به گزارش ایسنا، اغلب مردم، «گالیلئو گالیله»(Galileo Galilei)، دانشمند ایتالیایی با دانش متنوع را پدر نجوم تلسکوپی می‌دانند. با این حال، یک فیزیکدان انگلیسی کمتر شناخته شده با نام «توماس هریوت»( Thomas Harriot)، شاید در واقع اولین کسی بوده باشد که ماه را از طریق عدسی تلسکوپ مشاهده کرده است.

به نقل از آی‌اف‌ال‌ساینس، با وجود اینکه «هریوت» حتی یک کلمه از دستاوردهای علمی‌اش را منتشر نکرد، یک دانشمند پرکار بود که قوانین متعددی از طبیعت را پیش از افرادی مانند «نیوتن» و «دکارت» کشف کرد و چندین ماه قبل از «گالیله»، اولین نقشه‌های دقیق از ماه را ترسیم کرد.

«هریوت» در سال ۱۵۶۰ به دنیا آمد. وی پس از تحصیل در «دانشگاه آکسفورد»(Oxford)، توسط «سر والتر رالی»(Sir Walter Raleigh) دولتمرد و کاوشگر انگلیسی، برای آموزش نجوم و ناوبری به ناخدایان دریا استخدام شد. وی حتی در سال ۱۵۸۵، «رالی» را در سفر اکتشافی‌اش به ویرجینیا همراهی کرد. او در آنجا زبان بومیان را آموخت و درباره سبک زندگی آنها نوشت. با این حال، «هریوت» در دهه ۱۵۹۰ بود که فرصت یافت تا با یافتن یک حامی ثروتمند با نام «هنری پرسی»(Henry Percy) به مطالعات خود بپردازد. وی هزاران صفحه یادداشت نوشت که پیشرفت‌های ریاضی خارق‌العاده‌اش را ثبت کند. این یادداشت‌ها قرن‌ها پس از مرگش توسط مورخان تحلیل شدند.

«هریوت» علاوه بر کشف قانون حرکت سقوط آزاد، مستقل از «گالیله»، علم جبر نمادین را توسعه داد و تصور می‌شود که الهام‌بخش برخی از مشهورترین نظریه‌های «دکارت» بوده است. وی حتی برای مدت کوتاهی زندانی شد، زیرا حامیان وی هر دو در سال ۱۶۰۵ به توطئه مرتبط شدند و «رالی» در نهایت به جرم خیانت اعدام شد.

«هریوت» مدت کوتاهی پس از آزادی، توجه خود را به آسمان معطوف کرد و در ۲۶ ژوئیه ۱۶۰۹ (۴ مرداد ۹۸۸ خورشیدی)، نقشه‌ای از ماه را که از طریق تلسکوپ دیده می‌شد، تهیه کرد. این در حالی است که گالیله تا اوایل سال ۱۶۱۰ به چنین دستاوردی نرسید.

«هریوت» با وجود اینکه چندین ماه زودتر این کار را انجام داده بود، اما این «گالیله» بود که با انتشار نمودارهای قمری خود و مشاهداتش از اقمار مشتری، اعتبار این کشف را به نام خود زد. دفترچه‌های یادداشت «هریوت» همچنین شامل قدیمی‌ترین نقاشی‌های شناخته شده از لکه‌های خورشیدی است که از طریق تلسکوپ دیده شده‌اند، اما با این وجود هم، عدم انتشار این کار توسط وی، «گالیله» را قادر ساخت تا زودتر این کار را انجام دهد.

علت این که چرا «هریوت» یافته‌های خود را منتشر نکرد و برای خود نگه داشت، همچنان نامشخص است. هرچند ممکن است که وی هیچ انگیزه مالی برای انتشار نداشته است، زیرا کارش توسط حامی ثروتمندش تأمین می‌شد. این امر در حالی است که «گالیله» برای تأمین مالی مطالعات خود به شناخت عمومی وابسته بود.

سرانجام «هریوت» پس از مرگش در سال ۱۶۲۱، به فراموشی سپرده شد تا اینکه دفترچه‌های یادداشت وی حدود ۱۵۰ سال بعد در عمارتی که نوادگان «هنری پرسی» ارث برده بودند، کشف شد.

با این حال، مورخان تا قرن بیستم نگاه دقیقی به این موارد نینداختند و در همین زمان، نام «گالیله» به عنوان اولین کسی که ماه و بسیاری از اجرام آسمانی دیگر را از طریق تلسکوپ مشاهده کرد، در کتاب‌ها ثبت شد.

انتهای پیام