علیرضا هوشیار در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: ایده اصلی نمایش «کارآگاه» از تماشای فیلمی با عنوان «بازرس» (محصول سال ۱۹۷۲) شکل گرفت؛ اثری نوشته آنتونی شیفر با بازی مایکل کین و لارنس الیویه که در زمان خود نامزد چهار جایزه اسکار بود. این فیلم با برخورداری از ایده‌ای قوی، زمینه شکل‌گیری نمایش «کارآگاه» را فراهم کرد. با الهام از آن و با بهره‌گیری از تخیل و ایده‌های شخصی، روایت تازه‌ای طراحی شد تا داستانی مستقل شکل گیرد.

وی ادامه داد: پیام مورد نظر در این نمایش، بیشتر بر محور بازی‌های ذهنی و شگردهایی متمرکز است که شخصیت‌ها برای غافل‌گیری یکدیگر به کار می‌گیرند؛ همان لحظات غافلانه‌ای که ذهن مخاطب را به چالش می‌کشد. هدف این است که تماشاگر درگیر تحلیل و مشارکت ذهنی شود و در روند پیشرفت داستان حضور فعال داشته باشد.

این کارگردان تئاتر درباره مراحل تولید نمایش گفت: در فرآیند انتخاب بازیگران، دقت و حساسیت زیادی لحاظ شد تا افراد از نظر فیزیکی، لحن صدا و رفتار، بیشترین انطباق را با کاراکترهای طراحی‌شده داشته باشند. بر همین اساس، امیرعباس مسگرانی و بنیامین مسگرانی برای نقش‌های اصلی برگزیده شدند.

هوشیار مرحله رساندن اثر به اجرا را دشوارترین بخش کار دانست و گفت: در فاصله میان بازبینی و اجرای نهایی، چالش‌هایی از جمله هماهنگی میان اعضای گروه و تداخل زمان‌های شخصی و دانشگاهی وجود داشت، اما تلاش شد با برنامه‌ریزی دقیق، روند تولید بدون وقفه پیش برود و نتیجه‌ای رضایت‌بخش حاصل شود.

وی افزود: طراحی صحنه، نور، موسیقی و لباس از مهم‌ترین بخش‌های مورد توجه در نمایش «کارآگاه» بود. این عناصر در کنار بازیگران و متن، حیات نمایش را شکل می‌دادند. موسیقی حال و هوایی زنده به اثر بخشید و طراحی لباس‌ها نیز با دوخت و سبک متناسب با فضای داستان، به ارتقای جلوه بصری نمایش کمک کرد.

این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: سه بخش اصلی دکور به‌صورت اختصاصی و دستی طراحی و ساخته شد. مراحل ساخت و نصب دکور و همچنین اجرای نهایی نورپردازی، از خاطره‌انگیزترین بخش‌های آماده‌سازی اثر به شمار می‌رفت و تحقق کامل فضای ذهنی مورد نظر را امکان‌پذیر ساخت.

هوشیار با اشاره به تفاوت این اثر نسبت به تجربه‌های پیشین خود گفت: پیش از این، فعالیت‌هایم بیشتر در حوزه نویسندگی و نمایشنامه‌نویسی با رویکردی پست‌مدرن و فاصله‌گرفته از واقعیت متمرکز بود، اما در نمایش «کارآگاه» تلاش شد فضایی ملموس و عینی‌تر، شبیه یک خانه واقعی شکل گیرد تا مخاطب بتواند خود را در میان شخصیت‌ها و رخدادها احساس کند.

وی تصریح کرد: این نمایش برای مخاطبانی نوشته شده است که دید هنری و قدرت تخیل بالاتری دارند و از بازی‌های ذهنی و تعلیق لذت می‌برند. با این حال، سعی شده است که اثر برای مخاطب عام نیز جذابیت خود را حفظ کند و ارتباطی زنده میان تماشاگر و فضای نمایش برقرار شود.

انتهای پیام.