به گزارش ایسنا، ربکا هریسون، استاد سابق دانشگاه آزاد انگلیس، گفته است که شدت کاهش امنیت شغلی در دانشگاه‌ها "نگران‌کننده" است و اضافه کرده که مؤسسات آموزش عالی درباره میزان واقعی این تعدیل‌ها شفاف عمل نکرده‌اند.

هریسون، به همراه دیوید هاروی، خزانه‌دار سابق اتحادیه دانشگاه‌ها و دانشکده‌های انگلستان (UCU)، پس از انجام یک نظرسنجی از ۳۴۹ نفر از کارکنان دانشگاهی در ۹۷ مؤسسه آموزش عالی، تخمین زده‌اند که آمار رسمی منتشرشده درباره تعدیل‌ها در این بخش، به‌شدت کمتر از واقعیت است.

این گزارش برآورد می‌کند که در حالی که ۸,۹۰۰ نفر در ۱۶۵ موسسه آموزش عالی درگیر یا قربانی اخراج‌های اجباری شده‌اند، حدود ۱۱,۵۰۰ نفر دیگر تحت تأثیر «اخراج‌های پشت‌پرده» قرار گرفته‌اند. این موارد شامل استعفای داوطلبانه همراه با مزایا، توقف روند استخدام، تمدید نشدن قراردادهای کوتاه‌مدت و سیاست‌های اخراج و استخدام مجدد می‌شود.

این آمار از برآوردهای قبلی فراتر می‌رود؛ به‌طوری که اتحادیه UCU در اوایل امسال پیش‌بینی کرده بود که تا پایان سال تحصیلی جاری، ۱۰ هزار نفر از کارکنان ممکن است این بخش را ترک کنند.

در این نظرسنجی، ۸۶ نفر گزارش داده‌اند که دانشگاه آنها اقدام به انجماد استخدام کرده و ۷۸ نفر از تمدید نشدن برخی از قراردادهای کوتاه‌مدت خبر داده‌اند.

پژوهشگران می‌گویند این تعدیل‌ها تأثیرات گسترده‌ای بر کیفیت آموزش، تحقیق و آزادی علمی گذاشته‌اند. این نظرسنجی نشان می‌دهد ۲۱ درصد از شرکت‌کنندگان ادعا کرده‌اند که انتخاب افراد برای اخراج، با انگیزه‌ی انتقام از فعالیت‌های اتحادیه‌ای بوده و ۳۶ درصد احساس کرده‌اند که افراد منتقد مدیریت، به‌طور عمدی هدف قرار گرفته‌اند. همچنین ۳۶ درصد دیگر گفته‌اند که پس از اخراج‌ها، آزادی علمی دچار خدشه شده است.

یکی از افراد شرکت‌کننده در گزارش گفته است: مثل این بود که شاهد تولد فاشیسم باشیم، زیرا همکارانی که برای اخراج هدف قرار گرفته بودند، عمدتا از دیگران جدا و منزوی شده بودند.

هریسون اینطور استدلال می‌کند که موقتی‌سازی نیروی کار در این بخش — یعنی گرایش به قراردادهای کوتاه‌مدت به‌دلیل کمبود فرصت‌های شغلی — آزادی علمی را نیز تحت‌تأثیر قرار داده است، زیرا پژوهشگران نمی‌خواهند بحث‌برانگیز یا منتقد مدیریت به‌نظر برسند، چرا که همیشه باید دنبال موقعیت شغلی بعدی باشند.

هاروی، استاد سابق دانشگاه لستر نیز هشدار داد که قراردادهایی که بین بانک‌ها و دانشگاه‌ها بسته می‌شود، می‌تواند تا دهه‌ها (در بعضی موارد تا ۵۰ سال) بر وضعیت مالی دانشگاه‌ها تأثیر بگذارد و بحران مالی این بخش را طولانی‌تر کند. او همچنین تأکید کرد که این قراردادها معمولاً بسیار محرمانه هستند.

به‌طور کلی، این نظرسنجی نشان می‌دهد ۹۱ درصد از کارکنان شاهد بدتر شدن شرایط کاری خود بوده‌اند، از جمله کاهش همدلی در محیط کار و افت روحیه پس از اخراج‌ها. همچنین ۹۰ درصد از آن‌ها بروز اضطراب، استرس، افسردگی یا سایر مشکلات سلامت روان را به‌عنوان پیامد فرآیندهای اخراج ذکر کرده‌اند.

انتهای پیام