به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران جهاد دانشگاهی؛ در این پژوهش اثربخشی دو روش متداول خشک‌کردن انجمادی (Freeze-Drying) و خشک‌کردن معمولی برای نگهداری میکروارگانیسم‌ها روی سواب‌های داکرون مورد ارزیابی قرار گرفت.

در این تحقیق، پنج گونه باکتری مرجع شامل Lacticaseibacillus casei، Bacillus subtilis، Salmonella enterica، Staphylococcus aureus و Streptococcus mutans انتخاب شدند و میزان بقای آن‌ها تحت هر دو روش خشک‌سازی در بازه‌های زمانی سه ماهه و یک‌ساله مورد بررسی شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو روش تا سه ماه توانستند بقای بالایی برای تمام گونه‌های مورد بررسی فراهم کنند. اما در دوره نگهداری یک‌ساله، تنها دو گونه Bacillus subtilis و Lacticaseibacillus casei زنده ماندند و از میان آن‌ها، فقط L. casei در روش خشک‌کردن انجمادی به طور مؤثر بازیابی شد.

این مطالعه نشان می‌دهد در شرایط نگهداری کوتاه‌مدت، هر دو روش عملکرد قابل قبولی دارند، اما برای نگهداری بلندمدت، انتخاب روش مناسب وابسته به نوع باکتری است و خشک‌کردن انجمادی در برخی موارد برتری دارد.

همچنین محققان تأکید کرده‌اند که اگرچه خشک‌کردن معمولی به دلیل سادگی و هزینه پایین‌تر، گزینه‌ای مناسب برای نگهداری کوتاه‌مدت نمونه‌ها است، اما برای ذخیره‌سازی بلندمدت، انتخاب روش مناسب باید با در نظر گرفتن ویژگی‌های خاص هر باکتری انجام شود.

نتایج این مقاله که در مجله بین‌المللی Microbiology, Metabolites and Biotechnology منتشر شده و می‌تواند به عنوان راهنمایی علمی برای مراکز تحقیقاتی، آزمایشگاهی و صنعتی در بهینه‌سازی روش‌های نگهداری میکروارگانیسم‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

انتهای پیام