به گزارش ایسنا، محققان در بارسلونا، برای نخستین بار، جنین انسانی را در حال جایگیری در رحم به صورت زنده و سه‌بعدی ثبت کرده‌اند و فرآیندی را که به طور شگفت‌آوری قوی و تهاجمی است و برای موفقیت بارداری ضروری است، آشکار کردند.

به نقل از آی‌ای، این پیشرفت، درکی بی‌سابقه نسبت به یک مرحله حیاتی از تولیدمثل که مدت‌ها از دید مخفی بود، ارائه می‌دهد و می‌تواند به حل مشکلات ناباروری مرتبط با شکست لانه‌گزینی کمک کند. تا کنون، مطالعه لانه‌گزینی در انسان محدود به تصاویر ثابت گرفته شده در لحظات مشخص بود.

جنین‌ها در رحم فرو می‌روند

محققان در موسسه مهندسی زیستی کاتالونیا (IBEC) به همراه بخش پزشکی تولیدمثل در بیمارستان دانشگاهی Dexeus Mujer، کشف کردند که جنین‌ها نیروی مکانیکی قابل‌توجهی اعمال می‌کنند در حالی که در پوشش رحم فرو می‌روند.

ساموئل اوجوسنگروس (Samuel Ojosnegros)، محقق اصلی، می‌گوید: این نیروها برای نفوذ جنین به بافت غنی از کلاژن رحم و پیوستن کامل به جریان خون مادر ضروری هستند.

او توضیح داد: ما مشاهده کرده‌ایم که جنین‌های انسانی در رحم فرو می‌روند و در طول این فرآیند نیروی قابل‌توجهی اعمال می‌کنند. این نیروها ضروری‌اند، زیرا جنین‌ها باید بتوانند بافت رحم را نفوذ کرده و کاملا با آن ادغام شوند. این فرآیند به طور شگفت‌آوری تهاجمی است.

آملی گدو (Amélie Godeau)، نویسنده هم‌اول، اضافه کرد که جنین‌ها محیط خود را فعالانه بازسازی می‌کنند. آن‌ها روی ماتریکس رحم کشش وارد می‌کنند، آن را حرکت می‌دهند و بازآرایی می‌کنند و به نشانه‌های مکانیکی خارجی پاسخ می‌دهند. گروه تحقیقاتی فرض می‌کند که انقباضات طبیعی رحم می‌تواند بر لانه‌گزینی در بدن زنده تاثیر بگذارد و این تعامل پویا بین جنین و رحم را نشان می‌دهد.

برای مطالعه لانه‌گزینی در شرایط کنترل‌شده، محققان یک پلتفرم آزمایشگاهی ایجاد کردند که محیط رحم را شبیه‌سازی می‌کند. این سیستم از یک ماتریکس مصنوعی مبتنی بر ژل ساخته شده است که شامل کلاژن به عنوان پروتئینی سخت که در تاندون‌ها و غضروف نیز یافت می‌شود به همراه پروتئین‌های ضروری برای رشد جنین است.

ثبت تعامل رحم و جنین

این ساختار امکان تصویربرداری فلورسانس سه‌بعدی زنده و اندازه‌گیری دقیق نیروهایی که توسط جنین‌ها اعمال می‌شود را فراهم می‌کند.

آزمایش‌ها شامل جنین‌های انسانی و موش بود و رفتارهای متفاوت لانه‌گزینی را نشان داد. در حالی که جنین‌های موش به سطح رحم می‌چسبند و هنگام تا شدن رحم احاطه می‌شوند، جنین‌های انسانی به طور کامل به بافت نفوذ کرده و از داخل به خارج رشد می‌کنند.

آنا سریولا (Anna Seriola)، نویسنده این مطالعه می‌گوید: این پلتفرم امکان اندازه‌گیری «ردپای مکانیکی» این نیروها را فراهم کرد و درکی نسبت به تعامل فیزیکی جنین با رحم ارائه داد.

مطالعه بر جنین‌های انسانی اخلاقی و با دقت انتخاب شده متکی بود. میکِل سولِه، مدیر آزمایشگاه فریز کردن جنین می‌گوید که انتخاب دقیق شرایط بهینه برای تحقیق را تضمین کرده است.

 محققان اشاره کردند که فیلم‌های ویدیویی فرآیند لانه‌گزینی موجود است و دیدی بی‌سابقه از این مرحله حیاتی را به دانشمندان ارائه می‌دهد.

با آشکار کردن دینامیک مکانیکی لانه‌گزینی، این مطالعه می‌تواند درک کیفیت جنین را بهبود بخشد، روش‌های تولیدمثل کمکی را تقویت کند و زمان بارداری را کاهش دهد. اوجوسنگروس می‌گوید: کار ما دید بی‌سابقه‌ای از فرآیندی ارائه می‌دهد که مدت‌ها از چشم انسان پنهان بود. درک مکانیک لانه‌گزینی می‌تواند پزشکی تولیدمثل را متحول کند.

انتهای پیام