در فصل بیست‌وپنجم لیگ‌برتر فوتبال مردان باشگاه‌های ایران، تاریخ دوباره تکرار نمی‌شود، بلکه بازنویسی خواهد شد. دو تیم ریشه‌دار اصفهان(سپاهان و ذوب‌آهن) دوباره در حساس‌ترین موقعیت‌ها مقابل دو غول سنتی پایتخت (پرسپولیس و استقلال) قرار می‌گیرند؛ چهار تیمی که اعتبار فوتبال خلیج‌فارس ایران محسوب می‌شوند و به‌تنهایی در همه ادوار لیگ‌برتر حضور داشته‌اند.
این تقابل‌ها فقط نبردهای فوتبالی نیستند، بلکه رویارویی چهار تیم از پرافتخارترین، قدیمی‌ترین و مدعی‌ترین باشگاه‌های لیگ برتر است. نبردهایی که تاریخ لیگ‌برتر را ساخته‌اند، قهرمان را معرفی و حتی سرنوشت فوتبال را عوض کرده‌اند.
بازی‌های سپاهان و ذوب‌آهن مقابل پرسپولیس و استقلال همیشه در جدول قهرمانی اثرگذار بوده‌اند؛ تقابل‌های سپاهان و پرسپولیس و ذوب‌آهن و استقلال فقط بازی نیستند، بلکه تقابل هویت‌اند.
در این میان، تقابل سپاهان و ذوب‌آهن با تیم‌های پایتخت هم با نظمی عجیب در جدول پخش شده است؛ ذوب‌آهن در هفته دوم با استقلال و هفته هشتم با پرسپولیس روبه‌رو می‌شود، در حالی‌که سپاهان همین دو تیم را در هفته دوم(پرسپولیس) و هفته دهم(استقلال) پیش‌رو دارد. چهار جنگِ بزرگ در چهار هفته و چهار هفته‌ای که می‌تواند معادلات قهرمانی را هم تعیین کند.
در لیگ‌برتر فوتبال ایران، مصاف تیم‌های اصفهانی با دوقطب سنتی پایتخت، فقط بازی‌های معمول فصل نیست؛ صحنه نبردی است برای اثبات، رقابت و ایستادن مقابل نگاهی که سال‌ها است از بالا به فوتبال شهرستانی خیره شده است.
از همان سال‌های ابتدایی لیگ‌برتر سپاهان با مدیریت منسجم و سرمایه‌گذاری ساختاری، پرچم‌دار شورش علیه انحصار تهرانی‌ها شد؛ تیمی که قهرمانی را از دل پایتخت بیرون کشید و «لیگ‌برتر» را به معنای واقعی کلمه ملی کرد. در تمام این سال‌ها، تقابل‌های سپاهان با پرسپولیس و استقلال، همیشه بوی فینال می‌داده است؛ حتی اگر هفته دوم لیگ یا هفته پایانی بوده باشد.
در سوی دیگر ذوب‌آهن، تیم آرام‌تر و کم‌حاشیه‌تری بوده که با هویتی صنعتی و فوتبالی عقل‌گرا، بارها پایتخت‌نشین‌ها را در سخت‌ترین شرایط به زانو درآورده است. این بازی برای ذوب‌آهن، فرصتی برای فرار از سایه سپاهان است.
این فصل چهار صحنه متفاوت در چهار هفته جدا از هم، اما همه با یک مضمون تکراری: «برابرتر از همیشه» به اجرا درمی‌آید. سپاهان و ذوب‌آهن هر دو مقابل دو غول تهرانی قرار می‌گیرند؛ مسابقاتی که نه‌فقط در جدول امتیازات اثرگذار هستند، بلکه در حافظه تاریخی فوتبال ایران هم ردپای پررنگی می‌گذارند.
چنین مصاف‌هایی معمولاً چیزی فراتر از تاکتیک و ترکیب بوده و میدان‌هایی برای نمایش فلسفه تیم‌سازی، میزان اعتماد به بازیکن بومی، قدرت مدیریت در پشت‌صحنه و البته روحیه جنگندگی در برابر قدرت‌های رسانه‌ای و داوری پایتخت هستند.
امسال هم این تقابل‌ها، فقط نبرد برای سه امتیاز نیست؛ مسابقه‌ای برای حفظ جایگاه، برای ادامه رقابت بر سر قهرمانی و شاید مهم‌تر از همه، برای تثبیت دوباره جایگاه اصفهان به‌عنوان «پایتخت فوتبال ایران» است.
در لیگ‌برتر ایران، تعداد تیم‌هایی که واقعاً قهرمانی را نفس کشیده‌اند، انگشت‌شمار هستند و از بین همه آن‌ها، نمایندگان پایتخت و نصف‌جهان همیشه در این نبردها حضور داشته‌اند و زمانی‌که پای تاریخ در میان است، هیچ سوتی بی‌اهمیت نیست و هیچ امتیازی هم «عادی» به‌حساب نمی‌آید.
اصفهان و تهران؛ در این فصل نه‌تنها هم‌مسیر که رقبای سرنوشت‌ساز هم‌دیگر نیز خواهند بود و این فقط فوتبال نیست؛ بلکه این ادامه تاریخ است.
انتهای پیام
نظرات