خیام احمدی در گفت و گو با ایسنا، بوکه وارانه را آیینی باستانی در اورامانات ایران و عراق خواند و اظهار کرد: در گذشته اگر با شروع فصل پاییز بارشی رخ نمی‌داد، این آیین برگزار می‌شد. 

وی افزود: در زمان کم بارشی مردم این مناطق از کودکان خود می‌خواستند که به واسطه پاکی و معصومیتی که دارند، طی آیینی برای بارش باران دعا کنند. 

مسئول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهرستان روانسر تصریح کرد: در این آیین، گروهی از کودکان زیر درخت بلوط کهنسالی(نماد استقامت در برابر کم بارانی) می‌نشستند و با یک تکه چوب به ارتفاع ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر و با استفاده از پارچه‌های رنگی عروسکی را درست می‌کردند. این کودکان پس از اینکه عروسک را می‌ساختند، آن را به دست می‌گرفتند و به راه می‌افتادند و روستا به روستا را می‌گشتند و شعر باران خواهی می‌خواندند و مردم هم به این کودکان هدیه‌هایی می‌دادند. 

احمدی یادآورشد: پس از ورود این کودکان به هر روستا، تعدادی از کودکان آن روستا هم به آنها اضافه می‌شدند تا اینکه  در نهایت به گروهی حدودا ۱۰۰ نفره تبدیل می‌شدند. در نهایت هم کودکان این عروسک را در خشک‌ترین زمین آن منطقه نصب می‌کردند و اطراف آن می‌چرخیدند و شعر می‌خواندند تا باران بیاید. 

مسئول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهرستان روانسر با بیان اینکه مردم کردنشین منطقه زاگرس در گذشته بسیار به این آیین معتقد بودند، اظهار کرد: براساس آنچه که بزرگان می‌گویند پس از اینکه این آیین اجرا می‌شد، باران رحمت الهی بر زمین‌ها و باغات می‌بارید. 

وی از کمرنگ شدن این آیین طی سالهای گذشته خبر داد و گفت: متاسفانه با گذشت زمان این آیین بسیار کمرنگ شده، بنابراین در سال‌های اخیر تلاش‌ داشته‌ایم تا آن را احیاء کنیم. 

احمدی خاطرنشان کرد: به این منظور یک گروه «بوکه وارانه» را تشکیل داده‌ایم و در هر مناسبت و جشنواره‌ای این آیین را برگزار می‌کنیم تا دوباره در میان مردم احیاء شود. 

وی به ثبت ملی شدن این آیین در سال‌های گذشته اشاره کرد و گفت: تلاش داریم تا آیین بوکه وارانه را دوباره در اورامانات کرمانشاه زنده کنیم تا در زمان کم بارشی‌ برگزار شود. 

انتهای پیام