به گزارش ایسنا، یافتههای این آزمایش که در نشست سالانه انجمن آمریکایی انکولوژی پرتودرمانی در سال ۲۰۲۵ در سانفرانسیسکو ارائه شد، نشان داد که مردانی که داروی رادیولیگاند دریافت کردند، به طور متوسط ۱۷.۶ ماه بدون پیشرفت بیماری زندگی کردند، در حالی که این مدت برای کسانی که فقط پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن دریافت کردند، ۷.۴ ماه بود. این به معنای تاخیر قابل توجه در شروع هورمون درمانی است که اغلب برای درمان بیماریهای عودکننده استفاده میشود.
به نقل از مدیکال اکسپرس، دکتر آمار کیشان، معاون اجرایی انکولوژی تشعشع در دانشکده پزشکی دیوید گفن در دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس و نویسنده اول این مطالعه، میگوید: این اولین کارآزمایی تصادفی است که نشان میدهد رادیولیگاند هدفمند میتواند پیشرفت بیماری را به طور قابل توجهی به تاخیر بیندازد، زمانی که به پرتودرمانی هدایت شده به متاستاز اضافه شود.
این روش به بیماران زمان بیشتری میدهد تا قبل از نیاز به هورموندرمانی که میتواند عوارض جانبی قابل توجهی مانند خستگی و تحلیل استخوان داشته باشد، روش درمانی دیگری را امتحان کنند. اجتناب یا به تاخیر انداختن هورموندرمانی به طور مداوم به بهبود کیفیت زندگی کمک میکند. علاوه بر این، نتایج آزمایش نشان میدهد که عوامل رادیولیگاند درمانی که تاکنون فقط در بیماریهای پیشرفتهتر مورد مطالعه قرار گرفتهاند، نقشی در کاهش روند بیماری دارند.
سرطان پروستات دومین سرطان شایع در بین مردان در سراسر جهان است. برای برخی، این بیماری سالها پس از درمان اولیه و تنها به صورت تعداد انگشتشماری ضایعه جدید بازمیگردد؛ مرحلهای که به عنوان بیماری الیگورکانترنت شناخته میشود.
پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن به رویکردی رایج برای درمان این موارد تبدیل شده است که ضایعات قابل مشاهده را هدف قرار میدهد و در عین حال بافت سالم اطراف را حفظ میکند. در حالی که این رویکرد میتواند پیشرفت بیماری را به تاخیر بیندازد و نیاز به هورمون درمانی را به تعویق بیندازد، در نهایت اکثر مردان دچار عود بیماری میشوند که اغلب به دلیل بیماری میکروسکوپی است که برای تشخیص در اسکنهای تصویربرداری بسیار کوچک است. رادیولیگاند درمانی که دقیقا پرتو را به سلولهای سرطانی میرساند و در عین حال آسیب به بافتهای سالم را به حداقل میرساند، ممکن است به درمان این بیماری پنهان کمک کند.
مطالعه فاز ۲ که آزمایش LUNAR نامیده میشود، بررسی کرد که آیا افزودن یک داروی رادیواکتیو به نام PNT2002، پروتئینی که بهطور گسترده در سطح سلولهای سرطانی پروستات بیان میشود را هدف قرار میدهد یا خیر.
برای آزمایش این فرضیه، محققان ۹۲ مرد مبتلا به سرطان پروستات عودکننده را در این آزمایش ثبت نام کردند و آنها را به طور تصادفی به دو گروه تقسیم کردند. یک گروه فقط پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن دریافت کرد، گروه دیگر ابتدا دو دوز از داروی 177Lu-PNT2002 و سپس پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن دریافت کرد. این گروه بیماران را با آزمایشهای منظم خون و اسکن ردیابی کرد تا ببیند چه مدت از پیشرفت سرطان مصون ماندهاند.
آنها دریافتند که افزودن 177Lu-PSMA قبل از پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن، بقای بدون پیشرفت بیماری را بیش از دو برابر میکند و آن را از ۷.۴ ماه به ۱۷.۶ ماه افزایش میدهد و خطر بازگشت سرطان، نیاز به هورمون درمانی یا مرگ را ۶۳ درصد کاهش میدهد. این مزایا در تمام زیرگروههای بیمار، صرف نظر از مرحله بیماری یا تعداد ضایعات با حداقل عوارض جانبی مشاهده شد. علاوه بر این، مردان در گروه ترکیبی، قبل از شروع هورمون درمانی به طور متوسط ۲۴.۳ ماه زندگی کردند، در حالی که این رقم در گروه دریافت کننده پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن به تنهایی ۱۴.۱ ماه بود.
این گروه همچنین نشانگرهای زیستی را شناسایی کرد که ممکن است به پیشبینی اینکه کدام بیماران بیشترین سود را از درمان خواهند برد، کمک کند. پاسخ ایمنی قویتر پس از پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن که با تغییرات گیرنده سلول T اندازهگیری میشود، با نتایج بهتر مرتبط بود و مجموعهای از ۲۰ ژن مرتبط با عملکرد ایمنی و ترمیم دیانای به تعریف بیمارانی که در معرض خطر بالاتر یا پایینتر پیشرفت بیماری هستند، کمک کرد.
محققان خاطرنشان کردند که علیرغم مزیت آشکار افزودن 177Lu-PNT2002 به پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن، ۶۴ درصد از مردان همچنان پیشرفت بیماری را تجربه کردند و این نشان میدهد که سرطان میکروسکوپی همچنان یک چالش بزرگ است.
این نشان میدهد که ما ممکن است بتوانیم با درمان با رادیولیگاند، زودتر مداخله کنیم و روند بیماری را به طور معناداری تغییر دهیم و مهمتر از همه، ما با افزودن دارو عوارض جانبی به طور قابل توجهی بدتری ندیدیم. تحقیقات بیشتری برای پیگیری نتایج بلندمدت مورد نیاز است و ما همچنین به طور فعال به دنبال راههای دیگری برای بهینهسازی میزان پاسخ خواهیم بود.
انتهای پیام
نظرات