گروه تحقیقاتی، ذرات آزاد شده از تخته‌های «پلی‌اتیلن» و «پلی‌پروپیلن» و مخلوط شدن آنها با غذا را بررسی کرد و طی هفته‌ها واکنش روده تجزیه و تحلیل شد. این ذرات ریز که «میکروپلاستیک» نامیده می‌شوند، قطعاتی از پلاستیک‌های کوچکتر از ۰.۲ اینچ هستند که می‌توانند شامل مواد افزودنی و مواد شیمیایی مضر باشند.

این گروه به مدیریت، های جون گان از دانشکده محیط زیست دانشگاه «نانجینگ» چین، از دو پلاستیک رایج، «پلی‌پروپیلن» و «پلی‌اتیلن»، استفاده کردند و سپس رژیم‌های غذایی موش‌ها روی این تخته‌ها را به مدت چهار و ۱۲ هفته ارزیابی کردند.

ذرات «پلی‌پروپیلن»  به‌طور متوسط ‌حدود ۱۰ میکرومتر و ذرات «پلی‌اتیلن» به‌طور متوسط ‌حدود ۲۷ میکرومتر اندازه‌گیری شدند، به این معنی که خوراک دارای «پلی‌پروپیلن» حاوی ذرات بسیار بیشتری با همان جرم بودند.  

جیره‌های غذایی تهیه‌شده روی پلاستیک تا هفته دوازدهم، تقریبا حاوی یک میلی‌گرم میکروپلاستیک در هر گرم خوراک بودند و این مقدار با چرخه‌های مکرر خرد کردن افزایش یافت.  پلاستیک‌های مختلف، اثرات متفاوتی داشتند؛ «پلی‌پروپیلن»  فقط از روده عبور نکرد، بلکه موش‌هایی که ذرات تخته «پلی‌پروپیلن»  می‌خوردند، نشانگرهای خونی بالاتری داشتند. 

«پلی‌اتیلن»، داستان متفاوتی را روایت کرد. موش‌ها علائم واضحی از التهاب نشان ندادند، اما میکروبیوتای روده آنها پس از ۱۲ هفته تغییر کرد، به‌طوری‌که سهم کمتری از «فیرمیکوت‌ها» و سهم بیشتری از «دسولفوباکتروتا» در «سکوم» روده مشاهده شد. این تغییر با تغییرات متمایز در متابولیت‌های مدفوع و کبد، به ویژه ترکیبات مرتبط با اسیدهای صفراوی، مطابقت داشت.

این تضاد مهم است، زیرا به اندازه ذرات، تعداد، شیمی سطح و مواد افزودنی به‌عنوان اهرم‌های جداگانه آسیب، به جای یک اثر پلاستیکی واحد، اشاره دارد.

تخته‌های برش پلاستیکی، تنها منبع میکروپلاستیک‌ها در غذا نیستند، اما یکی از منابعی محسوب می‌شوند که می‌توانند به سهم خود میکروپلاستیک‌ها را وارد بدن کنند. نتایج تحلیلی که خرد کردن مواد غذایی در دنیای واقعی را تخمین می‌زند، نشان می‌دهد که افراد سالانه ۷.۴ تا ۵۰.۷ گرم از مواد ساخته شده تخته‌های «پلی‌اتیلن» و حدود ۴۹.۵ گرم از تخته‌های «پلی‌پروپیلن»، با توجه به نوع استفاده، مصرف می‌کنند.  این اعداد با نتایج آزمایشگاهی مطابقت دارند که خرد کردن مکرر مواد غذایی با ایجاد زخم روی سطوح، باعث افزایش انتشار ذرات می‌شود.

میکروپلاستیک‌ها محدود به آشپزخانه‌ها نیستند

میکروپلاستیک‌ها در خون انسان نیز وجود دارند و می‌توانند به بافت‌های مختلف منتقل شوند. محققان، پلاستیک‌ها را در پلاک‌های شریان کاروتید شناسایی کرده‌اند و وجود آنها را با افزایش نرخ حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ طی تقریبا 3سال در یک گروه ۳۰۴ نفری از بیماران مرتبط دانسته‌اند البته این یافته‌ها ثابت نمی‌کنند که تخته‌های برش پلاستیکی باعث بیماری می‌شوند.

