به گزارش ایسنا، یکی از وزرای کابینه کر استارمر، نخست وزیر انگلیس به تایمز گفت: او می‌داند که فقط یک بار می‌شود این کار را انجام داد، بنابراین می‌خواست آن را در زمانی که برای زندگی فلسطینی‌ها تفاوت ایجاد کند، عملی کند. عامل دوم ژئوپلیتیک بود، زیرا استارمر تشخیص داد که بدون حمایت صریح ایالات متحده، ائتلافی از کشورهای عضو گروه ۷ و کشورهای عربی اعمال حداکثر فشار بر اسرائیل ممکن نیست. عامل سوم - و کاتالیزور - رئیس جمهور فرانسه ماکرون بود که در ۲۴ ژوئیه اعلام کرد که فرانسه اولین کشور عضو گروه ۷ خواهد بود که فلسطین را به رسمیت می‌شناسد.

با این حال اعلام او زودتر از زمانی که دفتر نخست‌وزیری پیش‌بینی کرده بود، انجام شد. منبع کابینه می‌گوید: کاری که ماکرون انجام داد این بود که این موضوع را به اوج رساند. تعداد قابل توجهی از وزرا پرسیدند: «ما قرار نیست در این مورد تحت رهبری فرانسه باشیم، این درست است؟»

صرف نظر از این، کابینه انگلیس از واکنش بین‌المللی دلگرم شده است.

در حالی که استارمر ارزیابی نهایی را قبل از اجلاس سازمان ملل انجام خواهد داد، اجماع بین وزرا این است که به رسمیت شناختن کشور فلسطین اکنون یک نتیجه قطعی است.

انتهای پیام