مرضیه شاهرودی‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه نزدیک به ۲۰ سال است در زمینه طراحی، نقاشی و مجسمه‌سازی فعالیت دارد و موفق به کسب لقب معتبر AFIAP شده است، اظهار کرد: آثار من در ایران و کشورهای مختلفی از جمله ترکیه، هند، فرانسه و کانادا به نمایش گذاشته شده و در جشنواره بین‌المللی سریلانکا موفق به دریافت مدال طلا شده است. این تجربیات باعث شده با فرهنگ‌ها و هنرمندان متعددی آشنا شوم و دیدگاه‌های تازه‌ای در مسیر هنری خود پیدا کنم. مسیر هنری من مانند همه هنرمندان پر از آموزه‌ها و فرصت‌های مختلف بوده است، اما یکی از مهم‌ترین چیزهایی که طی آن فرا گرفتم، اهمیت ارتباطات انسانی بوده است.

وی ادامه داد: این ارتباطات به من کمک کرده تا از تجربیات دیگران برای رشد هنری خود بهره ببرم و می‌توان گفت روابط انسانی نقش مهمی در شکل‌گیری دیدگاه‌ها و سبک زندگی من داشته است. هر روز بیش از پیش به غنای فرهنگی و زیبایی‌های هنر پی می‌برم، به تفاوت‌ها احترام می‌گذارم و همواره در جست‌وجوی راه‌های جدید برای ابراز خود و توانمندی‌هایم هستم.

این عکاس اضافه کرد: از دوران نوجوانی علاقه زیادی به تصویرسازی و ثبت لحظات داشتم و یکی از تجربیات مهمم شرکت در کلاس‌ها و اردوهای عکاسی بود که تکنیک‌های عکاسی را در آن‌ها فراگرفتم. یادگیری در کنار دیگر عکاسان به من کمک کرد تا سبک شخصی خود را پیدا کنم و عکاسی را به عنوان زبانی بی‌کلام ببینم که احساسات و داستان‌ها را به بهترین شکل منتقل می‌کند.

بزرگ‌ترین چالش مسیر عکاسی برای من، یافتن صدای خودم در میان انبوه تصاویر بود

شاهرودی‌زاده با بیان اینکه عکاسی همیشه برای او سفری شگفت‌انگیز و پر از کشف بوده است، گفت: در این مسیر با چالش‌های زیادی مواجه شدم و یکی از بزرگ‌ترین آن‌ها پیدا کردن صدای خودم میان انبوه تصاویر و ایده‌ها بود. به یاد دارم که در ابتدا تحت تأثیر عوامل مختلف قرار می‌گرفتم و گاهی فراموش می‌کردم چه چیزی برایم مهم است، اما با گذشت زمان و کسب تجربه یاد گرفتم که باید به صدای درونی‌ام گوش دهم و به احساسات و تجربیات خود اعتماد کنم. این موضوع برای هر هنرمندی اهمیت زیادی دارد.

وی گفت: در عکاسی لحظات خاص زیادی وجود داشته که تاثیر عمیقی بر من گذاشته‌اند، به عنوان مثال در سفری که به روستای هزار مسجد در اطراف مشهد داشتم، زنی پشت یک پنجره آبی رنگ قدیمی توجه من را به سوی خود جلب کرد، نگاهش گویی پر از حرف‌های ناگفته بود؛ پر از امید، تنهایی یا انتظار. ثبت این عکس می‌توانست یادآور خاطرات زیادی برای هر بیننده باشد. چیزهایی در نگاه آن زن بود که دیگران هم باید آن را می‌دیدند. با او به گفت‌و گو نشستم و در نهایت موفق شدم عکسی بگیرم که برای خودم سرشار از آن احساسات متفاوت بود.

این عکاس گفت: بعدها این عکس بارها دیده شد و نه‌ تنها برای من بلکه برای دیگران نیز روایت‌گر معانی و احساساتی مشترک بود. همه این‌ها نشان می‌دهد که عکاسی می‌تواند پل ارتباطی میان تمام انسان‌ها باشد. برای من نیز عکاسی یک مسیر یادگیری دائمی است. هر عکس در قالب یک تجربه و چالش جدید به من کمک می‌کند تا به عنوان یک هنرمند رشد کنم و به دنیای اطرافم با دقت بیش‌تری نگاه کنم.

