مردمان شیفته‌ی اهل بیت(ع) در بافق، هر ساله با شوری وصف‌ناپذیر به استقبال ایام محرم و صفر می‌روند و بی‌اعتنا به گرمای سوزان یا سرمای زمستان این خطه، دل در گروی عزای حسین(ع) دارند.

آیین‌های عزاداری این دیار نیز با وجود تفاوت‌های ظاهری با دیگر مناطق، همگی بر محور همدلی با نهضت عاشورا و هم‌نوایی با مصائب کربلا می‌چرخند.

در روزهایی که داغی آفتاب بر تن زمین می‌نشیند، بانوان هنرمند بافقی با دستانی سرشار از عشق، برگ‌های نخل را به هم می‌تابند و بادبزن‌هایی می‌سازند که روایتگر ارادت‌شان به سیدالشهدا(ع) و هدیه‌ای خنک برای زائران مسیر نور است.

در بافق، عشق به اهل بیت نه فصلی می‌شناسد و نه مرزی؛ چه زمستان باشد و چه تابستان؛ دل‌های مردم این خطه با تپش عزای حسین(ع) می‌تپد و حالا، در آستانه‌ی اربعین، شور دیگری در دل‌هاست؛ شور خدمت، محبت و نذر بی‌منت.

زندگی مدرن شاید از کاربرد دست‌بافته‌ها کاسته باشد اما در این ایام، برگ‌های نخل، جان می‌گیرند و بادبزن می‌شوند تا زائران در گرمای مسیر، نسیمی از آرامش را تجربه کنند.

حدود ۶۰ بانوی هنرمند بافقی با عشق به سیدالشهدا(ع) و امید برآورده شدن حاجاتشان، برگ‌های نخل را درهم می‌تابند و بادبزن‌های دستی می‌بافند تا وسیله‌ی آرامش زائران مسیر نور باشند؛ هدیه‌ای از دل برای دل.

معصومه ابراهیمی از بانوان فعال و پیشکسوت در این نذر بزرگ، می‌گوید: هوای کربلا گرم است، به همین دلیل هر سال به عشق امام حسین(ع)، بادبزن‌هایی می‌بافیم و آن‌ها را به زائران و موکب‌ها تقدیم می‌کنیم.

به گفته‌ی وی، امسال مشارکت گسترده‌تری از سوی محله‌های مختلف بافق در این رابطه انجام شده و تاکنون بیش از ۱۰۰ هزار بادبزن به موکب‌های اربعینی ارسال شده است.

ابراهیمی با بیان این که هر روز نزدیک به ۳۰۰ بادبزن بافته می‌شود، از توزیع افزون بر سه هزار بادبزن نیز بین موکب‌های شهری برای زائران پیاده خبر می‌دهد و ابراز امیدواری می‌کند که این خدمت، در سال‌های آینده نیز با قوت و شور بیشتر ادامه پیدا کند.

حصیربافی، هنری است که ریشه در باورهای مردم بافق دارد؛ نه ‌تنها در دل نخلستان‌ها که در دل‌های با محبت این بانوان هم جاری است؛ هنر عاشقانه‌ای که با فرهنگ و باورهای این خطه کویری خو گرفته و در اوایل دهه ۹۰ در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است.

انتهای پیام