۲۵ مهر یادآور یکی از تلخترین فصلهای تاریخ معاصر است، روزی که جهان بار دیگر با چشمان خود، رنج و مرگ کودکان و زنان بیدفاع فلسطینی را دید، در حالی که دههها از آغاز اشغال سرزمین فلسطین میگذرد، حملات گسترده و بیوقفه رژیم منحوس صهیونیستی علیه غیرنظامیان، چهرهای آشکار از جنایت جنگی و نسلکشی را به نمایش گذاشته است
در حملات رژیم صهیونیستی طی دو سال گذشته، صدها کودک در نوار غزه جان خود را از دست دادهاند و هزاران زن در زیر آوار خانههای ویرانشده دفن شدهاند. نهادهای حقوق بشری بارها نسبت به استفاده از محاصره غذایی و دارویی، هدف قرار دادن مراکز درمانی و نابودی زیرساختهای حیاتی هشدار دادهاند، اما جهان همچنان در برابر این فاجعه انسانی سکوتی سنگین در پیش گرفته است که بعد از توافق صلح هم رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ ادعای به ارمغان آوردن صلح و دوستی را میکند.
۲۵ مهر نه تنها روز یادآوری درد فلسطین، بلکه روزی برای بازاندیشی در وجدان جمعی بشریت است، در طول دهههای گذشته، بسیاری از کودکان و زنان فلسطینی در جریان درگیریها و جنگهای مکرر در سرزمینهای اشغالی به شدت آسیب دیدهاند، این آسیبها شامل کشته شدن، زخمی شدن، از دست دادن خانواده و آوارگی است.
آمارها نشان میدهد که درصد زیادی از قربانیان غیرنظامی، زنان و کودکان هستند که در میان آنها موارد متعددی از کودککشی و زنکشی دیده شده، این نسلکشی به معنی نابودی آینده نسلهای بعدی فلسطین است. کودکانی که باید رشد کنند، تحصیل کنند و آینده کشور خود را بسازند، به دلیل خشونت و جنگ از حق طبیعی خود محروم میشوند، زنان که ستون خانواده و حامل فرهنگ و هویت ملیاند، در معرض خشونتهای مستقیم و غیرمستقیم قرار دارند و این موضوع موجب تضعیف خانوادهها و جامعه میشود.
محمد امینفرد استاد دانشگاه و حوزه علمیه در گفتوگو با ایسنا، با بیان اینکه نسلکشی در غزه مطابق قرارداد و قوانین بینالمللی یک جنایت جنگی است، گفت: کنوانسیون پیشگیری و مجازات کشتار گروهی در دسامبر ۱۹۴۸ تصویب شده است، ماده ۲ این کنواسیون به کشتار گروهی ملی و سیاسی در یک کشور اشاره کرده است.
وقایع غزه مصداق «نسلکشی» است و قابلیت پیگیری در دیوان لاهه دارد
وی با اشاره به ابعاد حقوقی جنایات در غزه گفت: براساس کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایات کشتار گروهی که در نهم دسامبر ۱۹۴۸ در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسیده، «نسلکشی» به معنای نابودی عمدی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی است و دولتها موظف به جلوگیری و مجازات عاملان آن هستند.
وی افزود: در این کنوانسیون بهویژه در ماده ۲ و ۳، مصادیق نسلکشی بهصراحت ذکر شده و در ماده ۹ آن آمده است که چنانچه مواردی از نسلکشی رخ دهد، شکایت باید از سوی دولتها یا نمایندگان قربانیان به دیوان بینالمللی دادگستری ارجاع شود.
امینفرد تصریح کرد: وقتی در جریان حملات اخیر به غزه بیش از ۶۰ هزار نفر از غیرنظامیان شامل زنان و کودکان جان خود را از دست دادهاند، این رویداد مصداق آشکار مفاد کنوانسیون ۱۹۴۸ است و میتواند در دیوان بینالمللی دادگستری مورد پیگرد قرار گیرد.
وی با اشاره به سابقه اقدامات مشابه در جهان بشریت، گفت: پیشتر نیز کشور آفریقای جنوبی بر اساس همین کنوانسیون، علیه رژیم صهیونیستی در دیوان بینالمللی دادگستری شکایت کرده و بخشی از این پروندهها در حال رسیدگی است.
وی ادامه داد: مشکل اصلی اجرای احکام صادره از این دیوانهاست، چرا که ضمانت اجرایی قوی برای اعمال مجازاتها در سطح بینالمللی وجود ندارد و اراده سیاسی برخی قدرتها مانع اجرای آن میشود.
این استاد دانشگاه به بیداری ملت ها در برابر اقدامات وحشیانه رژیم صهیونیستی اشاره کرد و گفت: با وجود موانع سیاسی، جامعه جهانی باید در برابر نقض گسترده حقوق بشر در غزه ساکت نماند و خواستار اجرای مفاد کنوانسیونهای بینالمللی شود.
وی با بیان اینکه «تصویرسازیِ مظلوم» از نتانیاهو و حمایتهایی مانند سخنرانی ترامپ میتواند موجی از «مشروعیتسازی» و زمینهسازی برای کشتارهای بعدی ایجاد کند، افزود: ساختن چهرهای «مظلومی» از نخستوزیر اسرائیل و حمایتهای بینالمللی از جمله ستایشهای اخیر از سوی رهبران خارجی، میتواند بهعنوان مجوز اخلاقی و سیاسی برای اقدامات آتی تعبیر شود؛ او همچنین از «فقدان اراده سیاسی» برای اجرای احکام بینالمللی و خطر پیامدهای منفی بلندمدت علیه مردم فلسطین هشدار داد.
وی ادامه داد: در شرایطی که بیش از ۶۰ هزار نفر در نوار غزه جان خود را از دست دادهاند، ادامه حمایتهای سیاسی و رسانهای از رژیم صهیونیستی بهجای توقف خشونتها، به آن مشروعیت میبخشد و در این راستا نیز امروز برخی جریانهای رسانهای و سیاسی در جهان، از جمله چهرههایی مانند دونالد ترامپ، با تمجید از نخستوزیر اسرائیل در مجامع عمومی، در عمل در حال ساختن چهرهای مظلوم از تلآویو هستند، اقدامی که میتواند در آینده مجوزی برای تکرار نسلکشیها باشد.
انتهای پیام
نظرات