حامد امیری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: در روزگار پرچالش ما، کمتر مفهومی به‌اندازه‌ی «وفاق ملی» اهمیت و ضرورت دارد. وفاق ملی نه یک آرمان انتزاعی، بلکه یک نیاز حیاتی برای حیات اجتماعی، ثبات سیاسی و توسعه‌ی پایدار کشور است.

وی خاطرنشان کرد: وقتی جامعه‌ای دچار تنش‌های درونی، واگرایی اجتماعی، گسست بین نسل‌ها یا فاصله‌ی میان حاکمیت و مردم می‌شود، دیگر نمی‌توان از کارآمدی سیاست، اثربخشی اصلاحات یا حتی دوام امنیت سخن گفت. تجربه‌ی کشورهای مختلف، به‌ویژه در جهان امروز، نشان داده است که بدون وفاق، ظرفیت‌های داخلی نیز علیه یکدیگر عمل می‌کنند، نه در کنار هم.

وفاق ملی، یعنی توافق عمومی بر سر اصول بنیادین یک زندگی جمعی

رئیس دانشگاه اضافه کرد: یعنی جامعه با وجود تنوع، تفاوت و تکثر، بر سر برخی ارزش‌ها، قواعد و اهداف کلان به اشتراک می‌رسد. وفاق، نه حذف صداهاست، نه یکدست‌سازی جامعه؛ بلکه پذیرش صدای دیگران در یک چارچوب منصفانه و عادلانه است.

امیری بیان کرد: ایران امروز با چالش‌هایی نظیر فشارهای بین‌المللی، مسائل اقتصادی، کاهش سرمایه اجتماعی، و چندگانگی فرهنگی روبرو است. در چنین شرایطی، وحدت صوری و دستوری جوابگو نیست؛ باید وحدتی عمیق و درونی شکل گیرد، مبتنی بر مشارکت، رضایت و اعتماد است.

وی ادامه داد: هیچ طرح کلان، هیچ اصلاح ساختاری و هیچ سیاست‌گذاری بلندمدتی در بستر شکاف‌های اجتماعی دوام نخواهد داشت. وفاق، زیرساخت نرم توسعه است؛ آن چیزی که سرمایه‌گذاری، تولید، آموزش و امید را ممکن می‌سازد.

رئیس دانشگاه پیام نور مرکز بروجرد تصریح کرد: اعتماد مردم، بزرگ‌ترین سرمایه‌ی ملی و وفاق، راه بازسازی این سرمایه است. اگر مردم احساس کنند که در تصمیم‌گیری‌ها سهم دارند، اگر نقدشان شنیده شود و کرامت‌شان محفوظ باشد، آن‌گاه دوباره نه فقط برای خود، بلکه برای ایران خواهند ایستاد.

امیری با اشاره به اینکه حال  چگونه وفاق ملی محقق می‌شود؟، افزود: تحقق وفاق، فرایندی تدریجی، پرهزینه و البته ضروری است که برخی از مهم‌ترین پیش‌نیازهای آن شامل؛ شفافیت و صداقت حاکمیت با مردم، پذیرش تکثر و تنوع در جامعه، عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه فرصت‌ها، نقش‌آفرینی نخبگان، رسانه‌ها و جامعه مدنی و پایبندی به قانون، اصول عقلانیت و منافع بلندمدت ملی است.

وی تصریح کرد: وفاق بدون صداقت امکان‌پذیر نیست، پنهان‌کاری و حذف اطلاعات، اعتماد را می‌سوزاند و جامعه ایرانی متکثر قومی، مذهبی، نسلی و فکری است. وفاق زمانی رخ می‌دهد که این تنوع، تهدید تلقی نشود، بلکه فرصت دیده شود.

این رئیس دانشگاه یادآور دشد:  وفاق ملی بر دوش عدالت استوار می‌شود. شکاف طبقاتی، تبعیض در فرصت‌ها و نابرابری‌های سیستماتیک، زمینه‌ساز گسست و واگرایی‌ هستند و وفاق نیاز به میانجی‌گری دارد. نخبگان، دانشگاهیان، رسانه‌ها و نهادهای مدنی باید بسترساز گفت‌وگو باشند و دامن‌زننده به دوگانگی‌ها نباشند.

امیری با بیان اینکه هیچ وفاقی بدون چارچوب قانونی و تعهد به منافع ملی شکل نمی‌گیرد، اظهار کرد:  وفاق ملی، تنها یک خواست زیباشناختی یا اخلاقی نیست؛ یک ضرورت راهبردی است. اگر وفاق شکل نگیرد، اصلاحات سیاسی ناکام می‌مانند، توسعه اقتصادی متوقف می‌شود و انسجام اجتماعی از هم می‌پاشد.

وی خاطرنشان کرد: جامعه‌ی امروز ما، بیش از هر زمان دیگری به هم‌شنوی، مدارا، صداقت، عدالت و گفت‌وگو نیاز دارد و  آینده‌ای روشن تنها زمانی محقق می‌شود که همه‌ ما از حاکمان تا مردم، از نخبگان تا رسانه‌ها باور کنیم که هیچ ملتی بدون وفاق، به سرافرازی نخواهد رسید.

انتهای پیام