به گزارش ایسنا، «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه پس از انتخاب دوباره «سباستین لکورنو» به عنوان نخست‌وزیر و درست یک هفته پس از استعفای او با موجی از درخواست‌ها برای توضیح لجاجت خود یا استعفا مواجه شده است.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی با این مقدمه نوشت: لکورنو اکنون دوباره و برای دومین بار در هفته نخست‌وزیر دولت تعیین شده است اما هنوز مشخص نیست که او چرا این بار از اقبال بیشتری برای موفقیت در عهده‌داری این سمت برخوردار خواهد بود.
ماکرون پس از به تعویق انداختن انتصاب نخست‌وزیر جدید تا شامگاه جمعه، در اقدامی که به نظر می‌رسید اذعان به کمبود گزینه‌های پیش روی اوست، از لکورنو، یکی از متحدان میانه‌رو نزدیکش-خواست که دولت را تشکیل دهد.
«مارین توندلیر» رهبر حزب سبز فرانسه پس از دیداری که روز جمعه با حضور ماکرون و رهبران دیگر احزاب انجام شد، گفت که «این طور برداشت می‌شود که او هرچه تنهاتر می‌شود، در موضع اولیه خود سخت‌گیرتر می‌شود.»
سیاست‌های ماکرون؛ نمایشی «مایوس‌کننده و رقت‌انگیز» در نگاه متحدان قدیمی و مخالفان
در ادامه این مطلب مطرح شد: فرانسه به عنوان قدرتی هسته‌ای و یکی از پنج عضو دائی شورای امنیت سازمان ملل تصویر خاصی از خود دارد که البته با تصویر کشوری که آخرین دولت آن کمتر از یک روز دوام آورد، سازگاری ندارد. سقوط این کشور به ورطه نابسامانی تراژیک-کمیک نگرانی‌های زیادی برانگیخته و به برای «مارین لوپن» رقیب اصلی راست‌گرای افراطی ماکرون این فرصت را فراهم کرده است که این «نمایش مایوس‌کننده و رقت‌انگیز» را محکوم کند.
البته او تنها منتقد این وضعیت نبود و پس از انتخاب ماکرون، سیل انتقادها سرازیر شد. لکورنو تلاش‌های خود برای تشکیل دولت را در کشوری از سر خواهد گرفت که مشکلات جدی ساختاری دارد-کشوری که امور آن به رئیس‌جمهوری گره خورده است که در بیش از هشت سال حضور در قدرت، هرگز تا این اندازه منزوی نبوده و مذمت نشده است.
«جردن باردلا» رئیس حزب اجتماع ملی در این باره گفته است که «لکورنوی دوم یک شوخی بد، بی‌آبرویی دموکراتیک و تحقیر مردم فرانسه است». لوپن می‌خواهد ماکرون یک پارلمان به بن‌بست رسیده را منحل کند و درخواست برگزاری انتخابات پارلمانی بدهد که حزب او می‌تواند در آن کرسی‌های لازم را برای تشکیل یک دولت به دست بیاورد.
رسانه آمریکایی نوشت: رفتار ماکرون از موضع ضعف در سال جاری در انتخاب سه نخست‌وزیر از جبهه میانه یا راست میانه که سومین نفر آن‌ها نیز روز جمعه برای دومین بار انتخاب شد، بیش از پیش غیرقابل درک جلوه کرده و در نهایت به درخواست متحدان پیشین او برای توضیح لجاجتی که به خرج می‌دهد یا استعفای او رسیده است.
ماکرون که نگران است اصلاحات اقتصادی او، از جمله افزایش سن بازنشستی یا کاهش نرخ مالیات شرکت‌ها معکوس شود، از تعامل با چپ میانه خودداری کرده است، در حالی که ائتلاف احزاب چپ و چپ افراطی در انتخابات پارلمانی ۲۰۲۴ نسبت به دیگر گروه‌ها در پارلمان این کشور کرسی‌های بیشتری را به خود اختصاص دادند.
او با آرای کمتر برای اعمال قدرت بیشتر تلاش کرده است. این موضع عمدتا تحقیر خواست مردم تلقی شده است که هرگز در این کشور مورد قبول نبوده است.
«گابریل اتل» که در اوایل ۲۰۲۴ انتخاب ماکرون برای نخست‌وزیری بود، با گفتن این که «من دیگر تصمیم‌های رئیس‌جمهور را درک نمی‌کنم»، نگرانی بسیاری از فرانسوی‌ها را بیان کرد.
«آلن دوهامل» نویسنده و تحلیلگر سیاسی برجسته در این‌باره می‌گوید: ما با یک بحران سیاسی و بحران حکومتی به طور خطرناکی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم که یا با دولتی مواجه هستیم که آن‌قدر شکننده است که هر لحظه ممکن است سقوط کند یا با انتخاباتی پارلمانی مواجه هستیم که مطمئنا پیروزی را به خانم لوپن واگذار خواهد کرد.
رنگ باختن «ماکرونیسم» و برخورداری ماکرون از کمترین حمایت رای‌دهندگان
این روزنامه در ادامه نوشت: ماکرون به عنوان رئیس‌جمهور فرانسه از اختیارات مشخصی، از جمله انتخاب نخست‌وزیر و منحل کردن پارلمان برای فراخوان برگزرای انتخابات پارلمانی برخوردار است. اما نه در مجمع ملی و نه در مجلس سفلی از اکثریت برخوردار نیست. او حتی دیگر یک حزب میانه‌رو وفادار متعلق به خود را ندارد. دیدگاه او معروف به «ماکرونیسم»- ترکیبی از ایده‌های متغییری که زمانی برای غلبه بر شکاف چپ و راست در نظر گرفته شده بود، از بین رفته است.
ماکرون که ۱۸ ماه از دوران حکمرانی او باقی مانده است، اکنون به‌رغم برخورداری از نفوذ بین‌المللی، ضعیف است.
یک نظرسنجی انجام‌شده توسط موسسه الابه که این هفته نتایج آن منتشر شد، نشان داده است که حمایت او در میان رای‌دهندگان ۱۴ درصد افت داشته و این یکی از پایین‌ترین نرخ حمایت‌ها از یک رئیس‌جمهور فرانسه بوده است.
با این وجود، در تصمیمات ماکرون هیچ گونه امتیاز یا آمادگی برای تغییر رویه مشاهده نشده است و این در انتخاب دوباره لکورنو به عنوان نخست‌وزیر مشخص بود. با مخالفت سرسختانه احزاب راست افراطی جبهه ملی و چپ افراطی فرانسه تسلیم‌ناپذیر، همچنین نارضایتی سوسیالیست‌های چپ میانه و جمهوری‌خواهان محافظه‌کار از انتخاب ماکرون، معلوم نیست که دولت دوم لکورنو بتواند مدت زیادی دوام بیاورد.
در بخش پایانی این گزارش مطرح شد: فرانسه به مدت ۸۰ سال از زمان پایان یافتن جنگ جهانی دوم به خود بالیده است که پس از شرمساری و تحقیر به‌بار آمده از جانب دولت ویشی که با نازی‌ها همکاری می‌کرد، احزاب راست افراطی را از قدرت دور نگه داشته است. با این حال، توندلیر می‌گوید «این ماجرا قرار نیست عاقبت خوبی داشته باشد.»
انتهای پیام
نظرات