محسن احتشام در گفت‌وگو با ایسنا درباره ثبت برند ملی زعفران، اظهار کرد: طی سال‌های اخیر تمامی فعالان و مسئولان حوزه زعفران به‌خوبی بر اهمیت و ضرورت این موضوع واقف شدند. در این مسیر، با دشواری‌های بسیاری روبه‌رو شدیم و از نهادهای مختلف درخواست کمک کردیم، اما در نهایت با یاری اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران توانستیم در سال گذشته منابع مالی مورد نیاز را تأمین کنیم.
وی افزود: مقدمات ثبت برند در سازمان جهانی مالکیت فکری انجام شده و اخیراً نیز صورتحساب رسمی آن برای شورای ملی زعفران ایران ارسال شده است. امیدواریم به‌زودی امکان انتقال مبلغ و نهایی‌سازی مراحل ثبت فراهم شود تا برند ملی زعفران ایران به‌صورت رسمی، به‌عنوان یک نشان جمعی و جغرافیایی ثبت شود.
رئیس شورای ملی زعفران ایران بیان کرد: با تحقق این هدف، هر صادرکننده ایرانی قادر خواهد بود از این علامت برای تمایز زعفران اصیل و باکیفیت ایرانی از محصولات مشابه و بعضاً تقلبی موجود در بازار جهانی استفاده کند. این اقدام گامی مؤثر در جهت مقابله با عرضه‌کنندگان غیرقانونی و بی‌کیفیت و نیز تقویت جایگاه زعفران ایران در عرصه تجارت جهانی خواهد بود.
احتشام درباره اهمیت برگزاری جشنواره‌های زعفران، تاکید کرد: در این زمینه تجربیات ارزشمندی داریم؛ نخستین جشنواره ملی زعفران در سال ۱۳۸۱ در شهرستان قائن پایه‌گذاری و اجرا شد. این رویداد دستاوردهای بسیار مهمی در زمینه‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی داشت. به‌عنوان نمونه، برگزاری آن موجب شد اهمیت زعفران برای بسیاری از مسئولان کشور آشکار شود و توجه ویژه‌ای به حوزه خرید توافقی و قیمت‌گذاری این محصول صورت گیرد. این روند تا برگزاری پنجمین دوره جشنواره ادامه یافت و هر سال شاهد رشد کیفی در بخش‌های گوناگون مانند فیلم، عکس، مقاله و برنامه‌های فرهنگی بودیم.
وی افزود: امیدواریم با یک تقسیم‌کار ملی میان بخش خصوصی، صادرکنندگان، فعالان حوزه زعفران، کشاورزان و دستگاه‌های دولتی، نوعی هم‌افزایی مثبت شکل گیرد تا بتوانیم در مسیر برندسازی و معرفی جهانی زعفران ایران گام‌های مؤثری برداریم. جای تأسف است که با وجود آنکه ایران بزرگ‌ترین تولیدکننده زعفران در دنیاست، هنوز در بسیاری از بازارهای جهانی جایگاه شایسته‌ای ندارد و زعفران ایرانی در سبد مصرف نهایی چندان شناخته‌شده نیست. متأسفانه همچنان شاهد خام‌فروشی هستیم، در حالی که در همین جشنواره‌ها نمونه‌های موفقی از فرآورده‌های متنوع زعفران عرضه می‌شود که از ارزش افزوده بالایی برخوردارند و قابلیت حضور در بازارهای جهانی را دارند.
رئیس شورای ملی زعفران ایران بیان کرد: امیدواریم این جشنواره‌ها هر سال توسعه بیشتری یابد و حتی در بازارهای هدف جهانی نیز برگزار شوند. به‌عنوان مثال، چین یکی از بزرگ‌ترین بازارهای مصرف است که متأسفانه محصولات تقلبی بسیاری در آن عرضه می‌شود. برگزاری جشنواره‌ای با عنوان «جشنواره زعفران ایرانی» در این کشور می‌تواند گام مؤثری در بازپس‌گیری سهم بازار جهانی باشد.
احتشام به پیامدهای خام‌فروشی زعفران اشاره و خاطرنشان کرد: خام‌فروشی موجب می‌شود ارزش واقعی تلاش کشاورزان ایرانی نصیب دیگر کشورها شود. آن‌ها با استفاده از زعفران خام ایران، برند و اعتبار تجاری خود را تثبیت می‌کنند و در مقابل، سود حاصل از ارزش افزوده از چرخه اقتصادی ایران خارج می‌شود. امروز حدود ۸۵ درصد زعفران صادراتی ایران بدون نام و نشان تجاری و تنها ۱۵ درصد با بسته‌بندی کوچک و برند مشخص صادر می‌شود. این در حالی است که باید نسبت این دو عدد معکوس شود. تحقق این هدف منوط به مدیریت هوشمند بازار، برنامه‌ریزی دقیق بازاریابی و تدوین استراتژی‌های صادراتی مؤثر است تا بتوانیم بازارهای هدف جدیدی را فتح و جایگاه شایسته‌ای برای زعفران ایران ایجاد کنیم.
رئیس شورای ملی زعفران ایران در پاسخ به این پرسش که چرا با وجود تأکیدهای مکرر بر جلوگیری از خام‌فروشی، همچنان بخش عمده صادرات زعفران ایران به‌صورت فله‌ای انجام می‌شود؟ گفت: مهم‌ترین موانع در این مسیر تحریم‌های بین‌المللی است. بسیاری از فروشگاه‌های زنجیره‌ای جهان به‌دلیل این تحریم‌ها از خرید مستقیم زعفران با نام ایران خودداری می‌کنند. علاوه بر این، هزینه‌های بالای حمل‌ونقل و ضعف در فناوری بسته‌بندی از دیگر موانع جدی در این زمینه است.
احتشام افزود: هرچند در سال‌های اخیر پیشرفت‌هایی در صنایع بسته‌بندی کشور حاصل شده، اما هنوز از نظر فناوری و رقابت‌پذیری با برخی رقبای خارجی فاصله داریم. بنابراین باید بیش از پیش بر ارتقای کیفیت و فناوری بسته‌بندی تمرکز کنیم تا مزیت رقابتی زعفران ایران در بازارهای جهانی افزایش یابد.
وی به نقش شرکت‌های دانش‌بنیان و بخش خصوصی در ارتقای فرآوری و بسته‌بندی زعفران اشاره و اظهار کرد: شرکت‌هایی که امروز در این عرصه موفق هستند، عمدتاً بر پایه علم و فناوری حرکت کرده و فعالیت دانش‌بنیان دارند. بدون تردید، راه توسعه آینده صنعت زعفران از مسیر دانش‌محوری و پیوند میان علم، فناوری و تولید می‌گذرد. علم، مهارت و منابع را ایجاد می‌کند؛ فناوری، علم را به ارزش تجاری تبدیل می‌سازد؛ و تولید، این ارزش افزوده را در چرخه اقتصادی حفظ می‌کند. این سه عنصر مکمل، زیربنای شرکت‌های دانش‌بنیان را تشکیل می‌دهند و می‌توانند آینده‌ای روشن برای زعفران ایران رقم بزنند.
انتهای پیام
نظرات