پاسخ روده به پلاستیک‌های مختلف

سد روده چیزی بیش از یک دیوار و سیستمی پویا است که شامل مخاط، اتصالات محکم، سیگنال‌های ایمنی و متابولیت‌های باکتریایی می‌شود.

چوب، راه‌حل کاملی نیست

افراد برای جلوگیری از مصرف ذرات پلاستیک به مواد چوبی روی می‌آورند که می‌تواند مصرف میکروپلاستیک را کاهش دهد اما هر جایگزینی نیاز به بهداشت اولیه دارد.  جای زخم چاقو، رطوبت و چربی می‌توانند میکروب‌ها را روی هر سطحی به دام بیندازند.

راهنمایی‌های ایمنی مواد غذایی مدت‌ها پیش مشخص کردند که تخته‌های چوبی، رفتار متفاوتی نسبت به پلاستیک‌های آسیب‌دیده دارند و بر اساس نوع استفاده و تمیز کردن، می‌توانند سخت‌تر یا آسان‌تر ضدعفونی شوند.  نکته کلیدی، تمیز کردن منظم، جداسازی غذاهای خام و آماده مصرف و تعویض به موقع تخته‌هایی است که شیارهای عمیقی دارند.

پلاستیک‌ها از نظر پلیمر و مواد افزودنی متفاوت هستند و به روش‌های مختلفی کهنه می‌شوند. محققان همچنین قصد دارند تعداد و اندازه ذرات تخته‌های نو، تقریبا ‌استفاده شده و به شدت آسیب دیده را در بین برندها مقایسه کنند.

بر اساس گزارش سایت وری ولهلث، ممکن است آشپزخانه شما، اولین جایی نباشد که به خطرات احتمالی سلامتی در آن فکر کنید، اما بسیاری از وسایل آشپزخانه روزمره که به آنها وابسته هستید، می‌توانند شما را در معرض مواد شیمیایی مضر موجود در پلاستیک‌ها و ظروف نچسب قرار دهند.

گرما، اصطکاک و سایش، مانند هم زدن غذا، آسیاب کردن ادویه‌ها یا دم کردن قهوه، می‌تواند باعث شود مواد شیمیایی مضر به غذا و نوشیدنی‌ها نفوذ کنند. با این حال، خطرات سلامتی مرتبط به میزان قرار گرفتن در معرض این وسایل و تحت چه شرایطی، بستگی دارد.

بسیاری از وسایل آشپزخانه روزمره، مانند ظروف پخت‌وپز پلاستیکی سیاه، ظروف نچسب و آسیاب‌های ادویه، ممکن است شما را در معرض مواد شیمیایی سمی، فلزات سنگین و میکروپلاستیک‌ها قرار دهند. این وسایل روزمره می‌توانند مواد مضری را به مواد غذایی منتقل کنند، به خصوص هنگامی که در معرض گرما یا سایش قرار می‌گیرند.

جایگزینی پلاستیک، آلومینیوم و مواد نچسب با مواد ایمن‌تر مانند شیشه، فولاد ضد زنگ، چوب و سیلیکون، می‌تواند محیط آشپزخانه سالم‌تری ایجاد و از سلامت طولانی مدت شما محافظت کند.

بدن انسان می‌تواند مقادیر کمی از مواد را پردازش کند اما قرار گرفتن مکرر در معرض آنها، به ویژه در مقادیر زیاد، می‌تواند خطر عوارض جانبی سلامتی را افزایش دهد. عواملی مانند قرار گرفتن در معرض گرما، ساییدگی و اسیدیته مواد غذایی می‌توانند بر میزان آلاینده‌هایی که به غذا نفوذ کرده و در بدن تجمع می‌یابند، تاثیر بگذارند.

در حالی که یک وعده غذایی پخته شده در قابلمه آلومینیومی یا یک قهوه دم کرده در ظرف پلاستیکی ممکن است باعث آسیب فوری نشود اما قرار گرفتن طولانی‌مدت و مکرر در معرض آنها می‌تواند منجر به تجمع در بدن شود. با گذشت زمان، این امر به‌طور بالقوه می‌تواند به ایجاد التهاب کمک کند و خطر اختلالات عصبی، عدم تعادل هورمونی، مشکلات تولید مثلی و سرطان را افزایش دهد.

نتایج این تحقیق در مجله «اینوایرونمنتال هلث پرسپکتیو» (Environmental Health Perspectives) منتشر شده است.

انتهای پیام