این هنرمند با تاکید بر تاثیر حمایت خانواده از هنرمندان عنوان کرد: این حمایت از جنبه‌های مختلف می‌تواند در پیشرفت حرفه‌ای و شخصی عکاس تاثیرگذار باشد، چرا که عکاسان در طول فعالیت هنری خود همواره با چالش‌هایی برخورد می‌کنند که آن‌ها را نیازمند حضور خانواده و به ‌طور ویژه حمایت عاطفی بیش‌تری می‌کند. خانواده می‌تواند انگیزه بخش باشد و عبور از هر مشکلی را آسان کند. خانواده من نیز همواره در صحنه حاضر و همراه و حامی من بوده‌اند.

شاهرودی‌زاده با تاکید بر اینکه لقب AFIAP یکی از افتخارات معتبر در دنیای عکاسی است، گفت: این عنوان به عکاسان حرفه‌ای و هنرمندانی اعطا می‌شود که آثارشان در سطح بین‌المللی شناخته شده باشد. لقب AFIAP نشان‌دهنده توانایی و مهارت عکاس در خلق تصاویر هنری با کیفیت بالا است. روند دریافت این جایزه معمولاً شامل ارسال مجموعه‌ای از آثار به فدراسیون بین‌المللی عکاسی (FIAP) می‌شود و تابع قوانین رسمی این فدراسیون است. همچنین تعداد پذیرش‌ها و جوایز کسب شده در جشنواره‌های بین‌المللی زیر نظر FIAP نقش مهمی در اعطای این درجه هنری دارد.

وی افزود: من این لقب را برای مجموعه عکس‌هایی با مضامین اجتماعی و فرهنگی دریافت کردم. این آثار معمولاً به زندگی روزمره، فرهنگ محلی و چالش‌های اجتماعی می‌پردازند و تلاش می‌کنند احساسات و تجربیات واقعی مردم را به تصویر بکشند.

این عکاس ادامه داد: زمانی که خبر دریافت این لقب را شنیدم واقعا احساس شادی و افتخار کردم؛ این لحظه نماد تایید زحمات و تلاش‌هایی بود که سال‌ها برای ارتقا و بهبود هنر عکاسی خود انجام داده بودم. امروز این موفقیت به من انگیزه می‌دهد تا مسیر خود را ادامه داده و آثار جدید خلق کنم و خودم را به چالش بکشم. دریافت این لقب یادآور این است که با هنر می‌توان داستان‌های واقعی را روایت کرد؛ داستان‌هایی که قابلیت تاثیرگذاری بر دیگران را دارند.

شاهرودی‌زاده خاطرنشان کرد: ادامه مسیر عکاسی برای من به معنای عمیق‌تر شدن در داستان‌سرایی از طریق تصاویر است. هدف من این است که نه‌ تنها تصاویر و لحظات زیبا را ثبت کنم بلکه به نوعی پیام‌های عمیق‌تری را به مخاطب انتقال دهم.

وی اظهار کرد: دوست دارم از عکاسی به عنوان ابزاری برای تاثیرگذاری اجتماعی و فرهنگی استفاده کنم و در عین حال با مسائلی چون محیط زیست و توسعه پایدار نیز ارتباط برقرار کنم. من هنوز دنیای وسیع عکاسی را به‌طور کامل کشف نکرده‌ام، به‌ویژه عکاسی از فرهنگ‌های مختلف و زندگی روزمره مردم در نقاط مختلف دنیا که برایم بسیار جذاب است. اگر به ابتدای این مسیر برگردم بدون شک دوباره عکاسی را انتخاب خواهم کرد. تجربیات و ارتباطات انسانی که در این مسیر به‌دست آورده‌ام بی‌نهایت برایم ارزشمند است و این هنر به من اجازه می‌دهد که به شکل خلاقانه‌ای به دیده‌های خود پرداخته و دنیا را از زوایای متفاوت ببینم و انعکاس دهم.

انتهای پیام