حبیب‌الله محمودیان با بیان این مطلب در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: سبک معماری بناهای سیروان با برخی آثار مانند شهر باستانی صیمره (درّه‌شهر) و قلعه‌های موجود در پشت‌های کبیرکوه، از جمله قلعه‌های شیخ‌مکان و بهرام چوبین، قابل مقایسه است همچنین پل چمآب برده در نزدیکی درّه‌شهر نیز از این دست آثار به شمار می‌رود.

وی خاطرنشان کرد: هنگام مقایسه ساختمان‌های باقیمانده از صیمره با بناهای سیروان، شباهت‌های قابل توجهی در سبک بنا، نوع تاق و مصالح به کار رفته مشاهده می‌شود تمامی بناهای درّه‌شهر (صیمره باستان) از قلوه‌سنگ رودخانه‌ای ساخته شده‌اند، صیمره شهری با قصرها، کاروانسراها و خانه‌های مختلف است که بسیاری از آنها هنوز پابرجا هستند.

این باستان‌شناس توضیح داد: بیشتر کوچه‌ها و خیابان‌های این شهر باستانی منظم مساحی و طرح‌ریزی شده‌اند، دومورگان در مورد بناهای صیمره (درّه‌شهر فعلی) نوشته است خانه‌ها معمولاً مرکب می‌شوند از یک طبقه هم‌سطح زمین، تاقدار که با گچ اندود شده‌اند.

محمودیان تشریح کرد: قلوه‌سنگ‌های به‌کار رفته در بناهای صیمره از کناره‌های رود سیمره و از نوع قلوه‌سنگ‌هایی است که در ساختمان شهر سیروان مورد استفاده قرار گرفته است، گچ مورد استفاده در هر دو شهر از کوه‌ها و تپه‌های اطراف حاصل شده است، سقف‌های بنای هر دو شهر به صورت گنبدی یا با تاق‌های هاللی ساخته شده‌اند.

وی افزود: سیف‌اله کامبخش‌فرد در سال ۱۳۷۴در مقاله‌ای تحت عنوان «درّه‌شهر» در کتاب شهرهای ایران نوشته است: در حال حاضر نشانه‌هایی از قوس‌ها و انحناهای تاق در این ویرانه‌ها به چشم می‌خورد و نیز سایه‌روشن‌هایی از عوارض خیابان‌بندی و کوچه‌ها و سیستم شبکه ارتباط شهری در این بافت مشهود است.

این استاد باستان‌شناسی پیش از تاریخ افزود: در بسیاری از موارد، تاق‌های قوسی حاکی از تغییراتی در شکل معماری از ساسانی به اسلامی است. این دگرگونی‌ها و سبک جدید در درّه‌شهر عارضه‌ای است که دو مکتب را که به دنبال هم استمرار می‌یابند، در کنار هم به عللی تغییر نشان می‌دهد، این وضعیت در معماری سیروان نیز ملاحظه می‌شود.

محمودیان ادامه داد: با توجه به موارد مطرح شده، می‌توان نتیجه گرفت که سیروان از جمله شهرهای باستانی است که هم‌عصر با شهر صیمره (درّه‌شهر فعلی) بوده و سبک معماری این دو شهر تقریباً یکی و قابل مقایسه‌اند همچنین، سیروان در دوره ساسانی و قرون اولیه اسلامی شهری مهم و معتبر بوده و به‌دلیل شرایط مساعد طبیعی و اقلیمی، منابع آب و زمین‌های حاصل‌خیز، موقعیت مناسبی برای زندگی اجتماعی داشته است، معماری این شهر با شهر باستانی صیمره از نظر سبک معماری، تاق‌های هلالی و نوع مصالح قابل مقایسه است.

وی در مورد شناسه‌های فرهنگی منطقه گفت: آثار شهر باستانی، قلعه‌ها، چهارتاقی‌ها، دژهای مستحکم و تراکم سفالینه‌ها، تیغه‌های سنگی و ابزارهای ساخته شده از سنگ به‌عنوان شواهد و شناسه‌های فرهنگی قابل مشاهده بر سطح آثار است که نشانگر استقرار انسان در دوران مختلف تاریخی است.

محمودیان افزود: منطقۀ تاریخی و باستانی حاشیۀ رودخانۀ سیروان در دامنۀ ارتفاعات لنه و چرمین واقع شده و نزدیکی کوه و دشت، اقلیم معتدل، منابع غنی آب و زمین‌های آبی و حاصلخیز این محدودۀ جغرافیایی از عوامل عمده استمرار سکونت و استقرار در دوران مختلف (پیش از تاریخ تا دوره تاریخی و نیز دوره اسلامی) محسوب می‌شود.

وی بیان کرد: اقلیم حوزۀ شهر باستانی سیروان معتدل کوهستانی است، هر چند درۀ پست سراب‌کلان و لرینی در حواشی رود سیروان دارای اقلیم گرمتری است.

انتهای پیام