسانس؟

وی با نظر به بحث هنر رنسانس چنین شرح داد: من براساس سلیقه و علاقه شخصی تصمیم گرفتم حال‌وهوای رنسانس را با نقاشی ایرانی ترکیب کنم، اما این را هم باید در نظر داشت که دوره رنسانس جایگاه خاصی در تاریخ هنر دارد. بسیاری از هنرمندان جهان به‌خاطر مطالعه تاریخ هنر اروپا و مخصوصاً عصر رنسانس به‌بعد از زوایای مختلف تحت‌تأثیر آن قرار دارند، همچنین نمی‌توان نادیده گرفت که هنر اروپا تا حدی بر هنرهای دیگر ملل تأثیرگذار بوده است.

دریاکناری اضافه کرد: برای من خیلی جذابیت داشت که حال‌وهوا، شاخصه‌ها، نورپردازی و رنگ‌بندی هنر عصر رنسانس را به عکاسی وارد کنم. بازآفرینی نقاشی‌های اروپایی در قالب عکس همواره برایم جذاب بوده است و پیش‌تر هم چندین تجربه موفق در این زمینه داشته‌ام.

 برای هنر عکس سرزمینم

وی تأکید کرد: برای من در جایگاه یک هنرمند ایرانی بسیار اهمیت داشت که برای هنر سرزمینم کاری انجام دهم، خصوصاً اینکه من ندیده بودم که عکاسان ایرانی به این قلمرو مشخص وارد شوند یا اثر ویژه‌ای خلق کنند. بازدید از آثار «وصله‌پینه» سواد بصری یا هنری به‌خصوصی نیاز ندارد و از عموم مردم برای تماشای آن‌ها دعوت می‌کنم.

این عکاس افزود: سعی کرده‌ام به آثارم از جنبه‌های مختلف عمق ببخشم که برای مخاطب حرفه‌ای جذابیت داشته باشد، اما به این معنا نیست که عامه مردم نتوانند از این آثار لذت ببرند، هرکس به سهم خود می‌تواند دریافت و برداشت خاصی داشته باشد. هدفم این بود که فارغ از بحث مفهوم، یک فضای بصری جذاب و دل‌نشین خلق کنم، حتی تلاش کردم از یک جنبه دکوراتیو هم برخوردار باشند.

هر عکس در میانه آشوب

به گزارش ایسنا، نمایشگاه عکس «وصله‌پینه» تا روز ۳۰ خرداد ۱۴۰۴ شمسی همه‌روزه در دو بازه زمانی ۹ تا ۱۳ و ۱۶ تا ۲۰ در موزه هنرهای معاصر اصفهان از تماشاگران استقبال می‌کند. رضا دریاکناری، عکاس پرتره (فاین‌آرت)، در بیانیه نمایشگاه «وصله‌پینه» چنین نوشته است: «در نمایشگاه «وصله‌پینه»، هویت به‌عنوان مفهومی چندلایه بازخوانی می‌شود. مجموعه‌ای از پرتره‌هایی که با صحنه‌پردازی و پوشش‌های آگاهانه، شکاف‌ها، تضادها و اتصال‌های درونی انسان را به‌تصویر می‌کشند. این وصله‌ها، استعاره‌ای هستند از تلاش بشر برای ساختن معنا در جهانی پُر از ناهمگونی. هر عکس، لحظه‌ای‌ است از مواجهه‌ فرد با جهان بیرونی و بازتاب درونی آن. وصله‌پینه نه‌فقط یک ترکیب، که نوعی بازسازی و بازتعریف است؛ تجسمی از ترمیم و تداوم، در میانه‌ آشوب.»

انتهای پیام