محدثه کشاورز محمدی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: جنگ تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر روی روان و رفتار افراد، به‌ویژه کودکان برجای می‌گذارد، اما اینکه با چه ادبیاتی با کودکان درباره اتفاقات اخیر صحبت کنیم، موضوعی است که خانواده‌ها باید به آن توجه ویژه داشته باشند.

وی با بیان اینکه کودکان در شرایط بحرانی نیاز به حمایت عاطفی و روانی دارند، افزود: جنگ می‌تواند تأثیرات عمیق و متنوعی بر روان کودکان داشته باشد؛ بسیاری از کودکان در زمان جنگ شاهد خشونت، استرس و تنش‌های عاطفی بین والدین و اطرافیان خود هستند که این تجربیات می‌توانند باعث بروز اختلالات اضطرابی، افسردگی و حتی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود.

این روانشناس کودک و نوجوان تصریح کرد: کودکی که به دلیل ناآگاهی والدین در شرایط کنونی احساس ناامنی، ترس و تنهایی می‌کند، در آینده نیز از توانایی‌های اجتماعی و عاطفی قابلی برخوردار نخواهد بود و درنتیجه در نوع رفتار و تحصیل دچار اختلال خواهد شد.

کشاورز محمدی با بیان اینکه نقش والدین و مربیان در شرایط بحرانی به‌خصوص جنگ اهمیت قابل‌توجهی بر سلامت روان دارد، تصریح کرد: اولین قدم برای والدین در این شرایط این است که فضای امن و حمایتی برای کودکان خود فراهم کنند. آن‌ها باید به احساسات کودکان گوش دهند و به آن‌ها اجازه دهند تا احساسات خود را بیان کنند.

وی ادامه داد: در این  شرایط خانواده‌ها باید زمان بیشتری برای کودکان خود بگذارند و با بازی‌درمانی و قصه‌سرایی فکر کودک را نسبت به مسائل جنگ منحرف کنند. 

این روانشناس کودک و نوجوان افزود: بازی‌درمانی یکی از مؤثرترین روش‌ها برای کمک به کودکان در پردازش تجربیات دشوار و تلخ است، از طریق بازی، کودکان می‌توانند احساسات خود را بیان کنند و با آن‌ها کنار بیایند. بازی به کودکان اجازه می‌دهد، تا از طریق آن تجربیات خود را بیان کنند و درنتیجه با توجه به خاصیت ذهنی‌ که کودکان دارند، چالش‌های خود را بازسازی کنند.

وی افزود: جنگ در این روزها به ما یادآوری کرد که آموزش‌های اجتماعی و عاطفی تا چه اندازه مفید هستند. این آموزش‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های اجتماعی لازم  مانند همدلی، کمک به دیگران، ایجاد ارتباط مؤثر و مدیریت احساسات را یاد بگیرند.

آیا باید به کودکان درباره جنگ توضیح داده شود یا خیر؟

کشاورز محمدی در پاسخ به این سؤال که آیا باید به کودکان درباره جنگ توضیح داده شود یا خیر، گفت: کودکان باید یک آگاهی از وضعیت داشته باشند اما تأکید می‌کنم که ادبیات صحبت در رابطه با جنگ، باید به شیوه‌ای مناسب با سن آن‌ها باشد. والدین باید اطلاعاتی را که ارائه می‌دهند، متناسب با سن و درک کودک تنظیم کنند. آن‌ها باید به سؤالات کودکان پاسخ دهند اما نباید جزئیات ترسناکی از جنگ را برایشان مطرح کنند. 

وی ادامه داد: هدف از آگاهی بخشی کودکان این است که آن‌ها احساس امنیت کنند و بدانند که بزرگ‌ترها در کنار آن‌ها هستند. در این روزها شاهدم برخی خانواده‌ها فارغ از تبعاتی که ترس از جنگ در روان کودک دارد، از این موضوع برای رسیدن به اهداف خود سوءاستفاده می‌کنند مثلاً در پاسخ به نیاز کودک خود در رفتن به پارک، به کودک می‌گویند اگر بیرون برویم دشمن موشک پرتاب می‌کند و یا ادبیاتی این‌چنینی که واقعاً سلامت روان کودک را به خطر می‌اندازد.

این روانشناس در پاسخ به این سؤال که آیا نشانه‌هایی وجود دارد که والدین متوجه شوند که کودکشان تحت تأثیر اخبار منفی جنگ قرار گرفته، افزود: والدین باید این روزها به تغییرات رفتاری کودکان خود توجه کنند. نشانه‌هایی مانند خواب‌گردی، شب‌ادراری، کاهش اشتها، افزایش خشم یا تنش و انزوا می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که کودک تحت تأثیر اخبار منفی جنگ قرار  گرفته‌اند.

وی بیان کرد: توصیه دارم در این روزها والدین ارتباط بیشتری با کودک خود برقرار کنند و احساسات آن‌ها را جدی بگیرند. آن‌ها باید بدانند که احساس ترس یا نگرانی طبیعی است و مهم است که این احساسات را با خانواده خود به اشتراک بگذارند. رفتار با کودکان در زمان جنگ نیازمند حساسیت، صبر و آگاهی است.

کشاورز محمدی در پایان گفت: والدین باید تلاش کنند تا فضایی امن برای بیان احساسات فراهم کنند و از تکنیک‌های مؤثر برای کمک به کودکان بهره ببرند. با حمایت جامعه و آموزش مهارت‌های اجتماعی و عاطفی، می‌توان امید داشت که کودکان بتوانند از این بحران‌ها عبور کرده و به ذهنیت آرام خود بازگردند.

انتهای پیام