به گزارش ایسنا، «سید محمدرضا سجادی» سفیر ایران در دانمارک در نامه‌ای به «مگنوس هونیک» وزیر محیط زیست دانمارک در مورد آثار زیست محیطی تجاوز و حملات رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران هشدار داد.
متن این نامه به شرح زیر است:
در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵، اسرائیل حمله‌ای گسترده و بی‌دلیل به ایران، از جمله حمله به تأسیسات هسته‌ای، انجام داد. پس از آن، ایالات متحده در ۲۲ ژوئن ۲۰۲۵ به سه سایت هسته‌ای ایران - فردو، نطنز و اصفهان - حمله کرد.
این اقدامات نقض آشکار قوانین بین‌المللی، به ویژه ماده ۲(۴) منشور سازمان ملل متحد است و خطرات جدی برای ایمنی هسته‌ای و ثبات منطقه‌ای ایجاد می‌کند. هدف قرار دادن عمدی تأسیسات هسته‌ای، اقدامی بی‌ملاحظه است که می‌تواند پیامدهای فاجعه‌بار زیست‌محیطی و انسانی داشته باشد. خطر نشت مواد رادیواکتیو وجود داشته و هنوز هم وجود دارد که می‌تواند نه تنها غیرنظامیان ایرانی، بلکه جمعیت‌های سراسر منطقه را نیز تهدید کند و پیامدهای بلندمدت بهداشتی و زیست‌محیطی داشته باشد. علاوه بر خطر آلودگی رادیواکتیو، حملات موشکی به انبارهای نفت ری و کن تقریباً ۱۹.۵ میلیون لیتر سوخت را نابود کرد و ۴۷۰۰۰ تن گازهای گلخانه‌ای و بیش از ۵۷۸ میلیون کیلوگرم آلاینده‌های خطرناک هوا را در جو تهران آزاد کرد. افزایش ناگهانی انتشار گازهای گلخانه‌ای باعث هشدارهای اضطراری کیفیت هوا در چندین استان شد و خطرات شدیدی را برای سلامت عمومی و محیط زیست ایجاد کرد. این حملات همچنین خسارات شدیدی را در سایر نقاط کشور وارد کرد. در شهرستان کنگان، حمله به پالایشگاه فاز ۱۴ پارس جنوبی منجر به احتراق ۵.۵ میلیون متر مکعب گاز، انتشار ۱۲۰۰۰ تن گاز گلخانه‌ای اضافی و ۴۳۷۰۰۰ کیلوگرم آلاینده شد. این حملات باعث افزایش قابل توجه ذرات معلق، کربن سیاه و اکسیدهای نیتروژن شده و کیفیت هوا را بدتر کرده و هشدارهای بهداشتی را در چندین منطقه به دنبال داشته است. فراتر از آلودگی هوا، آلودگی آب‌های سطحی و زیرزمینی، تخریب خاک و اختلال در اکوسیستم‌ها ناشی از نشت فاضلاب صنعتی، تخلیه فاضلاب شهری و آلودگی ناشی از سر و صدا، ارتعاش، تشعشعات و گرما بوده است که همگی ناشی از این حملات هستند. این تهدیدات ترکیبی، سلامت انسان، حیات وحش و گیاهان را به خطر می‌اندازد و خطرات بلندمدت زیست‌محیطی و بهداشت عمومی را ایجاد می‌کند.
تاریخچه حمله غیرقانونی اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای به خوبی مستند شده است: از حمله به رآکتور اوسیراک عراق در سال ۱۹۸۱ و بمباران رآکتور سوریه در سال ۲۰۰۷ گرفته تا عملیات مخفیانه اسرائیل و آمریکا علیه برنامه هسته‌ای ایران در سال ۲۰۱۰ و حملات اخیر به تأسیسات تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در ایران. هر یک از این اقدامات تبعات نگران‌کننده‌ای دارد. سکوت کشورهای غربی، از جمله دانمارک، در مواجهه با چنین نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حاکمیت کشورها، عمیقاً نگران‌کننده است. این بی‌عملی نشان‌دهنده یک استاندارد دوگانه است: در حالی که دولت‌های غربی آشکارا از نظم مبتنی بر قانون حمایت می‌کنند، اکراه آنها برای پاسخگو دانستن اسرائیل به معنای تأیید ضمنی کمپین‌های تهاجمی آن است. لفاظی در مورد خویشتن‌داری و اصول بشردوستانه وقتی با پیامدهای ملموس همراه نباشد، پوچ به نظر می‌رسد. این بی‌عملی اعتبار چارچوب‌های قانونی بین‌المللی را از بین می‌برد و چرخه‌های خشونت را تداوم می‌بخشد. اگر غرب واقعاً به اصولی که ادعا می‌کند - احترام به حاکمیت، حقوق بشردوستانه و ثبات منطقه‌ای - پایبند است، باید سیاست‌های خود را با اظهاراتش، از جمله در مورد اسرائیل، هماهنگ کند.
دانمارک خود را به عنوان مدافع سرسخت حقوق بین‌الملل معرفی کرده و در مباحث مربوط به گرینلند، اوکراین و غرب آسیا بر این اصل تأکید دارد. به عنوان عضو تازه انتخاب شده شورای امنیت سازمان ملل، این کشور تعهد بیشتری برای رعایت این استانداردها - از جمله حقوق بشردوستانه و حقوق بشر - دارد. با این حال، در مواجهه با نقض‌های سیستماتیک اسرائیل، اقدامات دانمارک ناکافی بوده است. با توجه به خطرات شناخته‌شده جهانی حمله به تأسیسات هسته‌ای - از جمله خطر آلودگی گسترده رادیواکتیو - و مسئولیت جمعی ملت‌ها برای جلوگیری از تخریب محیط زیست، از شما می‌خواهم که اقدامات اسرائیل را علناً محکوم کنید. پیامدهای بالقوه آن برای مردم ایران و منطقه، مستلزم رد صریح این تجاوز بی‌ملاحظه و تعهد قاطع به پاسخگویی است.
انتهای پیام
نظرات