به گزارش ایسنا، به نقل از فایننشال تایمز، کنسرسیوم N8 شامل دانشگاه‌های پژوهش‌محور شمال انگلستان از جمله دورهام، لنکستر، منچستر و نیوکاسل، مذاکراتی را برای به‌اشتراک‌گذاری منابع، استادان و تجربیات برتر آغاز کرده است.

پروفسور نایجل هارکنس از دانشگاه نیوکاسل می‌گوید این همکاری می‌تواند از تبادل ایده‌های آموزشی، مانند استفاده از هوش مصنوعی در یادگیری زبان، تا مدل‌های پیچیده‌تری چون ارائه مشترک مدرک ادامه یابد؛ هرچند فعلاً ادغام کامل دوره‌ها به‌طور مستقیم دنبال نمی‌شود. فشار مالی، کمبود معلم زبان و کاهش ثبت‌نام‌ها از عوامل اصلی این بحران است و حتی دانشگاه‌های عضو «گروه راسل» نیز در حال حذف برخی دوره‌های زبان هستند.

بر اساس آمار، درخواست برای دوره‌های کارشناسی زبان در انگلستان بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۵ بیش از ۲۰ درصد کاهش یافته، در حالی که کل درخواست‌ها در همین دوره ۱۰ درصد رشد داشته است. همچنین کمتر از ۳ درصد داوطلبان آزمون A-level در سال ۲۰۲۵ زبان خارجی انتخاب کرده‌اند. گزارش اندیشکده Higher Education Policy Institute نشان می‌دهد ثبت‌نام در رشته‌های زبان و مطالعات منطقه‌ای طی پنج سال اخیر ۲۰ درصد افت کرده است.

چند دانشگاه مانند آبردین، کاونتری و لینکلن در سال‌های اخیر ارائه زبان را محدود کرده‌اند. دانشگاه کاردیف هم پس از اعتراضات، از حذف کامل رشته‌های زبان مدرن منصرف شد اما کاهش کارکنان و دانشجویان را ادامه می‌دهد.

هیتن شاه، مدیر آکادمی بریتانیا، بر ضرورت گفت‌وگوهای منطقه‌ای برای ارائه زبان‌ها تأکید می‌کند اما هشدار می‌دهد که تصمیم‌گیری درباره زبان‌هایی که از نظر راهبردی باید حفظ شوند، حیاتی است. او می‌گوید از دست دادن توانایی تربیت گویندگان مسلط به زبان‌هایی چون روسی و چینی، می‌تواند تبعات ژئوپلیتیکی جدی داشته باشد.

این بحران ریشه‌ای به تصمیم دولت تونی بلر در سال ۲۰۰۴ برمی‌گردد که الزام آموزش زبان تا ۱۶ سالگی را لغو کرد و به کمبود معلم زبان دامن زد. دانشگاه‌های عضو N8 بر این باورند که با نوآوری در تدریس و همکاری‌های هدفمند می‌توان بخشی از این افت را جبران کرد، و این در حالی است که ادغام یا تعطیلی برخی بخش‌ها همچنان محتمل است.

انتهای پیام