سید سعید ذوالنوری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به سابقه طولانی ساخت سازهای سنتی بویژه تنبور در کرمانشاه، اظهار کرد: کرمانشاه قطب تولید ساز تنبور در ایران است، اما بخشی از تنبورهایی که در استان ساخته می‌شود کیفیت لازم را ندارد. 

وی افزود: در سالهای گذشته روستای فش به عنوان روستای ملی سازهای سنتی در ایران به ثبت رسید، اما بسیاری از افرادی که در این روستا به کار تولید تنبور می‌پردازند، آموزش‌های لازم را در این زمینه ندیده‌اند. 

این پیشکسوت ساخت تنبور اضافه کرد: به عنوان هنرمندی که سالهاست در بحث ساخت تنبور فعالیت می‌کنم، اولین گلایه و شکایتم از میراث فرهنگی استان است، چرا که در این زمینه کاری انجام نمی‌دهد. البته برای اینکه کیفیت تنبورهای تولیدی در این روستا افزایش پیدا کند، دو دوره آموزشی را برای تولیدکنندگان برگزار کردم، اما در نهایت دوباره به همان شیوه قبل ادامه دادند. 

ذوالنوری افزود: افرادی که در این روستا به کار تولید تنبور مشغول هستند، برای اینکه به درآمد بیشتری برسند، بصورت انبوه تنبورهایی را تولید می‌کنند که براساس الگو و قالب صحیح ساخته نمی‌شود، در حالی که اگر پنج تنبور استاندارد تولید کنند، می‌تواند به اندازه ۱۰۰ تنبوری که تولید می‌کنند، برایشان درآمد داشته باشد. 

وی با بیان اینکه بهترین چوب برای تولید تنبور چوب توت است، تصریح کرد: متاسفانه برخی افرادی که فاقد اطلاعات درست در مورد ساخت سازهای سنتی هستند، اقدام به قطع درختان ۵۰۰ ساله توت می‌کنند تا تنبورهای بی‌کیفیت بسازند. این اقدام باعث می‌شود تا به مرور شاهد ریشه کن شدن درختان کهنسال توت در سراسر کشور باشیم و آسیبی جبران‌ناپذیر هم به طبیعت وارد شود. 

این پیشکسوت ساخت تنبور که نزدیک به ۵۰ سال است در این حرفه فعالیت می‌کند، با بیان اینکه نه تنها در روستای فش بلکه در سراسر کشور در بحث ساخت سازهای سنتی در سطح پایینی فعالیت می‌کنیم، افزود: به نظر می‌رسد برای حل این مشکل باید یک اقدام اساسی انجام داد. راه‌اندازی آکادمی ساخت سازهای سنتی می‌تواند در این خصوص کارساز باشد تا کسانی که در این حرفه مشغول به کار هستند در این آکادمی به شکل حرفه‌ای آموزش ببینند. 

ذوالنوری تاکید کرد: باید زمینه و بستری فراهم شود که اگر کسی می‌خواهد وارد این حرفه شود، پس از گذراندن دوره‌های تخصصی و برگزاری آزمون موفق به کسب تاییدیه شود و سپس کارش را شروع کند. 

انتهای پیام