به گزارش ایسنا، وقتی به بهترین مدافعان میانی جهان فکر می‌کنید، ناخودآگاه یاد ستاره‌هایی چون ویرژیل فان دایک یا مارکینیوش می‌افتید اما در سال ۲۰۲۵، نام دیگری بیشتر و بیشتر مطرح می‌شود؛ این نام مارک گوئهی بازیکن تیم ملی انگلیس و کاپیتان کریستال پالاس است.

پشت هر عملکرد درخشان در زمین، داستانی دلگرم‌کننده نهفته است. مارکو در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۰ در آبیجان ساحل عاج متولد شد.

خانواده‌اش وقتی او هنوز کودک بود به لندن نقل مکان کردند. پدرش کشیش بود - مردی که هرگز رویای استادیوم رفتن را برای پسرش در نه، بلکه رویای ثبات و ارزش‌ها را برای پسرش در سر می‌پروراند.

اولین بازی او در ۱۹ سالگی بود

استعدادیاب‌های چلسی او را در ۷ سالگی دیدند اما مارکو هرگز به دنبال جلب توجه نبود. او گوش می‌داد، یاد می‌گرفت، مشاهده می‌کرد. در ۱۷ سالگی او کاپیتان تیم‌های جوانان چلسی بود. در حالی که دیگران برای درخشیدن تلاش می‌کنند، او کسی است که بی‌سروصدا خط دفاعی را نگه می‌دارد، آرامش خود را حفظ می‌کند و به همه اطرافیانش اعتماد به نفس می‌دهد. اولین بازی او برای تیم در ۱۹ سالگی رقم خورد.

در ماه مه ۲۰۲۵، او جام حذفی را در ومبلی بالای سر برد؛ اولین جام برای پالاس در ۱۲۰ سال.

«من عاشق عیسی هستم»

اما این مدال‌ها نیستند که او را تعریف می‌کنند آنچه در قلب مردم باقی می‌ماند، قدرت آرام او، توانایی او در تبدیل تنش به یقین و شک به اعتماد به نفس است. مارکو در خارج از زمین هم همان است - نزدیک به خانواده‌اش، با ایمانی در قلبش، بدون نیاز به اثبات چیزی به جهان. وقتی او روی بازوبند کاپیتانی‌اش نوشت «من عاشق عیسی هستم» به سادگی نشان داد که کیست.

حالا در ۲۵ سالگی او در آستانه یک ماجراجویی جدید است. جهان او را می‌خواهد - لیورپول، رئال مادرید، بارسلونا، بایرن، منچستر سیتی - اما هیچ انتقالی نمی‌تواند او را تغییر دهد؛ آرامش، نظم و قلبی که الهام‌بخش هر کسی است که او را تماشا می‌کند.

انتهای پیام